«خانه ایلخانی و سنگفرش خیابان کارگر و سر در دانشگاه تهران، واقعاً چه ارزشی دارد! اصلاً بفرمایید با بولدوزر بکنند از اول قشنگترش را بسازند. مگر آدم خوشسلیقه کم داریم؟ چه کسی گفته کندن شعار مرگ بر فتنهگر روی میدان آزادی و جلوی آن همه عابر اثر نمیکند؟ اگر حرفی مانده بفرمایید!»
تدبیر24»روزنامه
ایران نوشت: «انجمن علمی دانشجویان باستانشناسی دانشگاه تهران از رئیس
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خواسته تا از کسانی که در جریان
حوادث و ناآرامیهای اخیر به سردر دانشگاه تهران به عنوان یک بنای
ثبتشده در فهرست میراث ملی و نماد آموزش عالی کشور آسیب وارد کردهاند و
با اسپری اقدام به شعارنویسی کردهاند و شعارهایی مانند «مرگ بر فتنه گر»
نوشتهاند، شکایت کند. چه خوب که چنین درخواستی کردهاند و خواستار پیگیری
شدهاند اما لابد خود اعضای محترم این انجمن هم میدانند که به جایی
نمیرسند. تنها تفاوتش این است که جلوی چشم همه است و محتوایش هم به جای
قلب تیر خورده یا فلانی هستم اعزامی از فلان جا، مرگ بر فتنهگر است و
دانشگاه جای فتنهگر نیست و…. حالا چه کسی میتواند بگوید عزیزم این حرفها
را نزن یا اینجا نزن! مثل این است که یک چاقو - ببخشید اسپری، چون قبلاً
برای یادگاری از چاقو استفاده میشد - دستمان بگیریم و برویم جلوی مجلس و
بگوییم مرگ بر کسی که به فکر خدا و خلق خدا نیست، مرگ بر ضد انقلاب، مرگ بر
فتنهگر. مگر مرگ بر ضد انقلاب حرف بدی است؟ خب حالا که حرف خوبی است، چرا
نشود با تیشه روی میدان آزادی حکاکی کرد؟ چه کسی میتواند بگوید به تو چه
مربوط یا حرفت نادرست است یا اصلاً کی هستی و منظورت چیست؟
این یک طرف
ماجرا و طرف دیگرش هم این که نه فقط این انجمن بلکه انجمنهای دیگر
باستانشناسی و میراث فرهنگی و... وقتی خانههای ایلخانی شیراز را شبانه با
لودر صاف میکردند هم همین درخواست را داشتند یا اگر داشتند، حرفشان به
جایی رسید؟ همان موقع یا کمی پیشتر زمزمه خواهرخواندگی شیراز با لووف
اوکراین بود. شهری که همه کوچه و خیابانهایش سنگفرش است و با آن بناهای
قدیمی و زیبایش انگار که اصفهان را نه در کویر که در جنگلی سرسبز ساخته
باشند.
در جلسهای
از استاندار محترم این استان پرسیدم نگهداری این سنگفرشها برایتان سخت
نیست؟ گفت منظورت را نمیفهمم. گفتم مثلاً بادی، بارانی... گفت یعنی چی؟
گفتم شرکت آبی، گازی، برقی... باز گفت دقیقاً منظورتان چیست؟ گفتم اصلاً
ولش کنید چند سال است این شهر را سنگفرش کردهاید؟ گفت ما نه، بیش از ۳۰۰
سال است که سنگفرش شده. یاد خیابان کارگر خودمان افتادم و خیابانهای دیگر
تهران که سنگشان را با آسفالت پوشاندیم و حالا هر سال خندق میکنیم و
دوباره آسفالتش میکنیم. خانه ایلخانی و سنگفرش خیابان کارگر و سر در
دانشگاه تهران، واقعاً چه ارزشی دارد! اصلاً بفرمایید با بولدوزر بکنند از
اول قشنگترش را بسازند؛ مگر آدم خوشسلیقه کم داریم؟ چه کسی گفته کندن شعار
مرگ بر فتنهگر روی میدان آزادی و جلوی آن همه عابر اثر نمیکند؟ اگر حرفی
مانده بفرمایید!»