ريشه مشكلات پرستاران

تدبیر24»علاقه‌مندم در اين فرصت به جاي تعارف‌هاي مرسوم، نگاهي كوتاه بيندازم به دغدغه‌هاي اصلي جامعه پرستاري كشور. روشن است كه پرستاران بخش مهمي از نيروي انساني تشكيل‌دهنده نظام بهداشت و درمان هر جامعه‌اي هستند. در ايران نيز به گواه مراجع تخصصي جامعه پرستاري ايران جزو گروه‌هاي شغلي توانمند و داراي بلوغ تخصصي به شمار مي‌روند. با اين وجود، همگام با بلوغ حرفه‌اي و تربيت نيروهاي كارآزموده در مراكز دانشگاهي، نظام حرفه‌اي و اشتغال پرستاران به اندازه كافي پاسخگوي نيازهاي آنها نبوده و نيست. البته نبايد اقدامات مثبت سازمان نظام پرستاري، وزارت بهداشت و مجلس را در سال‌هاي گذشته ناديده گرفت. اما روشن است كه اين اقدامات كافي نبوده است. مواردي چون: كمبود پرستار در مراكز درماني دولتي، نسبت نامتوازن ساعات فعاليت پرستاران با پرداخت دستمزد و كارانه پرستاران، ساعات زياد كار پرستاران و مواردي از اين دست از جمله چالش‌هاي مهم اين حوزه محسوب مي‌شوند. در عين حال تضادهاي شكل گرفته شغلي ميان جامعه پرستاري و ساير گروه‌هاي شغلي در بخش درمان گاهي اوقات موجب هدر رفتن سرمايه‌هاي اجتماعي نظام سلامت و ايجاد تنش‌هاي ناخواسته‌اي شده كه پيامدهاي مطلوبي در فضاي حرفه‌اي بر جا نگذاشته و نمي‌گذارد. اما براي رفع اين چالش‌ها چه مي‌توان كرد؟ مسلما يك شبه و با يك دستور نمي‌توان اين چالش‌ها را از پيش رو برداشت. اما به هر روي بايد با هم افزايي ميان مجلس در مقام قانونگذار، سازمان نظام پرستاري در مقام تشكيلات صنفي و دولت به عنوان قوه اجرايي به فكر گشوده شدن راه جديد براي گره‌هاي موجود باشيم. نمايندگان مجلس هم خودشان را در اين زمينه مسوول مي‌دانند اما بايد راهبردي واقع‌بينانه و دست يافتني را طراحي كنند. اما اين تصميم‌گيري بدون مشاركت پرستاران زبده و كساني كه سال‌ها در اين بخش كار كرده‌اند، ممكن نيست. آنچه اكنون قدري جاي نگراني دارد تضادهاي بي‌فايده‌اي است كه موجب برخوردهاي احساسي با مشكلات جامعه پرستاري است. ما براي رفع چالش‌ها در يك فرصت مناسب بايد به راه‌حل‌هايي فكر كنيم كه ضمن كاهش تضاد ميان گروه‌هاي شغلي نظام سلامت، آنها را به حل و فصل مسائل در يك بازه زماني روشن اميدوار سازد. شايد در گام نخست لازم باشد در اين باره گفت‌وگوهاي شفاف، توام با احترام، تخصصي و مستدل ميان ذي‌نفعان و تصميم‌گيران شكل بگيرد.