خالق ضربات "برگ خشک" چه بازیکنی بود؟

برزیل در جام جهانی ۱۹۵۸ باید در دو دیدار رفت و برگشت با پرو بازی می‌کرد. بازی در لیما با تساوی یک بر یک به پایان رسید و دیدار برگشت در ریودوژانیرو در حالی که تا دقایق پایانی بدون گل بود دی‌دی ضربه آزادی زد که او را به شهرت رساند. یک روزنامه نگار به این خاطر لقب برگ خشک را به این ضربه‌ها داد که شوت‌های دی‌دی مانند برگ‌های خشک درختان بود که ناگهان فرو می‌ریخت. با گذشت زمان دی‌دی پس از یک آسیب دیدگی شدید، نوشت که دیگر نمی‌تواند مانند سابق به توپ ضربه بزند چون پایش درد می‌گیرد.

دی‌دی در فصل ۶۰-۱۹۵۹ برای رئال مادرید بازی کرد اما موفق نبود. او بازیکن سطح بالایی بود اما نمی‌توانست کاری که آلفردو دی استفانو از او می‌خواست انجام دهد. مهاجم آرژانتینی - اسپانیایی گفت: من مهاجم میانی بودم اما او هافبک تهاجمی بود و با این حال من باید او را تغذیه می‌کردم. مادرید بزرگ در آن سال‌ها به حرکات لحظه‌ای وابسته بود و تنها فرانس پوشکاش توانایی گلزنی‌اش را از دست نداده بود. او می‌توانست در فضاهای کوچک حرکت کند. دی‌دی یک سال در مادرید بود. از ۳۰ بازی لالیگا تنها در ۱۸ دیدار به میدان رفت و در رقابت‌های اروپایی بازی نکرد. همچنین در کوپا دل ری حضور نداشت چون بازیکنان خارجی نمی‌توانستند بازی کنند. شرایط او زمانی بدتر شد که همسرش دونیا گیومار که برای روزنامه برزیلی کار می‌کرد مطلبی انتقادی نوشت و به این موضوع اشاره کرد که همسرش از همه بازیکنان کمتر دستمزد دریافت می‌کند. این قضیه صبر باشگاه را لبریز کرد و در نهایت دی‌دی به کشورش بازگشت.

ضربات خاص دی‌دی در یاد اسپانیایی‌ها ماند. اولین شوت او در جام کارانسا اتفاق افتاد. سپس در سانتیاگو برنابئو مقابل اسپانیول گل مشهورش را درون دروازه ویسنته جای داد. دی استفانو راز این ضربات را از دی‌دی پرسید اما او آن را فاش نکرد. دی استفانو در تمرینات سعی می‌کرد از این ضربات تقلید کند که تنها یک بار موفق به این کار شد. او این گل زیبا را برابر میلان در جام قهرمانان اروپا ۱۹۶۴ به ثمر رساند.