آن چیزی که در قضیه استعفای محمدعلی نجفی، شهردار تهران ممکن است جالب به نظر برسد، روند انکار و اصراریست که میان او و اعضای شورای شهر شکل گرفته بود. سوال این است که اگر واقعا نجفی این قدر که خودش میگفت، حالش بد بود و مرضش لاعلاج، پس اعضای شورای شهر چرا اینقدر اصرار کردند؟ این مساله ای است که با رویت چند کاغذ و مدرک پزشکی حل میشود؛ اصلا نجفی به جای این همه معاون و همراه و همکار که یکی از اعضاء از آن با عنوان «قشون کشی» یاد کرد، پزشک معالجش را میآورد شورا تا خیلی واضح برای همه توضیح بدهد.
تدبیر24»آساره کیانی: وقتی این قدر اعضا اصرار میکنند، کفه فشارهای بیرونی در قضیه استعفای نجفی
سنگین تر میشود و آن وقت است که به نجفی بر میگردیم و با مشاهده اصرار و
التماسش برای پذیرش استعفا ممکن است متوجه شدت فشارهای بیرونی هم بشویم.
یکشنبه اولین جلسه شورای شهر تهران در فصل بهار بود و آقای نجفی که از
اسفندماه سال 96، متن استعفایش را نوشته بود برای توضیح علت به شورا آمده
بود؛ خوب که به جملاتش دقت میکردید یکی درمیان، تقصیر علت استعفا را اول
به گردن بیماری میافتاد و بعد نوبت فشارهای بیرونی میشد؛ در توضیح ادامه
ندادن سمت شهرداری که حالا شش ماهی از آن میگذرد، میگفت که مریض است و
باید اول اردیبهشت بستری شود و این مبتنی بر مشیت الهی است و مریضی اش
معلوم نبود؛ حدود یک ماه و نیم قبل یکهو معلوم شد؛ تقریبا همان موقعی را
میگوید که دختربچههای معروف زیر 9 سال توی برج میلاد رقصیدند.
آخرین روزهای شورای چهارم بود که مهدی چمران، رئیس سابق شورا، در مصاحبه ای
گفته بود که «بعد از قالیباف شهردار شدن سخت است!» نجفی هنوز پشت تریبون
است و مخطابش آنهایی که به محض مطرح شدن نامش به عنوان گزینه شهرداری شروع
به تخریبش کردند و از نظرش درباره آزادی قلیان کشیدن و مریضی قلبی اش یاد
کردند تا استعفایش از سازمان میراث فرهنگی و... میگوید: «شما هم خیلی
خوشحال نباشید واعلام پیروزی نکنید؛ آن پیشگویی پیغمبرگونه شما آنطور که
شما گفتید اتفاق نیافتاده؛ من قلبم مشکل نداشت و بقیه مسائل هم همین طور
بیماری من یک مرض جدید است؛ من اگر بخواهم دو تا کار را با هم بکنم یعنی هم
شهردار باشم هم معالجه کنم به شهرداری تهران لطمه میزنم.»
حالا نوبت فشارهای بیرونی میشود و نجفی با لحنی تندتر توضیح میدهد که «من
از هیچ کوششی فروگذار نکردم؛ تیتر مهم صدا و سیما در دوره من، 14 میلیون
تومام سفره هفت سین شورای شهر بود در حالی که در دوره قالیباف به چندین
هزار میلیارد تومان اختلاسها اصلا اشاره هم نمیشد؛ بله؛ از هر کرانه تیر
جفا کرده اند رها؛ شاید در این میانه یکی کارگر شود؛ البته من بیمارم و
علاجش طول میکشد.» او به یک سوال دیگر هم این طور پاسخی گذرا شبیه بقیه
سوالها میدهد که در جریان تعیین مدیرها یک عده از مدیران قبلی به او
تحمیل شدند و نمیگوید از طرف چه کسی یا نهادی؟ یکی ازانتقادها از طرف
خودیها به آقای نجفی این بود که چرا با وجود انتقادات، برخی مدیران پیشین
را دست نخورده باقی گذاشته؟
نجفی در حال سخنرانی است: «... پس استدعا دارم برای خاطر مردم عذر مرا
بپذیرید. من همه تهدیدها و توهینها و تهمتها را برای مبارزه با سیستم
فسادآلود پذیرفتم و دم برنیاوردم حالا هم تا زمان جانشین ادامه میدهم؛
توقع دارم فرصت معالجه بنده را فراهم کنید و طلب بخشش و دعای خیر
میکنم.»
حالا نوبت اعضاء است که صحبت کنند؛ الویری تعریف میکند که چطور در شورای
اول استعفای او منجر به لطمات جبران ناپذیری به بدنه شورا شد؛«خاطره تلخ
شورای اول را به یاد دارم که به عنوان شهردار تهران استعفاء دادم. آن زمان،
اختلاف جدی میان شورا و شهرداری وجود داشت که به همین دلیل عنوان کردم اگر
شورای شهر روی فرد دیگری تفاهم میکند من استعفا خواهم داد؛ آقای حجاریان
امضای هشت نفر از 15 عضو را آوردند که این افراد روی آقای ملک مدنی، تفاهم
داشتند و من نیز به بلافاصله استعفای خود را نوشتم و این موضوع بدون شرکت
من در جلسه مطرح، تصویب شد اما تمام نشد؛ این موضوع موجب واردشدن لطماتی به
شهر و جبهه اصلاح طلبان شد.»
مسجدجامعی میگوید وقتی نجفی اینقدر فداکاری دارد و میگوید که درمان
بیماری در خدمت رسانی اش به مردم خلل ایجاد میکند پس این نشان میدهد
انتخاب او به عنوان شهردار از سوی ما درست بوده. زهرا صدراعظم نوری هم
توضیح میدهد که بیماری آقای نجفی بیماری رجل سیاسی است و عادی است؛ حضار
میخندند و البته منظور او رجل سیاسی تنها مردان را شامل میشود؛
محسنهاشمی هم به شوخی میگوید پس ما رجل سیاسی نیستیم؛ از شایعات این طور
برمیآید که مشکل آقای نجفی مربوط به پروستات است. هنوز رای گیری انجام
نشده؛ محسن هاشمی برای لحاظاتی صحن را ترک میکند و وقتی برمیگردد خطاب به
آقای نجفی میگوید که فکر میکند او هم باید استعفاء بدهد و انگار کم کم
دارد مشکل آقای نجفی را پیدا میکند؛ حضار میخندند؛ بله خنده دار است و
آقای هاشمی شوخی میکند اما اگر روند همین طور پیش برود ممکن است شوخی شوخی
همه رجل سیاسی بیمار شوند و یا اصلا این بیمارشدنها تبدیل به رویه شود؛
رویه ای که به راحتی منجر میتواند منجر به عزل یک مدیر و نصب دیگری شود.
حالا رای گیری تمام شده و از 20 نفر حاضر، شانزده نفر خواسته اند که نجفی
بماند؛ چند ساعتی از رای گیری گذشته و بعضی کانالهای تلگرامی از قول آقای
نجفی نوشتهاند که با رای قاطع اعضاء برای ماندنش، تا جایی که در توانش
هست این مسئولیت را ادامه خواهد داد و با این جمله باز هم مریض بودن یا
مریض نبودن در هالهای از ابهام فشارهای بیرونی باقی میماند.