بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
پنجشنبه ۰۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 25
کد خبر: ۱۰۷۱۲۰
تاریخ انتشار: ۲۲ فروردين ۱۳۹۷ - ۰۸:۵۳
وقتی تکثر را پذیرفتیم و آن را به نفع کشور و لازمه تقویت آزادی بیان و اندیشه دانستیم، آثار آن را هم باید بپذیریم.
تدبیر24»اگر در کشور از آزادی اندیشه حمایت می‌کنیم باید توجه کنیم که طبیعی است که همه یک نظر ندارند و به یک شکل فکر نمی‌کنند و همان‌طور که شکل انسان‌ها با هم متفاوت است افکار افراد هم متفاوت است. روایتی از پیامبر اسلام(ص) داریم که می‌فرمایند اختلاف بین امت من رحمت است. منظور ایشان اختلاف کارشناسی است که در آن افراد نظرات کارشناسی خود را مطرح می‌کنند و هیچ کدام هم سعی نمی‌کند نظرش را بر دیگری تحمیل کند. در نهایت هم مجموعه تصمیم گیرنده است که می‌گوید که حق با کیست و مهم این است که نتیجه به نفع آن مجموعه باشد. این موضوع در مورد گروه‌های سیاسی هم صدق می‌کند. با اتفاقاتی که در گذشته در شهر بزرگ تهران رخ داده است که آقای محمدعلی نجفی مقداری از آنها را دسته بندی و به دستگاه‌های نظارتی فرستاده‌اند، گروه‌های سیاسی که برای خود حقی قائل هستند، درباره تلاش شورای شهر تهران اظهار نظر می‌کنند و این اظهار نظر هم محترم است اما نباید بر اظهار نظر خود پافشاری کنند، به طوری که جنبه اختلاف پیش بیاید. این که مجموعه‌ای به شورا بگویند استعفای شهردار را بپذیر و مجموعه‌ای دیگر بگویند نپذیر یا برای انتخاب سرپرست و شهردار دچار اختلاف باشند کاملا طبیعی است به شرط اینکه هوای نفس حاکم نشود. یعنی در این صورت که یک مجموعه نگوید اگر حرف من مورد قبول واقع نشد کافه را بهم می‌ریزم و ایراد هم از اینجا شروع می‌شود. گمان نمی‌کنم در میان دوستان اصلاح‌طلب چنین مجموعه‌ای باشد که بخواهد حرف خود را به کرسی بنشاند و اگر رای غالب را ندارد با رای حداقلی بخواهد حداکثر را مطیع خود کند. در گذشته این اندیشه‌ها بود اما ضربه خوردند و درس گرفتند که باید با هم همراه باشند در غیر این صورت به زمین خواهند خورد. شهردار تهران به عنوان شهردار بزرگترین شهر کشور که اداره آن از اداره برخی وزارتخانه‌ها هم مهم‌تر است، باید توانی در حد یک وزیر داشته باشد. هرچند اکنون در مورد انتخاب شهردار اختلاف نظر وجود دارد اما از آنجایی که کار کارشناسی است، جای هیچ‌گونه نگرانی نیست چرا که در نهایت نظرات به رای گذاشته می‌شود و هر نظری که اکثریت آرا را کسب کند عقل حکم می‌کند که همه با صمیم قلب به آن تن دهند. اقلیت باید حرف خود را بزند، اما اگر اثر نکرد باید به اصل موضوع تن بدهند.




محمدرضا خباز، فعال سیاسی
مطالب مرتبط
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها