زیبایی‌های گوی آبی منظومه شمسی

"ویکتور ساوینیخ" که جمعاً 9 ماه از عمرش را در فضا طی کرده می‌گوید: هنگام اقامتم در فضا نگاه من متوجه کره زمین بود. این تصویر خیلی زیبا و فراموش نشدنی است و هیچ وقت انسان از دیدن آن خسته نمی‌شود. زمانی که ایستگاه می‌رسید به قاره‌ها، من تمام شهرها و رودخانه‌ها و دریاچه‌ها را می‌شناختم. تصویر طلوع و غروب آفتاب بویژه خیلی جالب بود. چون ما هر 90 دقیقه یک بار، کره‌ زمین را دور می‌زدیم طی 24 ساعت 16بار طلوع و غروب را می‌دیدیم این تصویر خیلی جالب بود. من شاهد پدیده‌های مختلف جوی بودم، شفق قطبی را خواه در قطب شمال خواه در جنوبگان دیدم، آتشفشان کوه‌های آتشفشان و پدیده‌های دیگر که مشاهده آنها از ارتفاع 400 کیلومتری تاثیر زیادی بر انسان دارد.

باید گفت که انسان در فضا، زود با شرایط بی‌وزنی و جدا بودن از زمین و از زندگی عادی سازگار می‌گردد. اما دلش در زمین است و پیوسته به مردم این کره‌ کوچک فکر می‌کند. فضانوردان شاهد همه‌ پدیده‌ها و فاجعه‌هایی که در روی زمین صورت می‌گیرد هستند. بطور مثال دوستان من از جمله فضانوردان "موسی مناروف" و "ویکتور آفاناسیف" تعریف کردند که در زمان جنگ عراق و کویت(آنها در آن زمان در فضا بودند) به خوبی آثار عملیات جنگی را مشاهده کردند. چاه‌های نفت که با آتش می‌سوخت و دود آن به مناطق پهناور پخش شده بود. این آتش‌سوزی تاثیر زیادی در فضانوردان داشت. فضانوردان به منظور قطع جنگ کویت این صحنه‌ها را عکسبرداری کردند که ‌از طریق شبکه‌های بین‌المللی نشان داده شد.

وینوگرادوف هم درباره زیبایی زمین می‌گوید آنقدر عاشق این منظره بودم که طی تنها یکی از سفرهایم بیش از 50 هزار عکس گرفتم و به زمین فرستادیم. ولی باز هم منظره‌هایی بود که باید بیشتر کار می‌شد اما فرصت نکردم. در ماه اوت من از شفق‌های قطبی بر بالای مسکو عکس گرفتم. یک بار هم شانس یارم شد درست زمانی که بر روی آتشفشان کلیولند در جزایر التوسین می‌گذشتیم، شروع به فعالیت کرد و من نخستین نفری بودم که آن را دیدم و عکس هم گرفتم و فوراً به مرکز هدایت اطلاع دادم.

آنچه می‌بینید عکس‌های برگزیده ای از زمین است که توسط فضانوردان برداشته شده, جالب آن که دو عکس از این مجموعه به ایران تعلق دارد و یکی هم عکسی از زمین است که فضانوردان آپولو از مدار ماه گرفته‌اند و طلوع زمین را نشان می‌دهد.