تدبیر24»دولت یازدهم تحولات عمیقی را در حوزه‌های سیاسی اجتماعی و حتی فرهنگی ایجاد کرد، اما این تحولات همانند سابق در دولت دوازدهم مشهود نیست. از این رو حتی برخی اعتراضات دی‌ماه سال گذشته را در تحلیل نادرست به عملکرد دولت روحانی نسبت می‌دهند. به‌نظر می‌رسد جز شخص رئیس‌جمهور، که سعی در اجرای وعده‌هایش دارد، سایر اعضای دولت چندان تمایلی به تغییراتی همانند دولت اول روحانی ندارند. چند روز پیش بود که رئیس‌جمهور تذکری جدی به مدیران داد. به‌نظر می‌رسد روحانی لزوم ایجاد تحول در چارچوب‌های مختلف مدیریتی را احساس کرده است. حال اینکه چگونه و چه زمانی این تغییرات شکل خواهد گرفت، مشخص نیست. در هر صورت این روزها دفاع از دولت روحانی عاقلانه‌ترین کاری است که مجموعه اصلاح‌طلب می‌تواند انجام دهد. اما در کنار این دفاع به‌طور یقین برخی نقدها به سیستم اقتصادی و بعضا سیاسی دولت وجود دارد. به‌نظر می‌رسد اگر قرار است روحانی رئیس‌جمهوری تاثیرگذار در آینده ایران باشد، باید تن به این تحولات بدهد. برای بررسی این مورد «آرمان» با سیدفاضل موسوی نماینده سابق مجلس به گفت‌وگو پرداخته که در ادامه می‌خوانیم.
به‌رغم تلاش‌های دولت دوازدهم نوعی دلسردی در میان جریانات سیاسی به وجود آمده است. این شرایط را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
بخشی از دلسردی‌های حال حاضر در سطوح مختلف سیاسی ناشی از عدم تحقق برخی وعده‌هاست که واقع‌بینانه هم هست. رئیس‌جمهور هنوز نتوانسته وعده‌های اساسی را، که مردم به‌شدت دنبال اجرایی شدن آن هستند، محقق کند. مردم باید قانع شوند که آقای روحانی همچنان به‌دنبال عمل به وعده‌هایش است اما باید شفاف و صریح به مردم در خصوص موانع برسر راه توضیح دهد. این موضوع در میان اصحاب سیاسی و حامیان روحانی نیز پذیرفته است و نزدیک‌ترین افراد به دولت نیز خود از عدم تحقق بعضی وعده‌ها اظهار نگرانی و نارضایتی دارند. به باور من این روند نگران‌‌کننده است و باید توسط دولت اصلاح شود. به خصوص مسئولان اقتصادی و سیاسی باید علت این شرایط را با مردم در میان بگذارند.
مخالفان دولت تا چه اندازه عامل اصلی شرایط فعلی هستند؟
به جرأت می‌توان گفت که رئیس‌جمهور به خاطر سوابق گذشته خود از معدود افرادی است که به تمام زوایای پیچیده سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نظام تسلط کامل دارد. اینکه مخالفان و منتقدان دولت به مخالفت‌های خود علیه رئیس‌جمهور دامن می‌زنند، چیز عجیبی نیست. اما واقعیت این است که مجموعه دولت غیراز شخص رئیس‌جمهور دچار روزمرگی شده است. آقای روحانی چند روز پیش در جمع مدیران اجرایی خود خواهان موضع‌‌گیری آنها در حمایت از اقدامات دولت شده بود. اما بدنه دولت نیز تمایلی به این کار ندارد. دولت فربه و فرسوده است. مشکل تنها منتقدان و کسانی که روحانی انتخاب آنها نبود، نیست. البته آنها در این موضوع سهیم هستند اما با کمال تاسف دولت به مخالفان فرصت می‌دهد. این درحالی است که این افراد دولت را نقد غیرمنصفانه می‌کنند. اما خود دولت هم در این موضوع تقصیر دارد و بستر دامن زدن به این مشکل توسط برخی دولتمردان و نزدیکان آقای روحانی به وجود آمده و کابینه دوازدهم نسبت به کابینه قبل محتاط‌تر شده است. با کمال تاسف گاهی از درون دولت به منتقدان بی‌انصاف روحانی بها داده می‌شود.
مجموعه اصلاح‌طلبان چطور؟ آیا آنها هم در این وضعیت نقش داشته‌اند؟
گرچه دولت با اصلاح‌طلبان همسویی و همسانی ندارد اما واقعیت آن است که زمانی که دولت از نظر منتقدان به اصلاح‌طلبان نزدیک تلقی می‌شود، کمی احتیاط از سوی دولت نسبت به جریان اصلاحات خواه‌ناخواه به وجود خواهد آمد. این موضوع البته باعث عدم نقد اصلاح‌طلبان به دولت هم شده است. بنده در خاطر دارم چند ماه قبل از فوت مرحوم هاشمی رفسنجانی، ایشان آقای روحانی را خواستند و تذکرات جدی در مورد شرایط اقتصادی به وی دادند و خواهان باز شدن‌گره‌های اقتصادی شده بودند. اما واقعا آقای روحانی مسیر خود را می‌رود. اصلاح‌طلبان نیز بعد از اینکه از دولت درخواست‌هایی برای بهبود شرایط اقتصادی داشتند و شرایط تغییر نکرد، انتقادی نکردند. این کم‌انتقادی از سوی جریان اصلاحات باعث شده دولت روحانی به لاک خود فرو برود و این شرایط به فضای رکود سیاسی فعلی که در جامعه حکم فرماست، دامن می‌زند. در حالی که حتی اگر مشکلات بزرگی در مسیر اقتصادی بر سر راه دولت وجود دارد که البته کسی آن را نفی نمی‌کند، شخص آقای روحانی باید آن مشکلات را با مردم در میان بگذارد. در این صورت حتی اگر تغییری در شرایط اقتصادی و سیاسی ایجاد نشود، مردم نسبت به شرایط دولت آگاه شده و جایگاه روحانی در جامعه تضعیف نمی‌شود.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
