بیابانی که اسم بر روی آن ظاهر شده است!

تدبیر24»در دره اسم ها تا چشم کار می کند اسم ها و طراحی هایی را می بینید که بعضی از آن ها آنقدر قدیمی اند که جنبه ی تاریخی پیدا کرده اند. به نظر شما این بیابان چگونه به این حال و روز افتاده و چه شد که اولین اسم ها روی آن نقش بست؟

بیش از ۷۰ سال است که افراد زیادی سوار بر ماشین های تفریحی به نواحی بیابانی دور دست در نزدیکی شهر یوما در ایالت آریزونا می روند تا اسم خودشان را در کف بیابان بنویسند و یا پیامی جذاب از خود به یادگار بگذارند. برعکس حکاکی ها و کنده کاری های همیشگی که اثرات مخرب بر روی محیط دارند و باعث فرسایش خاک می شوند در دره اسم ها طراحی ها با دقت زیاد و با کنار هم دادن سنگ های کوچک سیاه بر روی شن های سفید بیابان انجام می شود. این کار اولین بار در طول جنگ جهانی دوم انجام شد، زمانی که ارتش جورج سربازان خود را برای تمرین به این منطقه برد. این اردوگاه تمرینی که به «مرکز تمرینی بیابان» معروف بود بزرگ ترین مرکز تمرینی نظامی در تاریخ مانورهای تاریخی به شمار می رفت.

قلمروی این اردوگاه از نواحی حومه ی پومونا در کالیفرنیا شروع و تا کیلومترها در نواحی اطراف کشیده شده بود. مطمئنا اولین پیام هایی که در این بیابان نوشته شده کار همان سربازان بوده است و از آن زمان این بیابان به نام «تپه سنگ نوشته ها» معرف شد. این سنت حتی بعد از جنگ هم ادامه پیدا کرد و دره اسم ها بزرگ و بزرگ تر شد به طوری که امروز حدود ۵۰۰ هکتار از زمین های بیابانی پوشیده از آثار هنری از جمله امضاها، نقاشی ها و طراحی ها هستند. بعد از جنگ و تا دهه ۱۹۶۰ انگار که این محل دوباره کشف شده بود و هر کسی که از کنار این بیابان رد می شد اسم و یا پیام خود را در کف بیابان حک می کرد. در دهه ۱۹۷۰ یک منطقه ی ۱/۵ هکتاری که فقط چند صد اسم در آن دیده می شد به یک منطقه ی ۴۸۵ هکتاری با هزاران اسم تبدیل شد.

هر چند سال یک بار تیمی از داوطلبان به این بیابان می روند تا نخاله های ناشی از بادهای بیابانی را جمع آوری کنند و بعضی از سنگ هایی را که به خاطر طوفان و باران جابجا شده بودند را دوباره جایگزین کنند. این پیام ها که بعضی از آن ها بالای ۵۰ سال قدمت دارند از آثار تاریخی ارزشمند به شمار می روند. در سال های قبل چندین سنگ آتشفشانی در قسمت شرقی تپه برای این کار وجود داشت ولی امروز همه ی آن ها استفاده شده و گردشگران برای ثبت اسم هایشان باید همراه خود سنگریزه ببرند. تعدادی از کسانی که چندین سال قبل اسم خود را در این بیابان ثبت کرده اند بعد از چند سال دوباره به اینجا برمی گردند تا تجدید خاطره کنند.

این بیابان که امروز به دره ی اسم ها معروف است از ماسه های سفید رنگ پوشیده شده و برای نوشتن اسم ها در کف آن از سنگ های آتشفشانی مشکی استفاده می شود که رنگ آن کاملا با پوشش بیابانی در تضاد است و به خوبی از دور دیده می شود. حتما همراه خود سنگ ریزه های سیاه داشته باشید در جاده ی منتهی به این بیابان سنگ های سیاه زیادی هست که می توانید از آن ها استفاده کنید. بهترین راه برای تماشای آثار هنری این بیابان وقتی است که در داخل هواپیما بر فراز آن پرواز کنید در آن صورت منظره ای جذاب از آثار هنری را می بینید که با توجه به سیاه بودن سنگ های این طراحی ها و شن های سفید بیابان به خوبی حتی از این فاصله ی دور هم دیده می شوند.

با اینکه رسم نوشتن در کف این بیابان به چندین سال قبل برمی گردد اما امروز همچنان افرادی برای ثبت جملات یا نقاشی ها به این بیابان می روند. تعدادی از آثار باستانی مهم دنیا حکاکی های قدیمی ای هستند که انسان های باستانی بر روی سطح بیابان خلق کرده اند یکی از این نقش و نگارها مربوط به ایالت کلرادو است که با توجه به وسعت قابل توجه شان کاملا مشخص است که زمان و تلاش زیادی برای خلق آن ها به کار رفته است. تا حدود ۱۰۰ سال پیش کسی از آثار بیابان کلرادو خبر نداشت چون طراحی های آن فقط از طریق تصاویر هوایی و پرواز هواپیما تشخصی داده می شود اما در دره اسم ها با اثری متفاوت روبرو هستیم که برای دوران باستان نیست و قدمت آن نهایتا به حدود ۷۰ سال قبل برمی گردد از طرفی در این دره هیچ حکاکی ای انجام نمی شود و همه ی طراحی ها با سنگریزه های سیاه شکل می گیرند. شاید سربازان جنگ جهانی دوم با الهام از همین حکاکی های باستانی شروع به تزئین کویر با آثار هنری شان کردند ولی مطمئنا هیچ کدام از آن ها فکر نمی کردند که این بیابان با ابتکار آن ها روزی به دره اسم ها معروف شود و از سراسر دنیا گردشگران را به خود جذب کند.