دومین ساخته پیمان معادی پس از «برف روی کاج ها» فیلمی به مراتب ضعیف تر و البته پرمدعا تر از فیلم اول فیلمساز است که به زعم و زور انواع و اقسام نوستالژی های با ربط و بی ربط از قبیل تیله بازی ، شیرکاکائو کیک ، توپ دو لایه و… نیز نتوانسته فیلمی منسجم و تاثیرگذار بسازد. لحظات بسیار زیادی از فیلم قابل حذف و چشم پوشی است، بدون آنکه به ساختار کلی فیلم آسیبی برساند.
تدبیر24»ریتم کند قطعا معنای فضای شاعرانه نمی دهد و رابطه احساسی و عاشقانه قطعا
با سانتیمانتال و روابط ساختگی متفاوت است. بمب نه در اجرا و نه در متن
توانایی شکل گیری مضامین و تم محوری را نداشته است و رابطه عاشقانه بچه ها و
زوج اصلی فیلم به همراه تکرار مکررات فراوان آنچه در دهه شصت و در مدارس و
خانه های آن زمان می گذشت بیش از آنکه در خدمت فیلمنامه ای دقیق و قوی
باشد، بیش تر به خاطره بازی و بازی کردن با احساسات نوستالژیک تماشاگر
دارد.
لیلا حاتمی در کنار پیمان معادی شاید یکی از خنثی ترین و تکراری ترین نقش
های دوران حرفه ای خود را در بمب تجربه کرده باشند که بی گمان ناشی از عدم
شخصیت پردازی دقیق و صحیح در فیلمنامه و همچنین هدایت ضعیف معدی در هدایت و
بازیگردانی عوامل فیلمش است.
فیلم تازه زمانی راه می افتد که تایمینگ فیلم به پایان رسیده و اینجاست که
معادی توانسته لحظاتی دراماتیک و تاثیرگذار بسازد، ولی آنقدر دیر به این
مهم دست پیدا کرد که بمب را فیلمی خسته کننده و کشدار برای تماشاگر تبدیل
کرد و این پایان خوب البته در ذهن تماشاگر بسار تاثیر می گذارد و شاید بخشی
از ضعف ها و نواقص فیلم را بپوشاند.
در نهایت می توان بمب را یکی از سانتی مانتال ترین و ضعیف ترین فیلم های
فجر سی و ششم عنوان کرد که بیشتر به خاطره بازی فیلمساز با دوران کودکی و
نوجوانی اش شباهت دارد و رابطه عاشقانه بین زوج اصلی نیز به دلیل پرداخت
سطحی و سرسری و فاقد جزییات ضروری به رابطه ای مضحک و کسالت بار تبدیل می
شود که تماشاگر واقعا برایش جا نمی افتد که چرا اوضاع این خانه در آن شرایط
خاص به خاطر یک ابراز احساسات زن به برادر همسرش آنچنان به چنان جهنمی
تبدیل می شود و دوباره تنها با یک عبارت معلوم نیست تا دو دقیقه دیگه زنده
باشیم یا نه به چنان تحولی می انجامد که جهنم تلخ و سرد به بهشت عاشقانه
زوجین بدل می شود.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
