سلیقه داوران فیلم فجرعجیب است یا مردم؟

از روز آغازین جشنواره سی و هفتم دو فیلم متری شیش و نیم و سرخ پوست در تمامی نظرسنجی ها گوی سبقت را از رقبا ربوده بودند. با آنکه ریز آرای تماشاگران به طور رسمی اعلان نمی شد اما اهالی سینما می دانستند این دو فیلم از مردم حسابی دلبری کرده اند و سانس های فوق العاده و نقدهای منتشر شده در رسانه ها ناگفته ها را در میان می گذاشت.

در روز اختتامیه پس از آنکه مدیرعامل خانه سینما این آمار را به طور رسمی اعلان کرد و گفت در نگاه مردم فیلم متری شیش و نیم اول و سرخ پوست دوم است، همه به شمارش سیمرغ های این دو فیلم پرداختند.

نتیجه عجیب  است، داوران برای این دو فیلم مورد توجه مردم کلا سه سیمرغ دادند. دو تا برای متری شیش و نیم و یکی برای سرخ پوست.

این اتفاق وقتی جالب تر می شود که داوران به متری شیش و نیم  دو جایزه فنی بهترین صدابرداری و بهترین تدوین داده اند در حالی که مردم جذب قصه جسارت آمیز فیلم شیش و نیم  و کارگردانی و بازی های درخشان آن شدند.

و سرخ پوست که جایزه ویژه داوران را می برد به هیچ وجه حائز سیمرغی حتی در همان بهش های فنی نمی شود!

به هر حال این شکاف عمیق میان داوران فیلم فجر که خود همگی سینماگرانی شناخته شده هستند و مردم اصلا امر خوشایندی نیست.

شاید این تصور را شکل دهد که سینماگران تصمیم ساز ما نمی دانند مردم چه چیزی را دوست دارند و از سلیقه مردم دور شده اند.