بیم و امید‌های سال ۹۸

تدبیر24»امید دارم(برای اینکه ذاتا انسان امیدواری هستم) و فکر می‌‌کنم بزرگترین مصیبتی که یک نفر می‌تواند به آن دچار شود ناامیدی است. بنابراین همچنان به ایران و آینده جمهوری اسلامی و سال98 امیدوار هستم. حال اگرچه خیلی‌ها به طعنه می‌گویند نباید امید واهی داشت و داشتن امید به تنهایی کافی نیست، اما همچنان معتقدم که مختصر امیدی نیز می‌تواند برای بهتر دیدن مشکلات و مسائل کمک کند. اما ترس و نگرانی از این است که کاغذ آنقدر کمیاب و گران شود که دست‌کم تعدادی از روزنامه‌های مستقل نتوانند به فعالیت ادامه دهند و مجبور شویم که فقط با روزنامه‌هایی که بخش عمده‌ای از سهمیه کاغذشان را دریافت می‌کنند گذر زمان کنیم. امید می‌رود این اتفاق نیفتد و اگر هم این اتفاق رخ دهد، احتمال دارد همچون اعدام سلطان سکه، سلطان ارز، سلطان سیمان و بسیاری از سلاطین دیگر، سلطان کاغذ را هم گرفته و مجازات کنند. اما نکته حائز اهمیت آن است که فکر کردم به جای صحبت در مورد اینکه چرا باید نسبت به سال آینده امید داشته باشیم به پیشنهاد آقای رئیس‌جمهور مبنی بر محاکمه آمریکا به واسطه ظلم‌هایی که ظرف 40سال گذشته علیه ملت ایران روا داشته مطلبی بنویسم. قطعا پیشنهاد آقای روحانی بسیار میمون، مبارک و عادلانه است. امیدوارم که این دادگاه حتما برگزار شود. منتها 2پیشنهاد برای این دادگاه می‌توان ارائه داد. ابتدا آقای روحانی واسطه شود و آمریکا وکیل تعیین کند. شرط دوم نیز مقداری پیچیده‌تر است؛ چرا که امید است در این دادگاه به این سوال اساسی نیز پرداخته شود که آمریکا چه کرد که آمریکاستیزی، مرگ بر آمریکا، مرگ بر انگلیس و... به گفتمان ملی تبدیل شد. طی 40 سال گذشته برخی گفتمان‌ها تغییر کرد و با توجه به شرایط شکل و شمایل زمانه خود را به خود گرفت. حال اگر این گفتمان‌ها با گذشت زمان بخواهد دچار دگردیسی شود برخی به لحاظ حفظ وضع موجود که چندان با اصلاح سازگاری ندارند موجب می‌شود در برابر تغییر مقاومت کنند و چه بسا با آنچه قبلا در زمان خودش منشأ کنش سیاسی بوده دچار تعارضات و تناقضات شوند. گرچه سال 97 سال سخت و دشواری بود همگان انتظار پایان آن را می‌کشیدند، اما امیدواریم که سال جدید برای ملت ایران سال خوب و پرباری باشد و سختی‌های 97 در سال 98 جبران گردد. به امید اینکه به جای طلب مرگ و نیستی برای دیگران طلب عمر با عزت برای جمعیت روی زمین به‌خصوص مردم عزیز میهن عزیز خودمان بنماییم.

صادق زیباکلام،  استاد دانشگاه