بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
پنجشنبه ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 28
کد خبر: ۱۲۰۳۸۶
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۲:۳۶
سعیده امینی کاشانی - روانشناس
تدبیر24» ما خودمون رو با ویژگی های متفاوتی تعریف میکنیم: من مهربونم، من باهوشم، من زشتم، من خاصم، من بی عرضه ام. این واژه ها چقدر شناختمون رو از خودمون می‌سازند؟ اصلا از کجا اومدند؟ من کجای زندگیم فهمیدم که آدم بی عرضه ای هستم؟ چقدر این بی عرضه بودن ناشی از حرفهای دیگرانه؟ خب بهتره باز برگردیم عقب و اتفاقها رو از دید یک کودک ببینیم.

ما به عنوان یک کودک برچسب های متفاوتی رو با خودمون حمل کردیم. کودک هیچ شناختی از خودش نداره خودش رو در آیینه اطرافیانش می بینه. پس اگه مادری کودکش رو «زیبا» خطاب کنه، این واژه بازتابی از شخصیت کودک میشه. این بازتاب همون همانندسازی که توی پست قبل توضیح دادیم. پس کودک «زیبا بودن» رو یا در جهت تاییدش می پذیره یا نفی ش؛ یعنی یا خودش رو زیبا میدونه یا زشت. لکان اسم این فرایند رو مرحله آینه ای میذاره.

ما ممکنه خودمون رو آدم «مهربونی» بدونیم چون این «مهربونی» سالها پیش بهمون تحمیل شده و راه دیگه ای جز پذیرفتنش نداشتیم. اما بخش دیگه ای که لازمه، جدا شدن از این «مهربونی» هست؛ یعنی پذیرفتن اون بخشی از ما که «بی رحمه».

همونطور که همانندسازی لازمه ی رشد کودکه، جدا شدن از اون همانندسازی هم لازمه رشد یک بزرگساله. من به عنوان یک آدم «بی عرضه» باید روزی از این شناخت دور بشم و خودم رو به عنوان فردی که «بی عرضه» نیست بشناسم.

برگردیم به ویژگی هایی که مادر و پدرها بهمون دادند. چقدر با واژه هایی که بهمون نسبت دادن همانندسازی کردیم؟ چقدر تاییدشون کردیم؟ چقدر مخالفشون شدیم؟

منبع: روان درمانگر
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها