منافع ایران در تعمیق ارتباط با اروپا

وی در این مقاله تاکید کرد: ارزیابی های واقع بینانه نشان می دهد تنش در روابط ایران و کشورهای اروپایی منافع طرفین را در بر نگرفته است اما آنچه چالش بین ایران و کشورهای اروپایی قلمداد می شود را می توان به پنجرهایی از فرصت میان طرفین تبدیل کرد.

کچوئیان در ادامه تاریخ روابط ایران و کشورهای اروپایی را بررسی کرد و نوشت: روابط دو طرف از ابتدا با فراز و نشیب هایی همراه بوده است. در این فراز و فرود روابط برخی کشورهای اروپایی پایه گذار خدماتی در حوزه علم و صنعت در ایران بوده اند و برخی نیز با تحمیل قراردادهای استعماری، اشتغال و کودتا سابقه تاریکی از خود برجا گذاشته اند.

دستیار ویژه وزیر امور خارجه با بررسی روابط ایران و اروپا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تصریح کرد: روابط دو طرف از مسیر گفت و گوهای انتقادی یا سازنده(هفت دور از سال 1992)، گفت و گوهای فراگیر (10 دور از سال 1998) و مذاکرات همکاری و تجارت (سه دور از سال 2002) گذشته؛ اما هرگز به جایگاه واقعی خود نرسیده است. سیاست اروپا از سال 2003 به بعد نیز سیاست صبر و انتظار بوده است.

وی یادآور شد: انتخابات ریاست جمهوری اخیر در ایران موجب اصلاح نگرش جامعه بین المللی در برابر این کشور شد و فضای مثبتی را به نفع کشورمان شکل داد که به سفر هیات های سیاسی و اقتصادی اروپایی به ایران در دو ماه گذشته منجر شده است.

کچوئیان در ادامه با برشمردن فرصت و چالش های پیش روی روابط ایران و اروپا نوشت: چالش ها شامل تفاوت های ساختاری و فرهنگی، اشتباه محاسباتی طرفین نسبت به توانایی یکدیگر، رویکرد دوگانه اروپا نسبت به تروریسم، خودخواهی و رویکرد متکبرانه برخی کشورهای اروپایی، تبدیل امنیت به پارادایم غالب در سیاست خارجی، وجود همگرایی بین کشورهای اروپایی و آمریکا، گسترش سازمان پیمان آتلانتیک شمالی موسوم به «ناتو»، لابی گسترده صهیونیسم در سطح اروپا و گسترش اسلام هراسی دانست.

وی همچنین فرصت ها را شامل انرژی و نیاز گسترده کشورهای اروپایی به آن، سرمایه گذاری متقابل، مکمل بودن منافع طرفین در حوزه هایی مانند مبارزه با مواد مخدر و مقابله با افراط گرایی، نیاز اروپا به توسعه تفاهم میان جهان اسلام و غرب و توجه بیشتر به حقوق جامعه فرهیخته ایرانیان اروپا دانست.

کچوئیان گزینه های متصور در روابط ایران و کشورهای اروپایی را از جمله تقابل، کاهش مناسبات و بی اعتنایی، تعامل هوشمند، هدفمند و متناسب برشمرد.

دستیار ویژه وزیر امور خارجه تقابل را به نفع منافع دو طرف ندانست زیرا هزینه های غیرضروری را به آنها تحمیل می کند.

وی اضافه کرد: کاهش مناسبات و بی اعتنایی نیز با سیاست تنوع بخشی و ایجاد توازن در مناسبات با بازیگران دیگر همخوانی ندارد و قدرت مانور ایران را کاهش می دهد اما تعامل هوشمند، هدفمند و متناسب با کشورهای اروپایی عقلانی است و البته تعامل، لزوما به معنای ارتقای روابط نیست بلکه منظور از آن، تنظیم و مدیریت روابط است.