گفتمان اعتدال گفتمان تازهای برای جامعه ایران در این 8 سال بود. مردم از مسئولان خود توقع دارند صحبتهای آنان با منطق مطرح شود نه با تندرویهایی که منفعتی برای کشور ندارد.
تدبیر24: جامعه ما بعد از تندرویهایی که در دورههای مختلف تاریخ تجربه کرده حالا به دوران جدیدی از تاریخ حیات سیاسی خود رسیده است و از رفتارهای تند به رفتارهای معتدل و از شعارهای تند به سمت شعار اعتدال حرکت کرده است. در همین انتخابات ریاست جمهوری نیز این شعار اعتدال بود که بین مردم محبوبیت کسب و کمک کرد تا نیروهای معتدل قدرت را به دست گیرند. اگر قرار باشد بنای کار کشور فشار و تندروی باشد شکی نیست که صدمات جبران ناپدیری به جامعه وارد میشود. نمونه این صدمات را مردم در سالهای گذشته به چشم خود دیدند.
تندرویهایی که به نام گفتمان دولت در سطح جامعه مطرح شد، باعث رویگردانی مردم از روند موجود شد و وقتی گفتمان اعتدال مطرح شد جامعه به سمت آن گرایش پیدا کرد؛ گفتمان اعتدال گفتمان تازهای برای جامعه ایران در این 8 سال بود. مردم از مسئولان خود توقع دارند صحبتهای آنان با منطق مطرح شود نه با تندرویهایی که منفعتی برای کشور ندارد. مورد اخیری که مردم ایران در این مدت شاهد بودند بحث و جدلهایی بود که بر سر دفن آقای فرای پیش آمد.
ایشان یک ایران شناس مشهور بودند و حتی در زمان ریاست جمهوری آقای احمدینژاد هم با درخواست ایشان برای دفن در اصفهان موافقت شده بود اما متاسفانه به یک باره همه چیز به بازیهای سیاسی گره خورد. اگر مسئولان میخواهند مقبولیت آنان بین مردم حفظ شود باید راه درست را انتخاب کنند. باید از همه خواست تا در هر مسئولیتی که هستند به هم مساعدت و کمک کنند و اگر مسائلی هست در جای خود به بحث و انتقاد گذاشته و نتایج آن برای همه روشن شود نه اینکه هر مسئلهای که پیش میآید به بیراهه کشیده شود و همه با سویه سیاسی در مورد آن موضعگیری کنند و مسائل ساده بدل به مسائل بغرنجی شود که انرژی کشور را میگیرد. اگر کمی بیشتر به فکر منافع ملی مان باشیم، چنین نمی کنیم.
خیلی از رفتارهای افراد و احزاب ما نتیجه نادیده گرفتن منافع ملی است. ما معمولا منافع کوتاه مدت خود را می بینیم و به همین دلیل منافع ملی را قربانی منافع گروهی می کنیم. در صورتی که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، منافع ملی حرف آخر را میزند و همه گروهها، افراد و احزاب حاضرند از منافع خود به نفع منافع ملی صرفنظر کنند. تندرویها، قهر وغضبها و متعاقب آن ناامیدیها نتیجه ترجیح منافع شخصی بر منافع ملی است.