چالش دوباره بر حوادث قم

در هرحال این گزارش دقیقا برخلاف انتظار در یک بازه زمانی بین مراسم تحلیف و گمانه‌زنی‌های انتخاب کابینه و آماده شدن مجلس برای بررسی صلاحیت وزرا قرائت شد. انگار قرار بود این داستان پرهیاهوی گزارش در اوج سکوت و حداقل جوسازی‌ها ختم شود. سکوتی که هزینه‌اش سانسور بخش‌های متعدد گزارش در زمان قرائت بود. نکته جالب این سانسور‌ها در این بود که خبرنگاران و حتی طیف قابل توجهی از مردم به لطف افشای غیرمجاز و زودهنگام گزارش محرمانه حادثه قم در چند خبرگزاری و یک نشریه خیلی بیشتر از آن چیزی را می‌دانستند که در صحن خوانده شده بود . ولی مجلس نظرش این بود که اگر ما نگوییم حتما کسی چیزی نمی‌فهمد.
در هر حال این قرائت دست‌وپا شکسته به اندازه شفافیت و سانسورهایش تا چند روزی پس‌لرزه داشت و هر از گاهی موجی در رسانه‌ها به پا می‌کرد و بعضی از نمایندگان را مقابل اعضای کمیته پیگیری حادثه قم قرار می‌داد. این تقابل‌ها ادامه داشت و در صحن هر از گاهی خودش را به وضوح نشان می‌داد. مخالفان حادثه قم معتقد بودند که حادثه قم کاملا خودجوش و اتفاقی بوده و موافقان بر این تاکید داشتند حادثه قم پشت صحنه‌ای داشته و عواملی آن را سازماندهی کرده‌اند. این اختلاف نظرها به جایی رسید که نمایندگان موافق و مخالف را مقابل هم و حتی فراتر از آن قرار داد. منصور حقیقت پور ، رییس کمیته پیگیری قم، به صراحت از تهدید‌های مخالفان گزارش پرده برداشت و گفت: «بارها اعضای کمیته و آنانی را که در مراحل تحقیق همکاری داشتند، تهدید کرده‌اند؛ تهدیدی که چه نماینده ، چه غیرنماینده را در امان نگذاشت ولی ما از کار خود کوتاهی نکردیم.» نوع نگاه نمایندگان به هم و لحن نطق‌ها این را بیشتر شفاف می‌کرد که اختلافات بین اعضای کمیته پیگیری حادثه قم و بعضی از نمایندگان هنوز برقرار است. این اختلاف آن‌قدر ژرف بود که بر جلسات بررسی وزرای پیشنهادی هم سایه انداخته بود.اما چه شد که این اختلاف‌ها با گذشت چند هفته دوباره از رسانه سر درآورد و دوباره موافقان و مخالفان آن مقابل هم قرار گرفتند؟ شاید بهتر باشد به عقب بازگردیم؛ جایی که علی لاریجانی پس از قرائت گزارش حادثه قم در صحن اعلام کرده بود: «مجلس با رسیدگی به پشت پرده حادثه قم دین خود را ادا کرد و دیگر زیر بار این مسئولیت نیست.» و پس از این جمله عنوان کرد: «گزارش برای رسیدگی دقیق قضایی به قوه‌قضاییه ارسال می‌شود و رسیدگی به باقی مراحل قضایی و تحقیقاتی این ماجرا بر دوش این دستگاه خواهد بود.» با گذشت مراحل اداری پرونده پشت صحنه حادثه قم به دستگاه قضایی رسید و سه‌شنبه گذشته محسنی اژه‌ای اعلام کرد: «این گزارش را دریافت کرده‌ایم و مقدمات پیگیری آن در دستور کار است.» همین گفته محسنی اژه‌ای کبریت را در انبار کاه اختلاف‌ها و انتقادها انداخت. هنوز 48 ساعت از اظهارات اژه‌ای نگذشته که جوابیه‌ها و انتقادها یکی پس از دیگری منتشر می‌شود و هر گزارش آن گزارش دیگر را تکذیب می‌کند. قاسم روانبخش با انتشار مطلبی اتهام دست داشتن در حادثه قم را تکذیب می‌کند و بر این تاکید دارد که حادثه قم سازماندهی شده نبوده است. به گفته روانبخش این گزارش دقت لازم را نداشته و مستند نیست؛ انتقادی که خیلی غریب نبود و بارها از تریبون مخالفان گزارش قم مطرح شده بود. او همچنین در بیانیه خود انتقادهایی به شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی وارد کرد.
شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی نیز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده، هیچ نقشی در حادثه نداشته است ؛ برخلاف آنچه آقای روانبخش عنوان کرده که حادثه سازماندهی شده بود و یک اتفاق خودجوش نبوده است. علاوه بر این منصور حقیقت پور، رییس کمیته پیگیری حادثه قم که در بررسی حادثه قم مورد انتقاد جدی مخالفان گزارش قم قرار گرفته بود در جواب بیانیه روانبخش می‌گوید: «اگر روانبخش به عنوان یکی از سرشاخه‌های حلقه پرتو جرمی نداشته باشد، چرا ناراحت و عصبانی می‌شود و فرافکنی می‌کند؛ قدری تامل کند و وقتی در دادگاه حاضر شد مباحث خود را مطرح کند و پاسخگوی سخنرانی شب قبل ازاتفاق 22بهمن خود باشد. بهتر است حلقه پرتو با فرافکنی راه خوارج را نرود.» با توجه به این‌که مجلس در تعطیلات تابستانی به سر می‌برد، نمی‌توان قضاوت دقیقی از اختلاف‌های دوباره جان گرفته گزارش حادثه قم داشت؛ اختلاف‌هایی که مبانی اصلی آن با نظرات مطرح شده در گذشته خیلی فرق ندارد، ولی مسلما این اختلاف‌ها به این راحتی‌ها پایان نمی‌گیرد و هر مرحله‌ای که از گزارش حادثه قم طی می‌شود اختلاف‌ها نیز همراه گزارش وارد مرحله جدیدی می‌شود. اختلاف‌هایی که تلخ است ولی به قول معروف «مرگ یکبار، شیون هم یکبار.

منبع:بهار