بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 29
کد خبر: ۲۶۷۵
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار: ۰۹ شهريور ۱۳۹۲ - ۱۱:۵۰
نظرخواهي وزير امور خارجه از مردم درباره جنگ، اقدامات امريكا و سوريه
ظريف روز جمعه ابتدا ديدگاه شخصي خود را درباره تحولات سوريه و جنگ احتمالي مطرح شده از سوي امريكايي ها به دو زبان فارسي و انگليسي ...

تدبیر24:  او از مردم پرسيد آيا مي توان اهداف انسان دوستانه يا سياسي را از طريق جنگ پيش برد
    محمدجواد ظريف روزهاي سخت و شلوغي را پيش روي خود دارد. او در حالي وزير خارجه ايران شده است كه خاورميانه، لحظات شلوغ و پر هياهويي را پشت سر مي گذراند. شاه بيت شلوغي هاي منطقه را بايد حمله احتمالي غربي ها به سوريه دانست. كشوري كه از لحاظ استراتژيك براي ايران و روسيه از اهميت زيادي برخوردار است و بر همين اساس كار وزير خارجه سخت تر از ديگر همكاران خود در دولت است. شايد همين شلوغي هاي منطقه است كه وزير خارجه ايران را پركار تر از بقيه وزرا كرده است. او براي آنكه توانسته باشد نقش خود را در اين آشفته بازار خشونت بار بازي كند همه كاري مي كند، از تماس تلفني با همقطاران خارجي خود تا نوشتن مقاله در فضاي مجازي. ظريف مي خواهد از تمام پتانسيل هاي موجود براي پيشبرد اهداف ديپلماتيكش استفاده كند. او روز جمعه در صفحه شخصي فيس بوك خود دو پست را در معرض ديد دوستانش قرار داد: يك مقاله بلند و يك پرسش كوتاه.
    
    ظريف در فضاي مجازي چه نوشت؟
    در معرض ديد دوستان و علاقه مندان مجازي خود قرار داد. ديدگاهي كه بيش از 750 بار به اشتراك گذاشته شد، بيش از 11 هزار و 500 نفر با انتخاب علامت لايك آن را تاييد كردند و بيش از 1700 نفر درباره مقاله وزير خارجه ايران كامنت گذاشتند. ظريف در اين مقاله كه با استقبال زيادي همراه شد نوشته است: «دوستان سلام. صبح جمعه شما به خير. صرف نظر از روابط ايران و سوريه، تحولات اسفبار اخير يك پرسش اساسي كه سال هاست دغدغه فكري بنده است را مجددا مطرح مي كند كه آيا در جهان كنوني مي توان اهداف انسان دوستانه يا حتي اهداف سياسي را از طريق جنگ و عمليات نظامي به پيش برد؟ چند محور براي فكر كردن: 1- استفاده از سلاح شيميايي بدون توجه به عاملان آن يك جنايت است و بايد محكوم شود. اين موضع قطعي و بدون ابهام... ايران است. اما آيا ديگران كه زياد هم سر و صدا مي كنند، زماني كه غيرنظاميان سردشت و حلبچه هدف بودند و جنايتكار هم مشخص بود، همين موضع را داشتند؟ پس بايد با ديده ترديد به اهداف شان نگاه كرد. به ويژه آنكه اين بار با توجه به شرايط ميداني و اسناد موجود، احتمال ارتكاب اين جنايت توسط گروه هاي افراطي بسيار بالاتر است. 2- كشتار و سركوب و خشونت و افراط جناياتي نابخشودني است و همه بايد طرف هاي درگير را وادار كنند كه هرچه سريع تر از طريق مذاكره اين وضعيت اسفبار را پايان دهند. اما آيا تهديد به حمله نظامي راه حل است يا مبناي مشكل؟3 - آيا آن طور كه امريكايي ها مي گويند واقعا «همه انتخاب ها روي ميز است»؟ يعني هر كشوري كه زور دارد اين انتخاب را دارد كه تهديد به حمله نظامي كند؟ يا اينكه استفاده و تهديد به استفاده از زور خلاف مباني و اساس حقوق بين الملل جديد است؟ 4 - آيا مي توان براي مقابله با يك عمل خلاف حقوق بين الملل يا حتي يك جنايت، يك قاعده آمره حقوق بين الملل (ممنوعيت توسل به زور) را نقض كرد؟ 5 - اصولاچرا منشور ملل متحد جنگ و تهديد به آن را ممنوع كرده است؟ آيا اين يك خيال بافي حقوقي است يا بيان يك واقعيت سياسي؟ به عبارت ديگر آيا در قرون بيستم و بيست يكم جنگ، ابزار كارآمدي براي پيشبرد سياست خارجي يا اهداف انسان دوستانه است؟ يا اينكه چون جنگ كارآمدي ندارد ممنوع شده است؟ 6- آيا مي دانيد كه در 100 سال اخير، اكثريت قريب به اتفاق (نزديك 85 درصد) كشورهايي كه جنگ ها را (با توهم برتري نظامي و اميد پيروزي) شروع كرده اند يا نابود شده اند يا لااقل نتوانسته اند به اهداف خود برسند؟ و... به اميد پيشگيري از يك ماجراجويي فاجعه بار ديگر.»ظريف پس از مشاهده واكنش كاربران فضاي مجازي اين پرسش را مطرح كرد: «بحثي كه مطرح كردم واقعا دغدغه بنده است كه اگر نوشته هاي من در 6 سال گذشته كه هيچ سمت دولتي نداشتم را هم بخوانيد همين ديدگاه، را خواهيد ديد. بنابراين برخي دوستان كه تلاش مي كنند با انگ زدن مانع شكل گيري يك بحث مهم علمي و سياسي شوند فقط به اين سوال پاسخ دهند كه اگر استفاده از زور را (صرف نظر از بهانه ها و توجيهات آن) بپذيريم، آيا تنها دست قدرتمندان را باز نگذاشته ايم كه هر وقت منافع شان اقتضا كرد از آن استفاده كنند و مردم را به خاك و خون بكشند، منابع اقتصادي خودشان را نابود كنند و در دامي گرفتار شوند كه به دور باطل ترور و خشونت مي انجامد؟ آيا تاكنون حتي يك مورد را سراغ داريد كه قدرتمندان براي منافع عمومي يا پاسداري از حقوق انسان ها هزينه سنگين جنگ را پذيرفته باشند؟»6130 نفر اين سوال ظريف را لايك كردند، بيش از هزار نفر درپاسخ به اين سوال وزير خارجه كامنت گذاشتند و بيش از 125 نفر سوال ظريف را به اشتراك گذاشتند تا مشخص شود كه آينده سوريه و وقوع جنگي دوباره در خاورميانه اين روزها تنها براي دولتمردان و مسوولان سياست خارجي ايران اهميت ندارد. مساله يي كه ظريف در صفحه شخصي خود در فضاي مجازي مطرح كرد پاي برخي از چهره هاي سياسي را به اين موضوع باز كرد تا در كنار برخي از روزنامه نگاران، دانشجويان و اساتيد دانشگاه، آنها هم ديدگاه هاي خود را مطرح كنند تا ديپلماسي عمومي ظريف در فضاي مجازي، رنگ و بوي بيشتري بگيرد.
    
    پورنجاتي و ابتكار چه نوشتند؟
    احمد پورنجاتي، فعال سياسي اصلاح طلب كه پيش از محمد جواد ظريف در فضاي مجازي فعاليت چشمگيري دارد پس از گذشت ساعتي از آخرين پست وزير خارجه براي ظريف نوشت: «دوست گرامي، جناب دكتر ظريف !با منطق شما درباره پرهيز از جنگ موافقم اما شما اكنون در مقام وزير امورخارجه فراموش نكنيد براي ايران آنچه بايد محور ديپلماسي باشد، در هر عرصه منطقه يي يا جهاني، صرفا و صرفا منافع ملي و كمك به ثبات و آرامش منطقه يي و البته بازتاباندن وضعيت مطلوب و قابل دفاع سياست داخلي به ويژه از نظر رعايت كنوانسيون هاي مورد اجماع حقوق بشري است.»معصومه ابتكار هم ترجيح داد تا ديدگاه خود را درباره جنگ احتمالي سوريه به زبان انگليسي بنويسد. ابتكار با استقبال از بحثي كه وزير امور خارجه ايران در فضاي مجازي آغاز كرده، نوشته است: «دكتر ظريف، اين يك ايده بزرگ براي بحث درباره اين موضوع در اينجاست، مخصوصا با گسترش رقابت جهاني كنوني در شبكه هاي جهاني عليه حمله به سوريه. يكي از بزرگ ترين موضوعات كه پشت اين تصميم قرار دارد، اين است كه رفتن به سمت جنگ، بر اثر يك فشار اقتصادي از سوي توليدكنندگان نظامي است كه به فروش تجهيزات خودشان در گستره جهاني نيازمند هستند.»
    
    دسته بندي ديدگاه هاي دوستان مجازي آقاي وزير
    كامنت هاي گذاشته شده در چند دسته قابل ارزيابي است. عده يي از مخاطبان او معتقد بودند حمايت رژيم حاكم سوريه نمي تواند متضمن تامين منافع ملي ايران باشد. در همين رابطه يكي از كاربران فضاي مجازي خطاب به وزير خارجه نوشت: «جناب دكتر ظريف طرح اين پرسش ها از جانب شما كه خود استاد مسلم ديپلماسي هستيد: جز محك زدن افكار عمومي و سنجش طرز فكر مخاطبان دليل ديگري ندارد وگرنه شما كه خود كتاب سترگ «ديپلماسي چندجانبه» را نوشته ايد منبع پاسخ اين سوالات هستيد. اما پاسخ كلي به اين سوالات بسيار مشخص است. جنگ داخلي در سوريه دقيقا براي امريكا و اسراييل «كوبيدن سر مار به دست دشمن است». حاصل اين جنگ علاوه بر تضعيف سوريه، حزب الله، ايران و روسيه به اشكال مختلف مشغول ساختن القاعده و در نهايت تضعيف كمي و كيفي آنان خواهد بود. اما شايسته است كه ايران در اين داستان گرفتار مصالح كوتاه مدت نشده. جمعي ديگر از اظهارنظر كنندگان معتقد بودند جنگ احتمالي غربي ها عليه روسيه، بازي طراحي شده روس ها است، چنانچه يكي از دوستان مجازي محمدجواد ظريف در همين رابطه با طرح اين پرسش از محمدجواد ظريف كه آقاي دكتر نظر صريح شما بر توطئه روس ها چيست؟ چنين ديدگاه خود را بيان كرده است: «حمله شيميايي در سوريه نه كار رسمي دولت و ارتش سوريه است و نه كار مخالفان اسد... امريكا و غرب آنقدر احمق نيستند كه جنگجويان سلفي را مجهز به دانش و تكنولوژي توليد سلاح شيميايي بكنند و دير يا زود اين سلفي ها اين دانش را عليه آنها به كار گيرند. دولت سوريه نيز آنقدر احمق نيست كه اين سلاح ها را در اين مقطع كه بازرسان در سوريه هستند و دست بالارا در نبرد دارند استفاده كند و براي خود دردسر بخرد، حتي اسراييل هم انگيزه كافي از ورود غربي ها در سوريه در اين مقطع كه جنگ سوريه تبديل به يك جنگ فرسايشي شده، ندارد. پس چه كسي مي تواند انگيزه و سود كافي از چنين حمله شيميايي داشته باشد؟!... پاسخ بسيار روشن است: روسيه پوتين! بخش ديگري از كساني كه عضو صفحه عمومي وزير امور خارجه ايران هستند معتقدند هدف امريكا از ساقط كردن رژيم اسد از بين بردن حلقه مقاومت در منطقه است و سقوط دولت اسد مي تواند حلقه فشار بر ايران و حزب الله را بيشتر كند. بر پايه اين استدلال ايران موظف است از بشار اسد حمايت كند تا به هر نحو ممكن جلوي سقوط او گرفته شود. عده زيادي هم ضمن اعلام مخالفت خود با هرگونه جنگي در سوريه راه حل سياسي را مناسب تر از راه حل نظامي دانستند. يكي از علاقه مندان محمدجواد ظريف در همين رابطه نوشت: «حمله به سوريه در وضعيت كنوني، نقض فاحش حقوق بين الملل است. حقوق بين الملل از زمان تصويب منشور ملل متحد، توسل به زور را جز در دو حوزه «دفاع مشروع» و «اقدامات تحت اختيار فصل هفتم» ممنوع مي شمارد. به اين ترتيب، هرگونه مداخله نظامي به غير از اين دو حوزه مغاير با منشور و دستاوردهاي معاصر و انساني حقوق بين الملل است. در مجموع از ميان كامنت هاي گذاشته شده براي مطلبي كه ظريف صبح ديروز نوشت غالب اظهارنظر كنندگان مخالفت خود را با بروز جنگ در سوريه نشان دادند اما در عين حال تاكيد كردند كه مواضع ايران نيز بايد كاملامبتني بر منافع ملي باشد.
    

منبع:روزنامه اعتماد

مجتبي حسيني

بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
غیر قابل انتشار: ۲
انتشار یافته: ۲
علی باقری
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۳:۰۱ - ۱۳۹۴/۰۱/۱۴
0
0
سلام دکتر ظریف خواستم بابت همه چیز ازت تشکر کنم شما و تیم همراه ابروی ایران را حفظ کردین و یکبار دیگر ایرانمان را با اصالت و متمدن بودن ب کل دنیا ثابت کردین از راه درو دستت را میفشارم تشکر بابت همه چیز
حبيب
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۱:۱۳ - ۱۳۹۴/۰۲/۱۳
0
0
حمايت ايران ازسوريه ميبايست حمايت از خواست اكثريت باشد
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها