وقتی روحانی یک تنه ترمز تندروها را می کشد

تدبیر24: « توهین آمیز، ادبیات سخیف، زشت و کریه، بدعت گذاری، جملات بی سابقه در تمامی دولت ها، اتهام زنی کذب» این کلمات تنها بخشی کوچک از واکنش های تند و بی سابقه به بیان جمله ای از سوی رئیس جمهور روحانی است که با خوانشی وارونه و مصادره به مطلوبی عیان دستمایه شدیدترین حملات به رئیس جمهوری شده که یکسال تمام با کارشکنی های بی شمار و تخریب های ناموزون و بدون ادله عقلی و عینی روبرو بوده و بدترین حملات شخصی نیز به وی جامه عمل پوشیده اما دم بر نیاورده و تنها در دو مقطع، زبان به انتقاد گشوده و یکسال تخریب پردوام تندروها آنهم نه علیه خودش که علیه منافع ملی را پاسخ گفته است.

به گزارش خبرنگار سیاسی تدبیر24جالب آنجاست که این بار از هر دو اردوگاه سیاسی به رئیس جمهور روحانی اعتراضات و انتقاداتی مطرح می شود. از یکسو اصلاح طلبان و طیف روشنفکری سخنان روحانی را در شان و جایگاه وی قلمداد نکرده و با این عنوان که اینگونه ادبیات یادآور و همسان با گفتارهای رئیس دولت پیشین است بر آن خرده می گیرند و از طرف دیگر عنوان می دارند که رئیس جمهوری باید به عنوان منتخب ملت در برابر انتقادات موضعی سخت نداشته و مانع ابراز نظر نباشد؟

در پاسخ این انتقادات باید گفت آنچیزی که خطر بازگشت پوپولیسم و ناکارآمدی های آسیب زننده و اعوجاج های کلامی و عملکردی را جدی می کند، سکوت در برابر تخریب های ناجوانمردانه و انفعال در برابر هجمه های نامنصفانه ای است که می تواند هم در روند عملکردی دولت برای ترمیم نابسمانی های گذشته ایجاد اختلال کرده و کشور را به سمت و سوی بحران رهنمون سازد و هم آنکه خمودی و عدم واکنش عرصه را برای پروپاگاندای تندروها فراهم کرده و کار به جایی خواهد رسید که با قلب واقعیت و بازی با افکار عمومی -که تندروها نشان داده اند این فقره جنگ روانی را خوب بلد هستند- یکبار دیگر کشور به عرصه ترکتازی آنان تبدیل خواهد شد.

در زمینه ایرادات شکلی این طیف به جملات روحانی هم باید یادور شد که کلام روحانی در تندترین خوانش یک کنایه تند و تیز است و لاغیر که نه متوجه منتقدین خیرخواه که به ضربه زنندگان به مصالح کشور عنوان شده است. براستی قیاس این گفتار با ادبیات توهین آمیز، سخیف و حتی فراتر از کوچه و بازاری رئیس دولت سابق چه سنخیتی می تواند داشته باشد که اکنون برخی اصلاح طلبان فانتزی نگر با فیگورهای روشنفکری آن را هم رسته با ان گفتارها می دانند.

روحانی گفته است: « یک عده به ظاهر شعار می دهند ولی بزدل سیاسی هستند؛ هر وقت می خواهد مذاکره شود یک عده می گویند ما داریم می لرزیم، خوب به جهنم، برید یک جای گرم پیدا کنید برای خودتان»

روحانی یک جمله سلبی را در نفی "بزدلی سیاسی" برزبان رانده و در بهترین حالت می توان گفت که می توانست از ادبیات تلطیف شده تری بهره بجوید و بس. او حتی منتقدین را بزدل نخوانده بلکه از بزدلی سیاسی که یک رویکرد است و نه یک صفت معطوف به شخص، انتقاد کرده و فاصله میان این دو بسیار است. روحانی بارها و بارها بر حفظ حقوق منتقدین تاکید و تصریح ورزیده و از سخن وی نیز نمی توان نفی و طرد منتقدین را مستفاد کرد بلکه او تخریب گران را خطاب قرار داده و بر آن ها تاخته است و بس.

در سوی دیگر میدان نمایندگان همیشه منتقد روحانی که به شکل متواتر و ممتد طی یکسال تندترین حملات خود را متوجه روحانی کرده اند به بهانه طرح این جمله، البته با رندی همیشگی و با خوانشی معکوس و وارونه حملات بی سابقه و پرخاش های رسانه ای و کلامی را دو چندان کرده اند.

شاه بیت این حملات هم بر این مبنا استوار شده که روحانی منتقدان را به جهنم احاله داده است، حال آنکه نص صریح سخن روحانی حکایت از چیز دیگر دارد. او در باب مخالف خوانی بزدلان سیاسی و بهانه گیران بی منطق، این رویکردها را بیهوده و فاقد ارزش خوانده و از سر نفی آن گفته است: به جهنم که اینگونه می اندیشید و می پردازید، برای ما مهم نیست. حال اینکه می شد از واژگانی جایگزین برای این سخن استفاده کرد، نقل دیگری است که باید علت این چینش و نوع گفتار را از شخص رئیس جمهوری جویا شد. او نه توهینی کرده و نه ناسزایی گفته و نه پا از حیطه ادب و اخلاق فراتر گذاشته، او فقط به آنانی که کشور را به قهقرا برده و مهر سکوت بر لبان زده بودند و اکنون نمی گذارند دولت این چالش ها را حل و فصل کند، تاخته و از قضا تیر انتقاد را به سمت و سوی خوبی نشانه رفته است.

جالب تر از همه آنکه روح الله حسینیان نماینده پروپاقرص حامی احمدی نژاد در اظهاراتی عجیب و غریب و بهت برانگیز گفته است که سخنان روحانی کریه و زشت بوده و حرف های احمدی نژاد اینگونه نبود!!! او پا فراتر گذاشته و عنوان داشته این جملات و حملات در هیچ دولتی سابقه نداشته است و نوعی بدعت گذاری است.

البته ایشان گویا حافظه ای بس کوتاه مدت دارد که جملات پر طمطراقی چون "ممه را لولو برد" و یا آب را بریز اونجا که سوخته یا بزغاله خواندن روشنفکران و انقدر قطعنامه دهید تا قطعنامه دان تان پاره شود را به یاد نمی آورد. البته شاید ایشان نشان دادن فیلم در صحنه علنی و جار و جنجال های پیامدی و نیز به هیچ گرفتن مصوبات قانونی مجلس را توهین به نمایندگان نداند اما مردم تا بدین حد دچار فراموشی نشده اند که همه این اقدامات را ببینند و به این زودی از یاد ببرند.

در این میانه یک نکته را نباید به فراموشی سپرد و آن اینکه روحانی با تجربه سال ها حضور در مهم ترین مناصب سیاسی و امنیتی، ایفای نقش در گلوگاه های خطیر و عالیه نظام و نیز در مذاکرات پر فشار هسته ای، مردی نیست که بی محابا و بدور از حساب و کتاب سخن بگوید و بی شک او در چینش تک تک واژگان حساب شده و با طمانینه عمل کرده نه آنگونه که برخی می خواهند سخنان وی را ناشی از عصبانیت لحظه ای بدانند.