امروز نباید ساکت بنشینیم و در برابر ظلم و ستم به این مردم پاک سرشت بایستیم چرا که اینگونه ما نیز از نیاران آن مردمان بزرگ هستیم.
تدبیر24:
- محمد رمضانی - در پیچ و خم و فرازو نشیب های این کره خاکی امروز کوته فکرانی ظهور کرده اند که قلمرو انسانیت را از مردمان مظلوم دنیا گرفته اند و امنیت زنده ماندن و نفس کشیدن را از آنها ساقط و کودکان و مادران را هراسان کرده اند.
امروز بجای قلم وکاغذ،سنگ و تفنگ هم آغوششان شده است ؛کودکان را میگویم و خواب خوراک را برایشان خون کرده و مادران را گریان و داغدار و غرور پدران و مردانش را شکسته اند.
این روزها گلهای یاس و نرگس را پژمرده کرده اند و سکوت است که فریادهای مردم کوبانی را نمیشنود.
آهای مردم دنیا، مردان و زنان و کودکان کوبانی تنها هستند.
کوبانیان مردمانی از جنس کوه واز تبار اسب و کمرند آنها کردند کردهایی از نژاد آرش که مرزدارند و وطنشان از ناموسشان هم مهمتر است.
آهای داعشی ها ! ساکت،کودکان کوبانی خواب دارند و میخواهد درس بخوانند و آرزو دارند ولی امروز باید بگوییم پدران و مادران کرد خجالت می کشند تا بر چشمان کودکان و فرزندانشان نگاه کنند چرا که همگام پدران و مادرانشان هنوز جنگ را صرف نکرده اند قربانی می شوند وهمگام با مادران و پدرانشان در جنگی شرکت میکنندکه به زور خانه هایشان را از دست میدهند ودشمن می خواهد تصرف کند.
در تاریخ پرشکوه کردها و در باور فرزندان دیروزش که برای نگهداری از سرزمین های اجادیشان زبان زد بوده اند امروز با دست های خالی از مرزو بوم و فرهنگشان ایستاده اند.
امروز کوبانی، استواری مردان و زنان و کودکانش بخشی از تاریخ سراسر حماسه و غیرت کردها را به رقم میزند ودر برگ برگ تقویم کردها سند بالابلندیِ ملتی مرزدار و غیرتمند را ثبت وضبط میکند.
امروز عطر روزها خوب و "لیو لی گلی" لب های پراز گل کوبانی جای خود را به اشک های مادران و کودکان داده است، امروز لباسهای زنان کردی که به زیبایی و به عنوان بهترین مدل لباس ثبت جهانی شده است خونی شده و غیرت و مردانگی را به زنان مردصفت میآموزد.
هنوز که هنوز است از پای در نیامده اند و عطر لباسها و شال های کمر و چارقد های کردی وخانه ها و کوچه باغها، آوارهای امید و ایثار است که در دل مردم کوبانی برای نگهداری از آب و خاکشان نشسته و اینگونه است که مادر دارای چند فرزند با انفجار کمری خودش جان ده ها داعشی را در برابر تجاوزها میگیرد.
در عجبم که برادران هم زبانشان در عراق و ترکیه نیز مرزهای خاکی شان را برای مردم بزرگ فرهنگ بسته اند و از ارائه کمک سر باز میزنند، امروز نباید ساکت بنشینیم و در برابر ظلم و ستم به این مردم پاک سرشت بایستیم چرا که اینگونه ما نیز از نیاران آن مردمان بزرگ هستیم.
ما مردم به غیرت ایثار کردها مدیونیم و نباید بگذاریم مردمان کوبانی تنها بمانند مردم کوبانی تنها نیستند چرا که فراموش کردن مردم کوبانی فراموشی ماست؛ فراموشی انسانیت، تاریخ و هویت کردهاست؛ فراموشی جمله فردوسی پاکزاد است که "بنی آدم اعضای یکدیگر اند ، در آفرینش زیک گوهر اند".