دیروز دکتر محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان، در گفتگویی به مسائل مربوط به تیم ملی در جام ملت های آسیا و همین طور برخی مشکلات فوتبال کشور پرداخت.
تدبیر24: به نظر می رسد وزیر که در چند
روز گذشته درخصوص تیم ملی سکوت کرده بود نمی خواست از سر احساس و کارشناسی نشده
مطالبی را بیان کند که التهاب جامعه درخصوص اتفاق افتاده در استرالیا را بیشتر
سازد به همین دلیل پس از گذشت چند روز از ناکامی تیم ملی به اظهارنظر درخصوص نتیجه
به دست آمده در جام ملت های آسیا پرداخت.
با نگاهی دوباره به حرف های بیان
شده متوجه می شویم دکتر گودرزی روی مسائلی دست گذاشته که دقیقا مشکل اساسی فوتبال
ایران بوده ولی طی سال های اخیر توجه زیادی به آن نشده است.
اینکه فوتبال ما به لحاظ ساختاری دچار مشکل است، حرفی است که هر کارشناس منصفی از
بیان آن ابا ندارد؛ اینکه ما در امر بازیکن سازی و پرورش استعدادهای فوتبالی ضعیف
عمل کرده و هیچ برنامه مدون و درستی نداریم، نکته ای است که بر هیچکس پوشیده نیست؛
اینکه فوتبال ما به لحاظ مدیریت با مشکلات عدیده مواجه است و افراد کاربلد در راس
باشگاه ها و حتی فدراسیون فوتبال نیستند، اظهر من الشمس است و ...
این نگاه ها نشان می دهد برای
فوتبال ایران باید برنامه دوباره ای ریخت و شرایطی به وجود آورد که پس از چند سال
تلاش و کار مداوم شرایطی ایجاد شود که فوتبال ما به جایگاه سابقش بازگردد.
تیم ما بدون برنامه ریزی و تدارک
لازم راهی استرالیا شد و چه بسا اگر با انجام چند دیدار تدارکاتی و در اختیار
داشتن همه نفرات شایسته، دیگر اسیر ناداوری هم نمی شد و در واقع اگر ما از قدرت
لازم برخوردار بودیم هیچ داوری و هیچ سوتی و هیچ بازیکن دوپینگی نمی توانست مانع موفقیت
ما شود.
فوتبال ما نیاز به یک آسیب شناسی
دوباره در همه سطوح دارد و اینکه به صورت تک بعدی فقط به یک مسئله بپردازیم، هیچ
گاه ما را به سوی موفقیت رهنمون نخواهد کرد. یعنی باید هم به معضلات مربیگری و
استعدادیابی پرداخته شود و هم به اینکه محیط فوتبال از فساد و رانت خواری پاک گردد
و مدیریت باشگاه ها و فدراسیون هیاتی نبوده و توام با خنده! نباشد.
اگر همه این مسائل آسیب شناسی
شود، طبیعتا می توانیم امیدوار باشیم طی چند سال به جایگاه قابل قبولی دست پیدا
کنیم وگرنه آش همان آش و کاسه هم همان کاسه خواهد بود!
وقتی مدیریت علمی در فوتبال حاکم
نباشد و وقتی به مربیان مدارک کیلویی داده شود، طبیعتا انتظار رسیدن به روزهای
آفتابی عبث و بی فایده است. وقتی نمی توانیم یکی از مربیان خود را به کلاس های بین
المللی اعزام کنیم و شرایطی برای دانش افزایی به روز آنها فراهم آوریم، طبیعتا
کیفیت لیگ ما هر سال ضعیف تر از سال قبل شده و تعداد استعدادهای ما کمتر و کمتر می
شود و طبیعتا تیم ملی هم نمی تواند نفرات شاخصی را در دل خود جای دهد.
نگاهی به عملکرد موفق فدراسیون
والیبال در 30 سال اخیر نشان می دهد با برنامه ریزی و مدیریت علمی می توان به موفقیت
رسید و کار را به جایی رساند که در عرصه جهانی حرف برای گفتن داشت ولی متاسفانه
شرایط امروز فوتبال ما به گونه ای است که حتی در سطح قاره هم حرف زیادی برای گفتن
نداریم و تنها دلخوش به موفقیت های مقطعی هستیم و اگر قرار است به جایگاه مطلوبی
دست پیدا کنیم باید در فوتبال هم از فدراسیون والیبال الگوبرداری کنیم.