کشف مغز 4 هزار ساله در ترکیه

باستان شناسان این مغز را از زیر زمین کشف کردند که در میانه یک محل تدفین باستانی قرار داشت و به نظر می رسد که دفن شده است.

در این محل تدفین، اسکلتهای سوخته و اشیاء چوبی نیز کشف شد.

مریچ آلتینوز از دانشگاه هالیچ در استانبول به همراه همکارانش اعتقاد دارد که یک زلزله این محل سکونت را تخریب کرده و همه چیز و همه کس را با خود به زیر خاک برده است، درحالی که پیش از زلزله یک آتش سوزی گسترده در جریان بوده است. آتش اکسیژن زیادی مصرف کرده و به همین دلیل همه رطوبت مغز را از بین برده است و از تخریب بافت عادی ممانعت کرده است.

در نتیجه این آتش سوزی از مغز یک توده اسفنجی شکل باقی مانده است. عامل دیگری که به حفظ این مغز کمک کرده در مواد تشکیل دهنده خاک این منطقه نهفته است. خاک این منطقه سرشار از منیزیوم، پتاسیم و آلومینیوم بوده است. این مواد تشکیل دهنده به همراه اسیدهای چرب که در بافت انسانی یافت می شود ماده ای ساخته که از نظر علمی به آن "Adipocere" گفته می شود.

فرانک روهلی محقق دانشگاه زوریخ اظهار داشت که سطح حفظ این مغز نسبت به قدمت آن قابل توجه است. وی همچنین متذکر شده است که این مغزهای قدیمی را می توان برای بیماریهایی چون تومور، لخته خونی و بافت رو به انحطاط چون بیماری پارکینسون مطالعه کرد اگر می خواهیم درباره تاریخ اختلالات عصب شناسی اطلاعات بدست آوریم، باید بافتهایی شبیه به این را بررسی کنیم.

محققان اخیرا به این نتیجه رسیده اند که کودکان اینکا 500 ساله پیش از قربانی شدن دارو مصرف کرده اند. براساس اظهارات این محقق، اگرچه این بافتهای باستانی محافظت شده بسیار نادر هستند، اما اگر باستان شناسان به دنبال مغز داخل جمجمه ها باشند شاید یافتن چنین مواردی عادی تر شود. آنها معمولا با پیش فرض این که بافت داخل جمجمه از بین رفته به داخل جمجه نگاه نمی کنند.

وی یادآور شد: انتشار اخباری از این دست موجب می شود که مردم نسبت به احتمال کشف بافت اصلی مغز آگاهی بیشتری بدست می آورند.