نوع رویکرد شهرداری تهران چه در خصوص مدیرانی که توسط این شهرداری به کار گرفته شد به گونهای عمل شده که دقیقا به مثابه یک رقیب سیاسی دولت رفتار کرد و نمود عینی آن را میتوان در
تدبیر24: آذر منصوری- براساس قانون شهرداریها ، شوراهای اسلامی شهر و روستا که پس از روی کار آمدن به عنوان
نهادهای ناظر بر عملکرد شهرداریها مشخص شده اند، اکنون انجام وظیفه میکنند. بر همین اساس شهرداری به عنوان یک نهاد عام المنفعه و به عنوان نهادی که مستقیما از بودجه عمومی محدوده شهرها تامین منابع می کند
به عنوان نهادی اجتماعی و خدماتی محسوب میشود.
براساس همین شرح وظایف و ماموریتی که برایشان تعریف شده است به هیچ وجه نباید درگیر مسائل سیاسی و جناحی باشند که طبیعتا در بین جریانهای سیاسی موجود در کشور ممکن است مطرح باشد. پس از انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم با توجه به اینکه شهردار تهران یکی از رقبای رئیس دولت یازدهم در این انتخابات بود، عملکرد اصلی قالیباف بعد از روی کار آمدن دکتر روحانی، نوع رویکرد شهرداری تهران چه در خصوص مدیرانی که توسط این شهرداری به کار گرفته شد به گونهای عمل شده که دقیقا به مثابه یک رقیب سیاسی دولت رفتار کرد و نمود عینی آن را میتوان در نصب بیلبوردهایی دید که از آغاز به کار دولت یازدهم در سطح شهر مشاهده میشوند. بیلبوردهایی که به هر ترتیب بیانگر مواجهه شخص شهردار تهران با دولت یازدهم است. قالیباف به مثابه یک جریان سیاسی رقیب از امکانات شهرداری تهران که در واقع بیتالمال و منابع عمومی است و باید در راستای خدمات رسانی به عموم مردم از آن بهره گرفته شود دقیقا در راستای رویکرد سیاسی شخصی اش استفاده میکند و قطعا در چنین مواقعی شورای شهر تهران به عنوان نهاد دموکراتیک ناظر بر عملکرد شهرداری تهران بایستی به آن وظیفه نظارتی خود عمل کند و شهرداری و عملکرد شهرداری را به سمتی ببرد که در چارچوب وظایف و اختیارات نهاد شهرداری در قانون شهرداریها تعریف شده است. در این میان اما شاهد دخالت مستقیم سازمان شهرداری به عنوان یک سازمان خدماتی در کار دولت هستیم. سازمانهای تابعه شهرداری تهران، در حیطه شهرداری تهران انجام وظیفه میکنند و مستثنی از قانون شهرداریها نیستند و طبیعتا براساس همین قانون حق سیاسی عمل کردن را ندارند و نباید
به گونهای عمل کنند که در واقع از منابع عمومی مردم در جهت پیروزی و موفقیت در رقابتهای سیاسی و جناحی بهره بگیرند .به نوعی این اتفاق در سطح شهرداری تهران نمود پیدا کرده است که شهرداری به عنوان رقیب سیاسی دولت دارد در فضای شهر تهران عرض اندام میکند و این دقیقا در راستای اهداف جناحی است که شهرداری تهران دنبال میکند. طبیعتا دولت با توجه به مطالبهای که در انتخابات سال 92 مردم داشتند بهترین و موفقترین اقدام در دو سال گذشته را به سرانجام رسانده است آن هم
باز کردن قفلهای هستهای و مذاکراتی بود که در نهایت به نتیجه رسید و به یک توافق تاریخی انجامید این توافق قطعا مطالبه عموم مردم بوده است که در انتخابات به هر ترتیب مطرح شده و کاندیدایی که به این مطالبه پاسخ گفت توانسته است ریاست دولت یازدهم را برعهده بگیرد و در این زمینه به قضاوت همه تحلیلگران بهترین موفقیت را برای کشور کسب کرده است.
در چنین شرایطی شهرداری تهران نه به این خواست و مطالبه مردم در انتخابات 92 توجه کرده است و از طرف دیگر، علیرغم این موقعیت و تایید نهادهای موثر در ساختار حقیقی و حقوقی کشورمان دمیدن بارقههای امید از طرف بدنه اجتماعی دولت را برنتابیده است و به گونهای عمل کرده که این توافق را ضعیف نشان دهد . از پیامدهای مثبت توافق، به هر ترتیب حضور نمایندههای کشورهای بزرگ است و پس از این توافق زمینهاش مهیا شده است. این حضور را به نوعی مطرح میکند که گویی درحال مبارزه و مواجهه با رقیب سیاسیاش است درحالی که این مسئله ملی است و میبایست به تقویت وحدت و منافع ملی که در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر هستند کمک کند اما اکنون عملکرد شهرداری تهران خلاصه شده است در یک رقابت سیاسی با رقیب خود در انتخابات ریاست جمهوری 92 و از امکانات شهرداری تهران نیز در جهت پیشبرد این هدفش سوءاستفاده مینماید.