یک روانشناس گفت: شب ادراری عبارت است از تخلیه‌ی بی اراده‌ی ادرار پس از سه سالگی که بیشتر در شب ها اتفاق می‌افتد.
تدبیر24: علی سلیمانی اظهارکرد: شب ادراری عبارت است از تخلیه‌ی بی اراده‌ی ادرار پس از سه سالگی که بیشتر در شب‌ها اتفاق می افتد و بسیاری از کودکان به آن دچارند.
وی افزود: تعدادی از کودکان روز ادراری نیز دارند و این حالت وقتی که کودک مشغول بازی یا در هیجان، تحریک و ترس شدید به سر می برد رخ می‌دهد.
این روانشناس عنوان کرد: روز ادراری در اطفال بزرگتر به مراتب خطرناک تر از شب ادراری بوده و در خور توجه بیشتری است.
سلیمانی با اشاره به اینکه میزان شب ادراری در پسران دو برابر دختران گزارش شده است، ذکر کرد: احتمال دارد که این نتیجه گیری به این دلیل باشد که مادران از افشای شب ادراری دختران خویش اکراه دارند.
وی ادامه داد: شب ادراری معمولاً پس از رویایی که فرد خود را در وضعیت مناسبی برای ادرار کردن می بیند اتفاق می افتد که گاهی در حین ادرار بیدار می شود و رختخواب را خیس می یابد.
سلیمانی با اشاره به اینکه شب ادراری را بر حسب زمان وقوع به دو گروه اولیه و ثانویه تقسیم می شود، ادامه داد: شب ادراری اولیه به حالتی اطلاق می شود که کودک از همان آغاز زندگی تا سنین نوجوانی به عللی نتوانسته ادرار خود را کنترل کند که ناشی از عدم توانایی در کنترل ادرار یا بی اختیاری در ادرار کردن می باشد و حدود 70 درصد مبتلایان را تشکیل می دهد.
وی افزود: شب ادراری ثانویه به حالتی است که در آن شب ادراری کودک مدت‌ها بعد از توانایی او در کنترل ادرارش به وجود آمده است.
این روانشناس عنوان کرد: توانایی برای نگهداری ادرار و خروج به هنگام آن از سه سالگی در کودک به وجود می آید بنابراین تربیت طفل نیز باید از همین سن آغاز شود.
وی در رابطه با علل شب ادراری نیز ذکر کرد: شب ادراری ممکن است نتیجه‌ی یک دسته از عوامل عضوی یا روانی یا هر دو باشد ولی عوامل روانی نقش مهمی به عهده دارد.
سلیمانی بیان کرد: تعدادی نیز علت شب ادراری را ارثی تلقی کرده اند ولی به نظر می رسد که عوامل ارثی عامل اصلی نباشد.
وی افزود: علل عضوی، علل خانوادگی و اجتماعی، علل عاطفی و روانی از دیگر دلایل موثر در شب ادراری کودکان است.
این روانشناس در رابطه با راه‌های درمان این مشکل در کودکان با اشاره به اینکه باید مرحله اولیه و یا ثانویه را تعیین کرد، خاطرنشان کرد: اگر اولیه باشد، علل عضوی، اجتماعی و یا روانی است.
وی در پایان یادآور شد: در مواردی که علل عضوی باشد باید با کمال دقت و به کمک پزشک به درمان آن پرداخت زیرا علاوه بر درمان دارویی امکان دارد به عمل جراحی نیز نیاز داشته باشد و در مواردی که علت خانوادگی و روانی و اجتماعی در کار باشد باید به روان درمانی پرداخت.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
