انتخابات مجلس دهم ؛ تهدید ها و فرصت ها

 تدبیر24:امید کرمی - انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ تجربه ای کامل و کم نظیر جهت پیروزی بر افراط بود. تجربه ای که در وهله ی اول پیروزی خود را مرهون فداکاری و از خودگذشتگی جمعی از شخصیت های برجسته کشور میداند. شخصیت هایی همچون آیت الله هاشمی رفسنجانی ، رئیس دولت اصلاحات و به طور ویژه دکتر محمدرضا عارف.

رئیس دولت اصلاحات ، طبق پیش بینی ها و به دلایلی - که ذکر آن در این نوشته به صلاح نیست - در صورت کاندیداتوری در انتخابات رد صلاحیت میشد پس بهترین کار ممکن را که حمایت از یک شخصیت برای رهایی از وضع موجود آن زمان بود ، انجام داد.

آیت الله هاشمی رفسنجانی نیز بعد از رد صلاحیت از سوی شورای نگهبان به دور از هرگونه حاشیه اضافی از کاندیدای مورد نظر خود حمایت کرد.

اما نقش دکتر عارف در آن‌ زمان به طور ویژه تری خودنمایی میکند. کسی که به عنوان تنها کاندیدای تائید شده اصلاح طلبان در انتخابات به دنبال پیروزی و رسیدن به پاستور بود. اما در این بین دکتر حسن روحانی نیز شانس زیادی برای رسیدن به این هدف داشت. حضور همزمان دکتر روحانی و دکتر عارف که هر دو در مبارزات انتخاباتی هدف خود را مبارزه با افراط و تعامل عزتمندانه با تمام جهان اعلام کردند باعث شکسته شدن آرا و کشیده شدن انتخابات به دور دوم و احتمالا پیروزی جناح رقیب میشد.

برای اینکه گفتمانی پیروز میشد که کشور از وضع خود نجات میافت ناگزیر از بین این دو یکی باید انصراف میداد. سرانجام دکتر عارف پس از توصیه رئیس دولت اصلاحات از کارزار انتخاباتی کنار رفت تا زمینه برای پیروزی دکتر روحانی فراهم شود و نام خود را به عنوان یک سیاستمدار اخلاقمدار که منافع ملی را به منافع شخصی اش ترجیح میدهد ، بر سر زبان ها انداخت. البته در این انتخابات از نقش شخصیت های دیگر همچون آیت الله حسن خمینی و حجت الاسلام ناطق نوری نیز نمیتوان گذشت.

هدف از گفتن این مطالب استفاده از تجربه ی خوب انتخابات ۲ سال پیش در انتخابات امسال است. تجربه ای که به سیاسیون و علاقمندان به آن آموخت که برای پیروزی یک گفتمان نیاز به مشورت در سطوح بالای فکری و از همه مهمتر تمکین از آن مشورت ها و از خودگذشتگی جمعی از افراد است. مطمئنا در انتخابات پیش روی مجلس شخص یا حزبی بدون مشورت و راهنمایی بزرگان توفیقی کسب نمیکند.

اینکه گروهی به طور هدفمند و به صورت یک حزب بخواهند در فضای سیاسی و انتخاباتی فعالیت کنند بدون تردید یک اقدام مثبت جهت قانونمند کردن فعالیت های سیاسی در کشورمان است. اما در نقطه ی مقابل نیز ایجاد چندین حزب آنهم از سوی یک جناح فکری و سیاسی که هدف واحدی را در انتخابات دنبال میکنند کار چندان مناسبی به نظر نمی آید. احزاب گوناگونی در جناح های اصلاح طلب و اعتدالگرا حضور دارند :‌ بنیاد امید ایرانیان ، حزب اعتدال و توسعه ، حزب ندا ، حزب مردم سالاری و ... که فارغ از اختلافات جزیی هدف مشترکی را در فضای سیاسی و انتخابات دارند.

چند ماه به انتخابات مجلس شورای اسلامی بیشتر نمانده است و این زمان باقیمانده فرصت مناسبی است برای همگرایی و وحدت هر چه بیشتر احزاب مختلف اعتدالگرا و اصلاح طلب. احزابی که نام برده شد و سایر گروه ها و اشخاص مختلف که هدف خود را در انتخابات با هدف جریان اعتدالگرا و اصلاح طلب یکی میدانند باید با الگوگیری از نقش افراد مختلف در انتخابات ۲ سال پیش در انتخابات پیش رو شرکت کنند و تمایلات شخصی خود را کنار بگذارند. بنابر تشخیص بزرگان اگر حضور آنها در انتخابات به صلاح است با قدرت تمام در انتخابات حضور یابند و اگر صلاح نیست تمام تلاش خود را صرف پیروزی دوستان همفکر خود در انتخابات کنند.

از بزرگان جناح های اعتدالگرا و اصلاح طلب نیز انتظار میرود به مانند انتخابات ۹۲ مرجع مشورت ها ، تصمیم گیری ها و راهنمایی های شخصیت های گوناگون که آماده حضور در انتخابات هستند ، قرار بگیرند. به باور بسیاری از کارشناسان به مانند انتخابات سال ۹۲ اتاق مشورت و تصمیم گیری آیت الله هاشمی رفسنجانی ، رئیس دولت اصلاحات ، آیت الله حسن خمینی و حجت الاسلام ناطق نوری میتواند راهگشای انتخابات امسال هم باشد با این تفاوت که این بار از شخصیت های باتجربه دیگری همچون حسن روحانی و محمدرضا عارف میتوان بیشتر استفاده کرد.