باديگارد هزينه تبليغاتش را هم در نياورد

تدبیر24 :در اين يادداشت به قلم فرهاد كاوه آمده است: شايد خود حاتمي كيا هم متوجه شده بود كه فيلمش شانس زيادي در گيشه ندارد و اين خيلي هم بي ربط به مواضع سياسي او در جريان جشنواره نيست، آنجا كه گفته بود فروش براي من ملاك نيست.
علاوه بر هزينه ميلياردي تبليغات شهري و محيطي را هم بايد اضافه كرد تا مشخص شود، سازمان رسانه اي اوج به عنوان تهيه كننده فيلم حاتمي كيا، با وجود هزينه ميلياردي براي توليد فيلم، به شدت دنبال فروش فيلم هم بوده و در اين ماجرا، زياد با حاتمي كيا همفكر نيست.
با اين حال رقم فروش آخرين فيلم حاتمي كيا، نشان مي دهد فاصله او با يك فيلم اولي، حدود 400 ميليون تومان است! آنهم با وجود تعداد سينماهاي بيشتر، ارائه بليت هاي نيم بهاء و البته تبليغات گسترده!
همه اينها يعني، حاتمي كيا، بازي اكران را به يك جوان فيلم اولي باخته است؛ آنهم با فيلمي پرستاره. از سوي ديگر «ابد و يك روز» هم فيلم پرستاره اما بي ادعايي است، شعارهاي سياسي زمان دار نمي دهد، با خودش رو راست است و حرفش را در قالب يك زندگي بيان كرده؛ نه مثل حاتمي كيا كه هنوز بعد از اين همه مدت فيلمسازي و سياست ورزي، ترديد دارد و محل خودش را كنار شخصيت هاي سياه و سفيد فيلم تغيير مي دهد و تكليفش با مخاطب روشن نيست!
به عبارتي، حاتمي كيا، بايد عرصه سياست را از فيلمسازي اش جدا كند؛ نمي توان هم در جشنواره فجر حضور يافت، هم به آن فحش داد، نمي توان هم از دولت تسهيلات گرفت و هم عليه دولت سخنراني كرد، نمي شود حتي جايگاه فيلمسازي را با خطابه و منبر اشتباه گرفت!
حتي دوران بازي هاي احساسي هم گذشته است، مخاطب سينما، يا دنبال فيلم خوب است و يا دنبال سرگرمي؛ پس اگر فيلم حاتمي كيا با بمباران تبليغاتي تلويزيون از شبكه نسيم تا شبكه سه و بين فوتبال خارجي، نتوانسته مخاطب خوبي را روانه سينما كند بايد ايراد را در جاهاي ديگري ديد!
و البته رسم بازي جوانمردانه اين است كه بازنده، به برنده تبريك بگويد و يا لا اقل درباره فيلمش نكته اي بيان كند تا خداي ناكرده، شائبه حسادت پيش نيايد.
منبع: پايگاه اينترنتي پارسينه