رئيس شوراي فرهنگي نهاد رياست‌جمهوري با بيان اينكه روند تخريب بزرگان انقلاب از مناظره‌هاي سال ۸۸ شروع شد، گفت: من به نوبه خود از آنچه كه در قائمشهر رخ داد و از اين دعوت محترمانه و انتقادات نامحترمانه متاسفم. سيد رضا اكرمي درباره برخي حواشي سفر اخير نوه گرامي امام به قائمشهر اظهار كرد: اولا در كشوري كه انقلاب شده است و آزادي بيان وعقيده وجود دارد، گاهي اينگونه اتفاقات يك امر عادي و معمولي است. در عين حال كه خوشايند و صحيح نيست، اما نشان مي‌دهد كه آزادي بياني وجود دارد. جماران نوشت؛ وي ادامه داد: دوم اينكه اتفاق قائمشهر نشان داد ظاهرا فاصله‌اي بين به عنوان مثال حوزه علميه، ائمه محترم جمعه، روحانيت و تشكيلات به‌نامي مانند جامعه مدرسين، حرم امام و... وجود دارد؛ چون اين افراد و گروه‌ها همديگر را كم مي‌بينند و با هم مراوده ندارند، گاه دلخوري‌هايي از همديگر پيدا مي‌كنند كه اين دلخوري‌ها يك جايي بروز پيدا مي‌كند و باعث برخي اظهارات مي‌شود. اكرمي در ادامه با اشاره به ردصلاحيت سيد حسن خميني در انتخابات خبرگان خاطرنشان كرد: ما مادامي كه در كشورمان احزاب و تشكل‌هاي قوي نداريم، مسلما در ايام انتخابات يا پيشامدهاي غيرمترقبه، با تشنج‌هاي ولو محدود مواجه مي‌شويم؛ مثلا شما ببينيد ما در همين انتخابات آخر خبرگان اگر تشكل و سيستم انتخاباتي درستي داشتيم كه ۸۰۰ نفر براي ۸۶ نفر و ۱۲ هزار نفر براي ۲۹۰ نفر داوطلب نمي‌شدند. عضو جامعه روحانيت مبارز همچنين درباره اتفاق قائمشهر اظهار كرد: نسبت به بيت امام حرف من به آيت‌ا... معلمي اين است كه اساسا شما بيت امام را مگر مركز قدرت و حكومت يا مركز تصميم‌گيري مي‌دانيد؟ بيت امام گروهي هستند منتسب به امام كه تنها محلي كه براي كار در اختيارشان است يا موسسه تنظيم و نشر آثار حضرت امام است يا حرم مطهر حضرت امام خميني، والا اعضاي بيت امام نه در مجمع تشخيص مصلحت نظام حضور دارند، نه در شوراي نگهبان و نه در ديگر ارگان‌هاي حكومتي؛ چرا بايد يك مرتبه از آن بپرسيد چرا مثلا شما در سال ۸۸،۹۴ و... اظهارنظر نكرديد. به چه مناسبت شما از آنها توقعات بي‌جا داريد؟ اكرمي در پايان درباره سابقه تخريب بزرگان انقلاب و خانواده‌هاي‌شان، گفت: اين مساله‌اي است كه ريشه آن به مناظره‌هاي سال ۸۸ برمي‌گردد، جايي كه يكي از كانديداها اسم آقاي هاشمي و ناطق نوري را مطرح و اتهاماتي را به خود و خانواده‌هاي اين بزرگان وارد كرد و جبراني براي آن صورت نگرفت. از آن به بعد بود كه اين مساله در جامعه ما باب شد و توسعه پيدا كرد. اين‌يك بي‌اخلاقي زشتي است كه در جامعه به وجود آمده است و حالا اينكه چگونه بخواهيم با آن برخورد كنيم خدا مي‌داند.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
