تدبیر24: علی مصطفی زادگان-هفته ای که گذشت؛ شاهد اتفاقات عجیبی در فضای سیاسی و رسانه ای کشور بودیم.
اظهار نظرهای خلاف میل باطنی برخی مسوولین در روزخبرنگار و تجلیل از تلاش های جهادی خبرنگاران،اظهارات معاون اول رئیس جمهور در خصوص انتساب دومین مقام کشوری به رئیس جمهور که رئیس یکی از قوای سه گانه کشور است و مسوولیت اجرای قوانین را با بودجه و منابع مالیِ کشور عملیاتی می کند، نامه رئیس دولت های نهم و دهم به اوباما که سر و صدای همه افرادی که خود را مدافع برجامی می دانند که بنا بر اذعان خودِ مسوولین تا الان تقریبا هیچ دستاوردی نداشته و از همه بیشتر صدای علامه صادق زیبا کلام را درآوَرد واظهارات رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام مبنی بر آموزش دستاوردهای برجام توسط معلمین به دانش آموزان که این موضوع هم با واکنش های بسیاری از قبیل آشکار سازی آثار برجام توسط مدعیان و حامیان، از طرف منتقدان در برداشت و نهایتا"هم در آخرین روزکاری هفته و اظهارات رئیس جمهور محترم در جمع استانداران در خصوص تفسیر تلویحی ازانتقادات که همه را توهین و موجب تشویش اذهان عمومی خواندند که امیدواریم بعد از این تفسیر برخورد گازانبری، تلویحا" به استانداران که نمایندگان عالی دولت در استان ها هستند، توصیه نشود.
نکته ای که در این میان،مثل همیشه مورد غفلت اکثریت مسولین قرار گرفت، منافع ملی کشور بود، واقعا می ارزد حفظ میز و ابقا در قدرت به فدا شدن، منافع ملی منجر شود؟!وقتی از سر دلسوزی میخواهی نقد کنی، دلواپسی، کاسب تحریمی، غرض شخصی را دنبال میکنی و یا وابسته به فلانی هستی را نثارت می کنند، بدون اینکه توجهی در اصل حرف داشته باشند!
مقام معظم رهبری،چندی پیش در خصوص آثار برجام و نتایج آن، مطالبی را فرمودند که امیدوار بودیم فصل الخطاب مسوولین قرار می گرفت، حال اگر دولت و دولتمردان با صداقت و از همان اول بجای اینکه از برجام یک کوه بسازند ویا در جامعه نسبت به تحقق آن ایجاد اشتهار و ادعا بکنند، این تصمیم کلان را آزمایشی بر ادعاهای آمریکا و غرب در تغییر مواضع نسبت به ایران هراسی تبیین می کردند، شاید امروز اینهمه انتقاد به دولت صورت نمی گرفت/
متاسفانه؛ تفسیرهای نابجا و برداشت های اشتباهِ حاصل از اعتماد به آمریکا و غرب، امروز در پسا برجام، خودش را نشان می دهد و این ضعف بزرگی برای دولت است، از طرف دیگر غفلت دولت در سیاست داخلی و عدم توجه به تخلفاتی که شاید به نوع دیگر در اکثر دولت ها در شکل و شمایل دیگری رخ داده بود، موجب شد که ضعف اساسی دولت در ایجاد رفاه و آرامش در معیشت داخلی بیشتر نمود پیدا کند و این ضعف درفضای دوقطبی سیاسی کشور، موجب سرازیر شدن هجمه ها و انتقادات بسیاری به دولت و مسوولین گردید.
عدم تعامل و شناخت و اهمیت جایگاه رسانه در تیم دولت که بنا بر اذعان خود مسوولان پاشنه آشیل دولت بوده،هست ، از دیگر دلایل کاهش محبوبیت دولتی شد که با تفاوت اندک رای توانست به ساختمان ریاست جمهوری راه پیدا کند.
استفاده ابزاری از اصلاح طلبان بعد از کناره گیری عارف درسال 92 و عدم تعریف جایگاهی در شان عارف در کابینه و سپس در انتخابات مجلس و تنها گذاشتن عارف در وسط میدان مبارزه برای تصاحب کرسی ریاست مجلس، علی رغم همسویی 170 نفری که در لیست امید و با شعارحامی دولت به مجلس راه یافته بودند موجب شد مردمی که در این 3 سال به هر ساز دولت رقصیدند و به شعارهایش امید بستند و چشم انتظار تحقق این شعارها شدند، تقریبا ناامید از تحقق دیگر شعارها شوند، از طرفی دقت و تامل به حضور مسوولین در روز خبرنگار در رسانه هایی که به نوعی منتسب به جریان های سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا هستند، مبرهن این موضوع می تواند باشد.
اگر بخواهیم واقع بینانه به موضوع نگاه کنیم؛ صداقت حلقه گمشده، خدمت به مردم در جامعه است که اسیر سیاسی بازی جناحی و تیمی شده است و تا زمانی که اصل صداقت، ولو با عملکرد ضعیف و اعتراف به این عملکرد ضعیف در میان مسوولان جانیافتد، هیچگونه خدمتی را شاهد نخواهیم بود.
در عجبم که چرا مسوولان ما علی رغم توصیه ها و رهنمودهای مقام معظم رهبری به شفافیت و صداقت با مردم، توجهی نمی کنند ولی در شعار خود را گوش به فرمان رهبری و ولایت فقیه معرفی می کنند.
یاد جمله ای از بزرگی شدم که می گوید: اقرار به شکست؛ نصف پیروزی است؛ شاید اگر برخی مسوولان، شیفته خدمت باشند نه شیفته قدرت، در مواقعی که موفق به پیاده سازی سیاست هایی که بتواند مردم و افکار عمومی راارضا کند، نشدند با یک اعتراف که ما تلاشمان را کردیم و شرایط اینگونه پیش آمد و نتوانستیم ولی در صددیم با برنامه های جدید جبرانش کنیم، اعتماد عمومی بیشتر شود ولی افسوس که اینگونه جملات دیگر در محاوره های مسوولین با مردم، تقریبا غریبه شده است و مسوولین اینگونه صحبت ها را فراموش کرده اند و این همان تیشه به ریشه اعتماد عموم نسبت به مسوولین می زند که شاید هم نااگاهانه و ناخواسته توسط برخی مسوولین، اعمال می شود.
از مسوولین بگذریم برخی چهره های علمی و دانشگاهی کشور که کاریزمای سیاسی تقریبا" خوبی در بین اقشار مختلف از باب صراحت کلام و شجاعت دارند، مدیحه سرای خبط های مسوولین شده و در صدد توجیه این خبط ها با رو نمایی از خطاهای رقبا هستند که گویی در کشور مسابقه تخلف و تخطی برگزار شده است و جالب اینجاست همین چهره های آکادمیک، وقتی ادعا می کنند استرداد فیش های حقوقی نجومی«غیرقانونی» است،زیبایی کلام خود را از دست می دهند و در نهایت موجب می شوددر افکار عمومی بعنوان بلبل مدیحه سرای برخی آقایان شناخته شوند و این واقعا" جای بسی تاسف دارد.
درپایان امیدوارم درکمتر از یکسال باقی مانده به انتخابات ریاست جمهوری و رقابت هایی که استارت خورده است، مسوولین و افرادی که در صدد تصاحب صندلی پاستور هستند به حفظ منافع ملی و عمل به شعارهای رهبری پایبند باشند و بیشتر از این فضای سیاسی کشور که نیازمند آرامش در جهت تحول اقتصادی است را اسیر بازی های سیاسی نکنند و به فکر دغدغه های مردم و اشتغال جوانان باشند، آنهم واقعی نه آماری که بدون مقایسه ارقام افزایشی بیکاری، ارائه شده باشد و به این جمله زیبای شهید بهشتی که سالها پیش گفتند«ما شیفتگان خدمتیم؛نه تشنگان قدرت» پایبند باشند زیرا ادامه این جناحی بازی های سیاسی و تخریب رقبا به قیمت فراموشی منافع ملی و مردمی، به جامعه خلاف این امر را مشتبه می سازد که این رقابت ها برای شیفتگی و تشنگی به قدرت است؛ نه خدمت به مردم و انقلاب.
روزگارتان شاد؛ افکارتان پاینده باد
علی مصطفی زادگان
بیست و سوم مرداد یکهزاروسیصدو نود و پنج
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
