اين بزرگان نه تنها چراغ هنر را روشن نگاه ميدارند كه با حضور اخلاقمدارانه خود تكيه گاه نسلهاي پس از خود نيز هستند.
تدبیر24: افشين علاء-مرگ به تعبير سالار شهيدان برازندهترين زينت براي فرزند آدمي است. از اين رو در مواجهه با درگذشت عزيزان بايد صبور بود و بيتابي نكرد. اما ضايعهاي كه در اثر مرگ بزرگان در ساحتهاي خطير پديد ميآيد مصيبتي است كه قابل جبران نيست. هنوز در اربعين فقدان بانوي شعر و عرفان مهديه الهي قمشهاي داغدار بودم كه خبر درگذشت استاد پيشكسوت تئاتر و سينما جناب داود رشيدي نيشتر ديگري به جانم زد. به واقع بايد گفت مرگ چنين خواجه نه كاري است خرد! اگرچه شخص داود رشيدي با سپري كردن عمر عزتمندانه و بهجا گذاشتن كارنامهاي پربار از خود در حيطه هنر و اخلاق، مصداق برازنده عاش سعيدا و مات سعيدا شد. اما فقدان چون او پير و دليل راهي براي نسل آفت زده جوان امروز لطمهاي جبرانناپذير است. در روزگاري كه هنر علاوه بر حمايتهاي بديهي دستگاههاي متولي فرهنگ به محافظتهاي معنوي و اخلاقي نيز نياز دارد، فقدان بزرگاني چون او ضايعه زيان باري است. اين بزرگان نه تنها چراغ هنر را روشن نگاه ميدارند كه با حضور اخلاقمدارانه خود تكيه گاه نسلهاي پس از خود نيز هستند. در روزگاري كه سيل جاذبههاي فرهنگ برانداز بيگانه از يك سو و جزم انديشي و تعصبات بيمبناي افراطيون داخلي از سوي ديگر به سرزمين باستاني و پرافتخار ما هجوم آورده است، حضور درختان تنومند و سايه گستري چون داود رشيدي ضامن ثبات و تكيهگاه اين نسل است. دريغا كه اين بزرگان يك يك از ميان ما ميروند و جاي خالي شان را نميتوانيم پر كنيم. خوشا به حال آناني كه در زمان حيات اين بزرگان قدردان وجودشان بودهاند. كاش همه بزرگان اين آب و خاك قدردان وجود هنرمندان باشند. هنرمنداني چون داود رشيدي كه ابعاد شخصيت شان فقط در مهارتهاي خيرهكننده بازيگري خلاصه نميشود. بلكه پيش و بيش از آن هنر انسانيت را آموختهاند و با بسط رواداري و اخلاق، به حراست از بنيانهاي معنوي جامعه نيز مشغولند؛ از اين رو تا زندهاند، بايد قدردانشان باشيم.
* شاعر و فعال اصلاحطلب