انتخابات اخیر ایران نماد واقعی دموکراسی بود؛ مشارکتی که نظیر آن در جهان نادر است. اگرچه برخی از دیکتاتورها مانند صدام و مبارک به دروغ از حضور90درصد مردم در انتخابات عراق و مصر سخن به میان می‌آوردند، اما باید اذعان کرد که انتخابات عراق و مصر کمترین شباهتی با انتخابات حقیقی نداشت.
تدبیر24»در انتخابات اخیر ایران مشارکت و رقابت به مفهوم واقعی کلمه رخ داد. آحاد مردم، گروه‌ها و جریان‌ها با همه توان به صحنه آمدند و در نهایت پیروزی روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری 96 رقم خورد؛ بنابراین عجیب نبود که روحانی در نخستین سخنان خود پس از پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری 96 اظهار کرد: «رئیس‌جمهور، رئیس‌جمهور صد‌درصدی همه است و دست یاری و کمک به سوی همه آحاد مردم و گروه‌ها حتی جریان‌هایی که با من مخالفند دراز می‌کنم.» او رئیس‌جمهور همه است. گرچه از سوی کاندیدای مخالف دولت و غیر پیروز همچنان مواضعی اعلام می‌شود و برخی‌ها آرای مردم را به حلال و حرام تقسیم می‌کنند، اما به هر روی، آنها نیز باید بپذیرند که روحانی رئیس‌جمهور همه مردم و جریان‌هاست. به همین دلیل هم همه باید با رئیس‌جمهور در دولت دوازدهم همکاری کنند. برخی از کاندیداها پس از شکست در انتخابات سخن از تشکیل دولت سایه به میان آوردند، اما از رئیسی می‌خواهیم که آرای خود را مانند اصلاح‌طلبان در سراسر کشور ساماندهی کند تا روشن شود که رأی او در سراسر کشور چه میزان بوده است. همچنین درباره این مساله که روحانی در چینش کابینه دوازدهم از جمنا برای همکاری دعوت خواهد کرد، باید اذعان داشت که این مهم به نظر رئیس‌جمهور بستگی دارد. البته استفاده از جریان‌های مخالف مانند جمنا به رئیس‌جمهور توصیه نمی‌شود، بلکه باید بر اساس مطالبات مردم تصمیم گرفت و عمل کرد، زیرا در انتخابات اخیر بیش از کاندیداها، مردم سخن گفتند و بر اساس برنامه‌ها و شعارها تصمیم گرفتند و به صحنه انتخابات آمدند. بدیهی است که در اینجا بیش از هر مساله‌ای نظر و خواست اکثریت ملاک خواهد بود. اما با توجه به اینکه یک جناح به‌تنهایی در اداره کشور موفق نیست و نباید انحصار ایجاد کند، همه باید به رئیس‌جمهور در حل مشکلات کمک کنند. از سویی امروز یک جناح پیروز در ایران تعریف متفاوتی نسبت به جناح پیروز در برخی از کشورهای توسعه‌یافته جهان دارد، زیرا جناح پیروز در ایران مانند فرانسه و انگلیس به مفهوم پیروزی یک جناح در همه قوه‌های مقننه، مجریه و قضائیه نیست. بنابراین در مقابل آنچه این روزها تحت این عنوان مطرح می‌شود که آیا روحانی از جمنا و سایر منتقدان و چه‌بسا مخالفان دولت برای همکاری در کابینه دوازدهم دعوت می‌کند، باید پرسید که آیا بخش‌هایی که رودرروی دولت قرار می‌گیرند و گاه به تندترین شکل به دولت انتقاد می‌کنند، حاضر هستند تغییر جهت داده و از دولت استفاده کنند؟ آیا حاضرند بر اساس مطالبات حداکثری مردم، فراجناحی رفتار کنند؟ آیا می‌توانند طوری رفتار کنند که بی‌طرفی آنها به جامعه اثبات شود؟ از سویی تعریف قوه مجریه در ایران با تعریف ریاست‌جمهوری در جهان متفاوت است و این طور نیست که رئیس‌جمهور هر فردی را که خود در یک سازمان پیشنهاد می‌کند، همان فرد برسرکار بیاید، بلکه در ایران قدرت توزیع شده و بخش‌هایی از آن در اختیار رئیس‌جمهور است. به هر روی همان‌طور که اشاره شد، روحانی رئیس‌جمهور همه آحاد ملت است؛ به همین دلیل باید در تقسیم منابع کشور، توجه به نیروها و ارائه خدمات طوری عمل کند که همه مردم و گروه‌ها احساس کنند که او رئیس‌جمهور همه است. از سویی اصلاح‌طلبان نیز از رقبای روحانی می‌خواهند که انتخابات را تمام‌شده بدانند و در ساختن کشور و حل مشکلات آن با روحانی همکاری کنند. قطعا در این صورت نگاه رئیس‌جمهور نسبت به جریان‌های مخالف دولت هم برابر خواهد بود.
سید محمود میرلوحی؛ فعال سیاسی اصلاح‌طلب
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
