طعم تلخ دروغ پراکنی برای قرارداد شیرین گازی ایران و ترکیه

تدبیر24»کمی واقع بین باشیم ، قراداد گازی ایران و ترکیه هنوز یکی از بهترین و شیرین ترین قرادادهای بین المللی ایران است . در دوره ای که ایران این قرارداد را منعقد کرد ، معادلات جهانی با امروز تفاوت های فراوانی داشت .

ایران در دوره ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی ، در دهه هفتاد توانست قیمت مناسبی را برای فروش گاز خود به ترکیه در نظر بگیرد اما متاسفانه در سایه یک سو نگری برخی ، شیرینی این قرارداد ما را از عقد قراردادهایی در شرایط روز جهان محروم کرد و تلاش برای تکرار شیرینی آن روز سبب شد بسیاری از قراردادهای ما با مشکلاتی روبرو شوند . این تنها یک سوی داستان است .

حالا از پس دو دهه ، طبق عرف و قانون بین المللی و بر اساس حکم دیوان داوری ، ایران موظف به کاهش قیمت گاز صادراتی خود به ترکیه شده است و همین مساله به دستمایه یا برای بحران سازی علیه دولت تبدیل شده است . حالا اگر بخواهیم منصفانه و بدون غرض ورزی مساله را بررسی کنیم ، یم بینیم اتفاق خاصی نیفتاده است . در بسیاری از قراردادهای بین المللی ، تغییر قیمت امری مسلم و عادی است و بناید برای اتفاقی که مبنای قانونی دارد جنجال ایجاد کرد .

البته دور از انتظار نیست که "انصاف"، گمشده تحلیل ها و نتیجه گیری های برخی منتقدان دولت باشد اما وقتی پای کشوری دیگر نیز در میان است و از طریق تحریک احساسات ملی ، مساله قراردادی به این مهمی زیر سئوال می رود ، مشکلاتی غیر قابل حل می تواند برای ایران در عرصه بین المللی ایجاد شود .

ایران در شرایط کنونی با بسیاری از همسایگان و حتی کشورهای اروپایی در حال مذاکره است و تلاش وزارت نفت در چهار سال گذشته این بوده است که به جهان بباوراند می تواند در قامت تامین کننده امنیت انرژی ظاهر شود اما آنچه این روزها در شبکه های اجتماعی و متاسفانه در رسانه های ایران منتشر می شود، این عزم ملی را زیر علامت سئوال بزرگی قرار می دهد .

شرکای ایران و کسانی که پای میز مذاکره می نشینند ، می پرسند ، ایران واقعا می تواند تامین کننده امنیت انرژی باشد ؟ دولت این کشورتا چه میزان می تواند به قراردادهای بین المللی خود پایبند باشد . تغییر دولت ها در ایران چه تاثیری بر قراردادهای بین المللی این کشور با دیگر کشورها به جا خواهد گذاشت ؟ این سئوال اتفاقا سئوال دلسوزان واقعی این مرز و بوم نیز هست .

متاسفانه در سال های اخیر تیغ انتقادات به دولت ، خصوصا در حوزه انرژی دائما تیز و تیزتر می شود و برخی به دلیل مخالفت با شخص وزیر و فلان مدیر و نارضایتی از نتیجه انتخابات ، بدون توجه به نتایج عملکرد تخریبی شان ، اقتدار دولت را زیر سئوال می برند و با ایجاد بحث های حاشیه ای برای دولت ، آن را از پرداختن به مسائل مهم و اساسی باز می دارند ، خصوصا در نقطه ای که دولت قصد دارد قراردادهای تازه ای را در حوزه نفت و گاز منعقد نماید .

این وضعیت حتی می تواند دلسردی ای را در میان نیروهای متخصصی که شادمان از دستاوردهای پارس جنوبی انگیزه های مضاعفی برای توسعه میادین مشترک پیدا کرده بودند، ایجاد کند. وقتی قرار نیست ما در آرامش و برادری بتوانیم با همسایگان و طرف های قراردادمان وارد میدان شویم، آیا توسعه ظرفیت های تولید گاز به سودمان است ؟ این دلسردی سبب نمی شود قطر با توان بیشتر ثروت ملی ایران را از آن خود کند ؟ این ها سئوالاتی است که باید سردمداران غائله دروغین فروش صادرات گاز مفت به ترکیه به آن پاسخ گویند و به نظر می رسد دولت نیز این بار نباید تنها به توضیح بسنده کند و همان گونه که در دادگاه های بین المللی از حقوق ملت ایران دفاع کرد، در دادگاه های داخلی نیز از این عزم ملی و برنامه امیدوار کننده دفاع کرده و پاسخ منتقدانی که تشویش افکار عمومی برای گل آلود کردن آب و ماهیگیری، در دستور کار قرار داده اند، را بدهد. در این صورت سیاه روی می شود آنکه در او "غش" باشد .