بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 29
کد خبر: ۸۲۳۰۶
تاریخ انتشار: ۰۸ تير ۱۳۹۶ - ۰۹:۰۱
علیرضا رحیمی

تدبیر24»هتاکی به رئیس‌جمهور، به یکی از پرحاشیه‌ترین اخبار این روزها بدل شده است؛ اتفاقی که طی آن عوامل خودسر به رئیس‌جمهور و منتخبان ملت توهین کردند و حواشی متعددی را به وجود آوردند. برای بررسی این موضوع «آرمان»‌ با علیرضا رحیمی، نماینده و عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس گفت‌وگویی داشته که در ادامه می‌خوانید.


در روزهای گذشته شاهد هتاکی‌ها و تخریب‌هایی علیه رئیس‌جمهور بوده‌ایم. این رفتارها چه آسیب‌هایی را برای کشور به دنبال خواهد داشت؟


اولین آسیبی که این حرکت‌ها به کشور وارد می‌کند، ایجاد هزینه برای نظام است، به این معنا که با این کارها به منافع ملی کشور و وحدت جامعه آسیب می‌رسد. مناسبت‌های ملی، نماد یک واقعیت در کشور هستند و آن واقعیت، همبستگی مردم است. این عناصر خودسر وحدتی را که میان مردم در مناسبت‌های ملی وجود دارد، نشانه می‌روند و هدف می‌گیرند که این بزرگ‌ترین ضربه به کشور است و پیامی که به بیگانگان مخابره می‌شود پیام تفرقه و عدم انسجام داخلی است، در صورتی که این خلاف واقع است. مردم بارها نشان داده‌اند در جایی که پای منافع و مصالح ملی‌ و عمومی در میان است، همبستگی و وحدت ملی بالایی دارند. این جماعت کوچکی که در مناسبت‌های مختلف مبادرت به حاشیه‌سازی می‌کنند، اولین خسارتی که به کشور وارد می‌کنند، صدمه به منافع ملی و دومین آسیب آنها نیز ایجاد تفرقه داخلی است. خوشبختانه پس از این هتک حرمت‌هایی که به رئیس‌جمهور و منتخبان مردم شد، موجی از همگرایی و وحدت ملی در کشور به راه افتاد و این حرکت زشت را محکوم کرد. ضمن اینکه ما این موضوع را به فال نیک می‌گیریم، باید توجه داشته باشیم که اگر در گذشته با موارد این‌چنینی برخورد قاطع داشتند و رسیدگی دقیقی می‌کردند، قطعا امروز شاهد چنین حرکت‌های زشتی، آن‌ هم در مراسم‌های ملی، نبودیم.


بررسی تاریخی دو دهه گذشته نشان می‌دهد چندین بار از این دست اتفاقات در کشور رخ داده است. تحلیل شما در این باره چیست؟


همان‌طور که اشاره کردید، این موارد، نمونه اول آن نبود، هرچند امیدواریم که نمونه آخر آن باشد. در سال‌های گذشته نیز موارد مشابهی داشته‌ایم که بالاخره یک حلقه بسته‌ای که نیروی گریز از مرکز دارند و حامیان آنها نیز قدرت کنترل آنها را ندارند، سرخود تصمیماتی می‌گیرند و اجرا می‌کنند. نقطه شباهت همه آنها هم در این بوده که هرگاه کشور در مسیر رشد و توسعه قرار گرفته، شاهد چنین رفتارهایی از سوی خودسرها بوده‌ایم. موج محکومیت مردمی که ایجاد می‌شود نیز تاثیر آنی برآنها ندارد، مگر اینکه به‌لحاظ قانونی، مقامات قضائی وارد شوند و یک بار برای همیشه پرونده این نوع اقدامات را در فضای سیاسی و اجتماعی کشور ببندند.


آسیب‌های فراملی این رفتارها تا چه اندازه به ضرر کشور خواهد بود؟


پیامی که ملت در این موارد و به‌ویژه در مراسم‌های ملی مخابره می‌کند وحدت است و این‌گونه حرکت‌ها دقیقا در جهت خلاف واقعیت، پیام نوعی ازهم‌گسیختگی و تشویش را به کشورهای خارجی مخابره می‌کند، در صورتی که حرکت زشت، با هر مدل و زمانی که باشد، زشت است و ماهیت آن نادرست است. همان‌طور که دیدیم، حتی جریان‌ها و رسانه‌های اصولگرا نیز به‌نوعی از این اتفاقات برائت‌جویی کردند و آن را محکوم کردند. این موضوع نشان می‌دهد که خودسرها، جریان‌های ریشه‌داری در گروه‌های سیاسی کشور نیستند.


برخی رسانه‌ها و چهره‌های دلواپس تلویحا از این نوع رفتارها حمایت کرده‌اند و پیگیری آن را به بهانه محدودیت آزادی بیان، محکوم می‌کنند. شما به‌عنوان نماینده مجلس راه صحیح نقد را چه می‌دانید؟


مسیر انتقاد در کشور ما مسیر روشنی است. دو فاکتور مهم در بحث نقد و انتقاد وجود دارد. فاکتور نخست، قانون و دومین فاکتور هم اخلاق است. به هرحال همه انتقادات در چارچوب موازین قانونی و اخلاقی باید مطرح شود. به ویژه وقتی نقد با هدف اصلاح و پیشرفت بیان می‌شود، به نفع کشور و دولت است و مطمئنا به ثمر می‌رسد. مهم نیست که مخاطب این نقدها دولت، قوه قضائیه یا دیگر مجموعه‌ها هستند؛ آنچه اهمیت دارد، این است که از چارچوب قانون و اخلاق خارج نباشد. به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست که عده‌ای به بهانه نقد، دولت را تخریب کنند، یا با هتک حرمت به منتخبان ملت، مردم را عصبانی کنند و همچنین با این بهانه‌ها به باورهای مردم و سلایق سیاسی آنها دهن‌کجی کنند.


برخی افراد معتقدند که این گروه‌ها، مردمی هستند که به دولت انتقاد دارند. پرسش اینجاست که چرا این گروه‌ها در انتخابات حرف خود را نمی‌زنند و انتخابات‌های اخیر همگی نتیجه‌ای متفاوت داشته‌اند؟


برخی مقامات قضائی اعلام کردند که تعداد 25 نفر را شناسایی کردند که عاملان اهانت و هتاکی به رئیس‌جمهور بوده‌اند. بالاخره در یک جمع میلیونی مردم، تعداد 25 نفر به‌عنوان یک جماعت خودسر به شمار می‌آیند و حرکت‌هایی را انجام می‌دهند که به‌صورت ملی مورد برائت و محکومیت قرار می‌گیرد. این قاعدتا هیچ‌نمایندگی و نمادی از حرکت‌های مردمی در خود ندارد. بهترین فضا برای ابراز عقیده مردم، در وهله اول پای صندوق‌های رأی است. فضای مدنی، رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی بهترین فضا برای آحاد مردم و سلایق مختلف کشور است که نظرات و مواضع خود را مطرح کنند. اگر قرار بر این است که یک گروه اندک مسیر خشونت و بداخلاقی را در پیش بگیرند، این مسئولان هستند که باید در چارچوب قانون عمل کرده و با آنها برخورد کنند و اجازه ندهند که خشونت و افراط‌گرایی سنگ‌ بنای اعلام نظرات شود.


این نوع رفتارها چه هزینه‌هایی به دولت منتخب مردم در پیگیری برنامه‌ها و وعده‌های خود وارد می‌کند و آیا تاثیری در سرعت اجرای برنامه‌های دولت خواهد داشت؟


این نوع رفتارها مشخصا اثری تخریبی برای دولت منتخب ملت خواهد داشت. دولت جای اینکه انرژی خود را صرف برنامه ششم توسعه، معیشت مردم، وعده‌ها و برنامه‌های خود کند، باید وقت خود را برای این مانع‌تراشی‌ها تلف کند. اگر این اتفاقات در کشور رخ ندهد، وضعیت پیگیری مطالبات مردم نیز کاملا متفاوت خواهد بود و دلسوزی ملی ایجاب می‌کند که این گروه‌ها برای مردم هزینه‌تراشی نکنند. ملت این فرصت را در اختیار آقای روحانی قرار داده تا دوباره یک دوره 4‌ساله برنامه‌های کشور را پیش ببرد، به همین نسبت نیز همه باید دست در دست یکدیگر دهند تا این فضا صعب‌العبور نباشد و همه باهم موفق شویم کشور را چند قدم به پیش ببریم. این سنگ‌اندازی‌ها و مانع‌تراشی‌ها سرعت پیشرفت و توسعه کشور را کند خواهد کرد.


باتوجه به اینکه به یکی از نمایندگان مجلس نیز چنین هتاکی‌هایی شد، موضع مجلس چیست و آیا بهارستان به این موضوع ورود خواهد کرد؟


باتوجه به اهانت‌هایی که به رئیس‌جمهور شد، موضوع فراتر از یک فراکسیون بود و اکثر نمایندگان اعلام موضع کردند. اگر نهادهای مسئول موفق نشوند برخورد قاطع، به‌موقع و موثری داشته باشند، ممکن است مجلس موضعی اتخاذ کند. در این صورت کمیسیون قضائی یا حقوقی، کمیسیون شوراها و کمیسیون امنیت ملی ممکن است به این موضوع ورود کنند و مسئولان در این کمیسیون‌ها حضور پیدا کنند تا گزارشی از اقدامات خود ارائه دهند. خوشبختانه عزمی ولو در حد ابتدایی، در قوه قضائیه و دادستانی وجود دارد که نشان می‌دهد قصد برخورد با این عناصر را دارند. امیدواریم که برخوردها با این موضوع ریشه‌ای باشد و یک بار برای همیشه کمک کنند که پرونده این خودسری‌ها بسته شود.

بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها