بسیاری بر این باورند که معاونان و مدیران شهرداری تهران به لحاظ هرم سنی در سنین بالایی قراردارند و براین اساس انتقاداتی نسبت به نحوه گزینش این افراد وارد میکنند، اما باید گفت: نگاه مطلقگرایانه به موضوع سن مدیران ارشد و میانی کشور از منظر کارشناسی خیلی مورد تایید نیست و نمیتوان صرفا براین اساس قضاوتی انجام داد یا حکمی صادر کرد.
تدبیر24»آنچه مسلم است اینکه توجه به هرم سنی و جمعیتی کشور و نیز روند 15 ساله اخیر نشان میدهد که فرصت بروز و ظهور درعرصههای مدیریتی به بخش قابل توجهی از نیروهای جوان اصلاحطلب داده نشده است. از این رو اقتضا میکند که در فرایند جذب و بهکارگیری نیروی انسانی بهخصوص در مشاغل مدیریتی به نوسازی نقص مدیریتکشور و مدیریت شهری توجه داشته باشیم و از نیروهای جوان و با انگیزه در بدنه اجرایی و مدیریتهای مختلف استفاده لازم و بهینه را ببریم. البته باید این نکته را متذکر شد که این نگاه فرایندی نباید آنچنان دچار افراطگرایی شود که جامعه را از تجارب ارزنده کهنه مدیران کشور محروم کند. بدین جهت باید در یک حرکت هماهنگ به نحو مطلوب از جوانان و مدیران میانسال و مسن در مناصب و جایگاههای مختلف استفاده لازم صورت گیرد. بنابراین از آنجایی که آقای شهردار بنابر اختیار و مسئولیتی که دارد، تشخیص داده که مدیران مسنتری را به کار بگیرد، از این رو انتظار میرود که این مدیران مجرب با استفاده از اندوختههای ارزشمند مدیریتی در بدنه سازمانی خود جوانان را بهکار بگیرند تا از این طریق جبران مافات شود و بخشی از متولدان دهه 50 و 60 اصلاحطلب به چرخههای مدیریتی وارد شوند. از سوی دیگر اینکه فقط با یک مؤلفه و آن هم سن مدیران به ارزیابی عملکردی آنها بپردازیم این ارزیابی تک متغیره خواهد بود و نمیتواند جامع جمیع جهات باشد. البته به نظر میرسد رویکرد مدیریتی حوزه مدیریت شهری باید بهصورت فرایندی به سمت جوان گزینی و جوانگرایی حرکت کند. از طرف دیگر اختیار و مسئولیت شهرداری با شهردار است و شورا فقط شأن قانونگذاری و نظارت عالیه را بر عهده دارد. در همین راستا آنگونه که آقای نجفی در جلسه مشورتی اخیر با شورا توضیح داد راهبرد او در شهرداری بدینگونه خواهد بود که در شرایط مساوی اهتمام لازم در جذب مدیران متوجه بدنه شهرداری باشد و در این راستا مدیرانی از خانواده شهرداری با ارتقای سازمانی به کار گرفته شوند. البته از منظر کارشناسی، نه درون گزینی مطلق به مصلحت شهرداری تهران میباشد و نه اتکای صرف به منابع بیرونی راهگشاست. بدین جهت چنانچه تقریبا نسبت 30 به 70 رعایت شود به گونهای که 30 درصد از مدیران سازمان از نیروهای تازه نفس برون تشکیلاتی باشند تا از این طریق سازمان شهرداری دچار روزمرگی، عدم تحرک و خمودگی نشود و 70 درصد مدیران نیز از بدنه و از طریق طی مسیر ارتقای شغلی به کار گرفته شوند که سطح انگیزش و همبستگی سازمانی لطمه نبیند، میتوان امیدوار بود که نیروهای جدید و با تجربه در کنار یکدیگر بتوانند انسجام و بازده بالایی از کارکرد مفید و مؤثر را در شهرداری رقم بزنند.
حسن رسولی، عضو شورای شهر تهران