یکی از دو ستون قدرتمند اقتدار

«بزرگترین دستاورد سپاه در منطقه کمک به ملت‌های سوریه و عراق و پیشگیری از فرایند فروپاشی تروریستی ساختار دولت – ملت‌های منطقه است. اگر سپاه نبود تروریست‌ها به تخریب حرم زینبیه بسنده نمی‌کردند و سلطه خود را نه تنها بر کربلا و نجف و کاظمین و سامرا  که بر حرمین شریفین نیز تحمیل می‌کردند و در انتهای یک سلسله جنگهای پایان ناپذیر چیزی جز سرزمینی سوخته از خانه ابراهیم و محمد(ص) باقی نمی‌گذاشتند.

از نظر ترامپ و ترامپ صفتان گناه نابخشودنی یاران سلیمانی‌ها و همدانی‌ها و حججی‌ها، مقابله همه جانبه و قاطع سپاه با همه اشکال تروریسم دولتی و فرادولتی مورد حمایت آمریکاست که هدفی جز تبدیل کل منطقه به محیط عملیاتی رژیم اشغالگر قدس ندارد. اما ترامپ باید بداند آنچه را که اوباما در برجام  به دست نیاورد؛ او هم در پسابرجام  به دست نخواهد آورد.

ایران در مذاکرات آستانه به عنوان پرچمدار همگرایی منطقه‌ای نشان داد که میز مذاکره را از میدان مجاهده جدا نمی‌داند و به همگان فهماند که مجاهده و مذاکره دو روی یک سکه و در حقیقت مکمل و متمم یکدیگر هستند.

دیپلمات‌ها و سرداران به دو شکل مختلف ماموریت فوری پایان دادن به جنگهای داخلی منطقه را بر عهده دارند؛ مأموریتی که از سوی رهبری به آنها محول شده است. میز مذاکره عرصه‌ای است که تکلیف نهایی نبرد را با تکیه بر دستاوردهای میدانی روشن می‌کند و نقطه پایانی می‌نهد بر جنگهای خانگی که در صورت استمرار نمی‌توان برنده‌ای جز رژیم اشغالگر قدس برای آن تصور کرد.

درست در همین نقطه‌ی فرجامین نبردها و نقطه آغاز مذاکرات است که مرزبندی قاطع و تقسیم کار طلایی امام خمینی(ره) میان سپاهی و سیاسی معنا می‌یابد و به راهنمای عمل دیپلمات‌ها و سرداران تبدیل می‌شود؛ دیپلمات ها به خوبی می دانند که بدون پشتیبانی سرداران و امیران نمی‌توانند صلح را بر جنگ غالب کنند و سرداران به تجربه دریافته‌اند که در مرحله نهایی؛ دستاوردهای میدانی در میز مذاکره نقد می‌شود و صلح پایدار را  برای مردم خسته از تنش و منطقه فرسوده از جنگ به ارمغان می‌آورد.»