بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
سه‌شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ - 2024 March 19
کد خبر: ۹۲۳۷۹
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۳۹۶ - ۱۱:۳۶
پروانه مافی
غفلت از این قشر، بی توجهی نسبت به شهروندان و آینده این شهر و کشور است و این کودکان که عموما از فقر آموزشی و بهداشتی رنج می برند بیش از اجرای اقدامات قهری نیازمند بستری برای آموزش و تامین سلامت هستند.
تدبیر24»پروانه مافی، منتخب مردم تهران،ری ، شمیرانات ، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی که برای تدبیر24 ارسال شد درباره کودکان کار و لزوم توجه به این شهروندان و آینده این کودکان نوشت :

در کلانشهر تهران با جمعیتی بالغ بر 8.5میلیون نفر، همه روزه شاهد حضور کودکان کم سن وسال در میادین، چهارراهها و فضاهای شلوغ مراکز شهری برای کسب درآمد میباشیم. کودکانی که شاید در بذل توجه ما به نحوه پرورش شان به یکی از نخبگان و سرمایه های ارزشمند جامعه مبدل گردند و موفقیت های بسیاری را برای خود و کشور به همراه داشته باشند. از کانون های مهمِ رشد و بالندگی کودکان به عنوان منابع انسانی آتی کشور نهاد خانواده و مدرسه تلقی میشود که بخش عمده ای از اقدامات تربیتی آنها در ایام خردسالی درکانون خانواده بنیان نهاد میشود. اهمیت و ضرورت توجه به نحوه پرورش و بالندگی کودکان از این امر مهم ناشی میشود که ماهیت و درون کودکان ماننده صفحه ای نانوشته و سفید است و در مسیر رشد تدوین و تکامل پیدا می یابد. بنابراین مسیر و نحوه بلوغ کودکان تاثیری معنادار بر چگونگی عملکردشان در ایام بزرگسالی دارد.

موزشآموزش بتنیردیکی از پیش شرط های مهم برای پویایی و موفقیت این قشر آنست که بجای دغدغۀ معاش خود و خانواده هایشان در زیر پوست شهر، به علم آموزی و تفریح بپردازند( درواقع کودکی کنند) اما در صورت استمرار شرایط فعلی که نونهالان جویای کار فرصتی به منظور علم آموزی و کسب مهارت ندارند و دغدغه تامین معیشت برای گذران زندگی به عنوان اولویت مهم برایشان تعریف شده، انتظار موفقیت و وجود ارزش افزوده در ایام بزرگسالی به یک شوخی تلخ شبیه است.

طبق آمار سازمان بهزیستی استان تهران، در تهران بیش از 7 هزار کودک کار وجود دارد که حدود نیمی از این کودکان، از استان های اطراف به تهران روی می آورند و عمده ترین تمایل شان به این کار نیز معضلات و مسائل اقتصادیست.طبق قوانین مصوب، 12 نهاد مسئولیت همکاری و هماهنگی در قبال سامان دهی این کودکان را به عهده دارند. در روزهای گذشته به مانند ماهها و سالهای قبل، اقدامات متعددی توسط مسئولان انجام شده که تا به امروز هیچ یک به نتیجه نرسیده است. یکی از دلایل اساسی عدم موفقیت عملیات های متعدد در این خصوص، اتخاذ رویکرد مکانیکی و خشک بدون توجه به رویکردهای حمایتی و اهمیت توانمندسازی است. این درحالی است که بایستی اقدامات سلبی و حمایتی توامان پیش بینی شوند. به عبارت دیگر نمیتوانیم پس از جمع آوری و تحویل کودکان به خانواده هایشان بدون انجام مددکاری بهداشتی، اقتصادی و آموزشی انتظار به ثمر نشستن و پایداری اجرای طرح را داشته باشیم. در صورت اصلاح طرح و توجه به کارکردهای حمایتی، موفقیت این قبیل اقدامات به سهولت اتفاق خواهد افتاد. بنابراین اجرای طرح هایی از قبیل ساماندهی و ممانعت از تکدی گری و کار برای سنین کودکی از اولویت های مهم است، به شرط آنکه به منظور تداوم، بطور صرف بر روی اقدامات سلبی متمرکز نشویم، زیرا کار کودک نه تنها بنیان طبیعی و حقوق انسانی را پایمال میکند، بلکه تهدیدی جدی برای آینده اجتماعی و رشد اقتصادی محسوب میشود.

علاوه بر اتخاذ کارکرد حمایتی، یکی دیگر از پیش شرط های اساسی برای موفقیت طرح ساماندهی کودکان کار، اجماع و تعامل همه جانبه میان دستگاههای دولتی مسئول، نهادهای اجتماعی غیردولتی و تعریف سازوکارهای همکاری و تعامل است که بتوان از برآیند آن به اقداماتی از قبیل شناسایی و تعریف کودکان کار، ایجاد شبکه های آموزشی خیابانی با اتکا به توان تشکلهای غیر دولتی فعال در شهر تهران، ایجاد مشاغل پایدار برای والدین آنها،آموزش و پرورش به منظور رفع فقر آموزشی، برقراری دوره های مختلف توانمندسازی کودکان متناسب با استعدادها و علائق هر یک از آن ها و نیز گسترش اقدامات و حیطه نظارت سازمان هایی از قبیل بهزیستی از اهم موارد قابل پیگیری توسط نهادهای مذکور است.

همچنین، خلا قانونی در خصوص چگونگی برخورد با کودکان کار و متکدی یکی دیگر از موارد مهم و قابل پیگیری است. با توجه به آنکه کشور ایران در سال 1373 پیمان جهانی حقوق کودک را امضا و تعهدات مرتبط با مبحث کودکان آسیب پذیر من جمله کودکان کار را به صراحت پذیرفت اما کماکان در خصوص تدوین دستورالعملی در خصوص چگونگی حل مساله، ایجاد حق هویت و تضمین سلامت جسمانی، روانی و بهداشتی آنان دچار نقیصه هستیم. هرچند اقدامات متعددی در این باره صورت گرفته اما آنچه مسلم است، آنست که زمینه های حداقلی و اولیه در خصوص تامین امکانات و تسهیلات برایشان عملیاتی نگردیده است. بنابراین به عنوان نماینده منتخب مردم تهران، به دستگاههای مجری و مسئول در این خصوص یادآوری میکنم که غفلت از این قشر، بی توجهی نسبت به شهروندان و آینده این شهر و کشور است و این کودکان که عموما از فقر آموزشی و بهداشتی رنج می برند بیش از اجرای اقدامات قهری نیازمند بستری برای آموزش و تامین سلامت هستند.
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها