او به
نوعي بالانسر كابينه به حساب مي‌آيد و در نقش روي صحنه رييس‌جمهوري دفتر او
تاثير زيادي دارد. در مواردي حتي دفتر رييس‌جمهوري از اختيارات بيشتري
نسبت به معاون اول برخوردار است. درست است كه رييس دفتر رييس‌جمهوري در
كابينه راي ندارد اما راي ساز است. در جهت‌دهي و مديريت ذهن رييس‌جمهوري
نقش مهمي دارد و در تعيين دستور كار براي رييس‌جمهوري نقش كليدي ايفا
مي‌كند. رييس دفتر در ميزان و نوع اطلاعاتي كه به رييس‌جمهوري ارايه مي‌شود
نقش محوري دارد.
بنابراين نقش رييس دفتر رييس‌جمهوري در مديريت شخص رييس‌جمهوري و به تبع
آن مديريت قوه مجريه نقش مهمي است و در رديف پس از رييس قوه قرار دارد.
محمود واعظي هم فرد پركار و البته حزبي و تشكيلاتي است. محمد نهاونديان،
رييس دفتر سابق اما تحرك تشكيلاتي نداشت. در واقع مي‌توان اينگونه گفت كه
تحرك روي صحنه نهاونديان كمتر از واعظي بود گرچه ممكن است پشت صحنه فعاليت
بيشتري مي‌كرد. نقش واعظي قابل مقايسه با نهاونديان نيست چراكه واعظي
ارتباطات گسترده اجتماعي و تشكيلاتي دارد و وقت زيادي براي سامان‌دهي حزب
مي‌گذارد. نهاونديان اين نقش‌ها را برعهده نداشت ضمن اينكه تعامل زيادي هم
با بدنه اجتماعي نداشت. در اينكه هر فرد حزبي حتما حب و بغض‌هاي حزبي‌اش را
همراه خود دارد و واعظي هم از اين قاعده مستثني نيست، شكي نيست. واعظي هم
به عنوان يك چهره تشكيلاتي حتما گرايشات حزبي خود را در جايگاه اداري و
اجرايي‌اش دخالت مي‌دهد اما اينكه آيا او نقش كاتاليزور را در دفتر
رييس‌جمهوري هم ايفا مي‌كند يا نه و در فيلترينگ و سانسور اطلاعات چقدر
موثر خواهد بود آنقدر اطلاعات دقيقي ندارم كه بي‌پروا در مورد آن بنويسم
كما اينكه شنيده‌ام ايشان در ارايه اطلاعات به رييس‌جمهوري خست به خرج
نمي‌دهد. از سويي به نظر مي‌رسد كه در دور دوم رياست‌جمهوري روحاني نقش
اسحاق جهانگيري كم‌رنگ و كم‌فروغ شده است و نقش برجسته‌اي كه در دور اول در
اداره كابينه ايفا مي‌كرد در دوره دوم تكرار نشد. اما اينكه آيا كم فروغي
جهانگيري صرفا نتيجه پرفروغي واعظي است يا نه را نمي‌توان به صورت متقن
بيان و قضاوت كرد و البته بايد توجه داشت كه در اين اتفاق حتما المان‌ها و
متغيرهاي ديگري نيز تاثيرگذار بوده‌اند. محمود واعظي نقش برجسته‌اي هم در
ارتباط دولت با مجلس ايفا مي‌كند. در دولت قبل از جايگاه وزير ارتباطات و
در دوره جديد هم تعامل گسترده‌اي با نمايندگان مجلس داشته و دارد. او
همواره تلاش مي‌كند در مجلس موثر باشد. آقاي واعظي بطور طبيعي با طيفي از
نمايندگان در مجلس ارتباط حسنه‌اي دارد كه با تم حزب متبوعش يعني اعتدال و
توسعه، سازگاري بيشتري دارد. ارتباط ايشان با فراكسيون مستقلين وخصوصا طيفي
از آنها بسيار حسنه‌تر از ديگر نمايندگان است اما لزوما نمي‌توان اينگونه
تعبير كرد كه اين ارتباط در جهت تضعيف فراكسيون اميد است. به هر روي محمود
واعظي در جايگاه رييس دفتر رييس‌جمهوري اجازه ندارد گرايشات حزبي خود را
دخالت دهد اما قطعا در ارتباطات فرانهاد رياست‌جمهوري مختار است با هر طيفي
كه علاقه‌مند است ارتباط بگيرد. نمي‌توانيم تحكم كنيم كه بايد با اميدي‌ها
ارتباط بهتري برقرار كند اما به هر روي انتظار داريم آقاي واعظي متوجه
باشد كه جايگاهي كه در دولت به او رسيده مديون و محصول هزينه دادن كدام
جريان سياسي و فعالان سياسي است. قطعا آقاي واعظي با هوش و ذكاوتي كه دارد
متوجه اين موضوع هست كه جايگاه كنوني‌اش را مديون جريان اصلاح‌طلبي است.
ايشان حتما به خاطر دارد تنها جرياني كه در مجلس در جريان انتخابات ٩٦
بي‌پيرايه و با تمام وجود و خالصانه آقاي رييس‌جمهوري را همراهي كرد
فراكسيون اميد بود. هم در دعوت از رييس‌جمهوري و هم حمايت از دولت، اين
فراكسيون اميد بود كه سينه‌چاك پشت دولت ايستاد. خدا نكند كه اين فراكسيون
از دولت روحاني مايوس شود و با دولت زاويه پيدا كند.
محمدعلی وکیلی،نماينده عضو هيات
رييسه مجلس
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
