دیگر اطاعت از خدا نیست؟

یاللعجب! مگر شمایان نخبگان و برجستگان و قله‌های فکری نبودید و نیستید که می‌خواستید و می‌خواهید مردم به شما نگاه کنند و راه از بیراهه باز شناسند؟ مگر شمایان برای همین منظور بزرگ نمی‌شوید که دست آدم‌های کوچکی چون ما را بگیرید و به مقصد برسانید؟ وقتی در شناخت فردی، چنین به دچار خطای محاسبات می‌شوید، چطور حالا باید مردم نظر امروزتان را بپذیرند؟ مگر شما اطاعت از او را اطاعت از خدا نخواندید؟ نفرمایید که چون تایید و تنفیذ مقام ولایت را داشت، چنین گفتم، چون رفتار شما با روسای جمهور پیشین و پسین که هر دو چون «او» تنفیذ مقام ولایت را داشتند و همه به خاطر دارند که با رئیس‌جمهور پیش از «او» چه کردید و در پیش خطبه‌ها چه‌ها که نمی‌فرمودید، با مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی که پیشتر بود و تا آخر هم تنفیذ و حکم از مقام ولایت داشت، چگونه بودید و امروز را هم که کودکان دبستانی هم می‌بیینند و می‌توانند تحلیل کنند رفتارتان را با رئیس‌جمهور مورد تنفیذ مقام ولایت!

کاش بزرگان حوزه علم و فلسفه می‌دانستند سیاست هم برای خود علمی مجزاست و ظرافت‌های خود را دارد و نمی‌شود بدون توجه به آن، طرح ریخت و به نتیجه رسید. در این حوزه نمی‌توان مثل عبادات، الاعمال بالنیات خواند، در حوزه سیاست و جامعه، الاعمال، بالنتایج است و نتیجه اعمال شمایان را امروز می‌بینیم اما نه چنان که می‌نمودید و می‌فرمودید بلکه چنان که انقلابیون استخوان‌خردکرده می‌دیدند و همان زمان می‌گفتند. چنان که بزرگمرد سیاست انقلاب، آیت‌الله هاشمی رفسنجانی می‌دید و می‌گفت. سند صحبت‌های همه هم موجود است و کسی نمی‌تواند به انکار بنشیند یا به تمذیب برخیزد. انصاف هم حکم می‌کند، هر کس مسئولیت‌های گفته‌ها و موضع گیری‌های خود را در گرانیگاه‌هایی چون انتخابات بپذیرد و همان‌طور که فردای قیامت باید پاسخ بگوید، افکار عمومی را هم توجیه کند نسبت به آن چه گفته و کرده است. شاید بخشی از مردم پذیرفتند و «بحل» کردند کسانی را که «او» را به قدرت رساندند، به همین اندازه هم ذمه آدم سبک شود خود غنیمتی ارزشمند است. اقرار به زبان آن چه در قلب می‌گذرد و نقش آفرینی برای اصلاح امور، تکلیفی است که داریم همه ما که به هر شکل در رویداد‌های اجتماعی نقش داریم. ما بزرگان‌مان را محترم و عزیز می‌خواهیم و مطالبه ما از خود بزرگواران، مراقبت بر حریم خویش و صیانت از شخصیت خویش و مراقبت در تایید‌ها و تکذیب‌هاست. می‌دانیم که حوزه‌ها و کشور کم هزینه نمی‌کنند تا افرادی از میان جمعی به قله علم برسند و این خودشان هستند که باید مراقب باشند به بهایی اندک و ثمن بخس، پایین نیایند.»