قرعه‌ای بدون بار روانی

عوامل فدراسیون فوتبال دیشب در مسکو تشریف داشتند و امیدوارم درک این مسأله که ما در گروه سختی قرار گرفته‌ایم، برای آنها دشوار نباشد و بتوانند بازی‌های خوبی را برای تیم ملی تدارک ببینند.

من اصلاً به پیش‌بینی اعتقادی ندارم؛ چرا که فوتبال یک ورزش غافلگیر‌کننده است. شاید تیم‌ها با هم فاصله زیادی داشته باشند اما ممکن است اگر ما الان با تیمی در سطح پاکستان هم بازی کنیم، نتوانیم این تیم را ببریم. با این حال، قرعه به گونه‌ای رقم خورده که باید به مصاف دو تیم شبه‌جزیره ایبری یعنی پرتغال و اسپانیا برویم. در جام جهانی گذشته ما نخستین بازی‌مان را با نیجریه انجام دادیم اما حالا باید نخستین دیدارمان را با یک تیم آفریقایی دیگر یعنی مراکش برگزار کنیم که سبک فوتبالش با نیجریه کاملاً متفاوت است و به تیم‌های شمال آفریقا مانند الجزایر و مصر شباهت دارد. مراکش در طول دوران فوتبال خود، بیشتر از مربیان فرانسوی استفاده کرده و فوتبالش هم شبیه تیم‌های حاشیه خلیج فارس اما در سطح بالاتر است. اسپانیا یک تیم بازسازی شده است. این تیم در جام جهانی قبلی، در مرحله گروهی حذف شد و در یورو هم با دل‌بوسکه دوام آورد اما توفیقی به دست نیاورد و حالا آقای یولن لوپتگی تیمی را تحویل گرفته که اگر چه در اوج قرار ندارد اما از اسپانیای جام جهانی و یورو بهتر است و دیدیم که راحت ایتالیا را شکست داد.

ما در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان با پرتغال بازی کردیم اما مقایسه آن تیم با تیم فعلی این کشور درست نیست؛ چرا که فوتبال فرق کرده و ۱۲ سال از آن بازی می‌گذرد. پرتغال حالا تغییر نسل داده و سبک بازی‌اش هم تغییر کرده است و ما باید به بازی با تیمی بیندیشیم که قهرمان یورو ۲۰۱۶ شده است. قطعاً بازی با پرتغال برای کی‌روش یک بازی خاص است و از جنبه‌های مختلف برای او اهمیت دارد. هم این که با تیم کشورش بازی دارد و هم این که با فدراسیون فوتبال پرتغال اختلاف نظر دارد و می‌خواهد از اعتبار مربیگری‌اش هم دفاع کند.

با تمام این اوصاف ما نباید ناامید باشیم. سر آلکس فرگوسن می‌گفت در طول دوران طولانی مربیگری‌ام، همیشه بین استعداد و انگیزه، انگیزه را انتخاب می‌کردم. ما نباید ناامید باشیم. البته این حرف من به این معنی نیست که حتماً صعود می‌کنیم اما نباید دست بسته باشیم. طبیعی است که ما نباید به این تیم‌ها فضا بدهیم. این سبکی است که کی روش آن را تجربه کرده اما موضوع این است که پرتغال، اسپانیا و مراکش، تیم‌های پیچیده‌ای هستند. البته لوئیس فیلیپه اسکولاری، در جام جهانی قبلی در مورد تیم ما گفته بود که ایران فقط برای ۵۰ متر عقب زمین تمرین کرده بود و برای ۵۰ متر جلو کار نکرده بود. البته این نظر او بود اما ما می‌توانیم کارآزموده‌تر در ضد حمله‌ها کار کنیم. مانند بازی با آرژانتین که موقعیت‌های گل خوبی هم داشتیم.

در هر صورت نکته‌ای که وجود دارد این است که ما بازی‌های جذابی را در پیش داریم اما اتفاق خوب برای ما این است که بار روانی روی دوش ما نیست. ما با دو تیمی بازی داریم که قهرمان اروپا و جهان هستند و مراکش که یک تیم خوب آفریقایی است اما بار روانی برای ما وجود ندارد.»