کمرنگ شدن روحیه مطالبه‌گری

خبرنگار ایسنا به این بهانه و با حضور در دانشگاه تهران و گفت‌وگو با برخی از دانشجویان دانشکده فنی دغدغه‌ها و مشکلات آنها را جویا شد.

احسان حیدریان دانشجوی ترم ۹ دانشکده فنی دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه شور و حال سابق روز دانشجو در بین دانشجویان وجود ندارد، به ایسنا گفت: مرداد سال ۱۳۳۲ بود که دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران در اعتراض به حضور مقام آمریکایی در تهران اعتراض کردند و سرکوب این اعتراضات در دانشگاه تهران منجر به شهادت سه دانشجوی این دانشکده فنی و در نهایت شکل گیری جنبش دانشجویی شد که این روز بعدها بنام "روز دانشجو" نامگذاری شد. در واقع روز دانشجو بهانه‌ای است که دانشجویان بتوانند دغدغه‌ها و مشکلات خودشان را مطرح کنند و همچنین در عین حال در زمینه مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز فعال باشند.

کمرنگ شدن روحیه مطالبه گری دانشجویان

وی در ادامه خاطر نشان کرد: متاسفانه انواع مشکلات دانشجویی موجب شده است که یک سری از دانشجویان شور و حال سابق روز دانشجو را نداشته باشند. مثلا وقتی فضای فعلی را با اولین سال‌های ورود به دانشگاه مقایسه می‌کنم، کاملا مشخص است که روحیه مطالبه‌گری در بین دانشجویان از بین رفته است.

این دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران ادامه داد: یکی از دلایل کاهش روحیه مطالبه‌گری دانشجویان تجربه‌های منفی آنها در گذشته و همچنین اعمال فشارهای بیرونی از جوانب مختلف است . بطوریکهامروز به جرات می‌توانم بگویم که از هر ۵ نفر دانشجو ۱ نفر مطالبه گری می‌کند.

این دانشجوی رشته مهندسی شیمی خاطر  نشان کرد: فضای دانشگاه‌ها به گونه‌ای شده است که دانشجویان می‌دانند نقش خاصی در تصمیم‌گیری‌ها ندارند. بنابراین وجود تریبون‌های آزاد یا کرسی‌های آزاد اندیشی نمی‌توانند این روحیه دانشجویان را تقویت کنند. به طوری که این دانشجویان در اتفاقات عرصه آموزش عالی نیز بی تفاوت هستند،‌ چرا که نظرات آنها نادیده گرفته می‌شود.

حیدریان همچنین با تاکید بر اینکه جنب و جوش‌ها و دغدغه‌های دانشجویان در درون دانشگاه باقی می‌ماند،‌ گفت: باید رسانه و امکانات ارتباطی برای انتقال صدای دانشجویان به مسئولان تصمیم گیرنده وجود داشته باشد اما شرایط امروز به گونه‌ای است که اگر دانشجو و یا دانشجویان مطالبه‌گری وجود داشته باشند صدای آنها از درون دانشگاه خارج نمی‌شود.

این دانشجوی مهندسی شیمی دانشگاه تهران ابهام در آینده شغلی را از دیگر دغدغه‌های اصلی دانشجویان عنوان کرد و گفت: متاسفانه امیدی که نشان بدهد دانشجویان آینده‌ای بعد از فارغ التحصیلی دارند،‌ وجود ندارد که نمونه بارز آن همان اتفاقات اخیر آزمون استخدامی در وزارت نفت است. ما موافق این موضوع نیستیم چرا که باید ما نیز امکان جذب در وزارت نفت را داشته باشیم اما وقتی قانونی که در دانشگاه نفت مبنی بر استخدام فارغ التحصیلان گروه الف این دانشگاه وجود دارد، به راحتی نادیده گرفته می‌شود چگونه می‌توان انتظار داشت آینده‌ای برای استخدام ما که هیچ تعهدی در قبال‌مان وجود ندارد در نظر گرفته می‌شود.

«مهاجرت»، برنامه بعد از فارغ التحصیلی دانشجویان

در ادامه یکی دیگر از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه بیش از ۷۰ درصد هم کلاسی‌های من به مهاجرت بعد از فارغ التحصیلی می اندیشند، گفت: در شرایطی که اکثر دانشجویان دانشگاه به جای تمرکز بر مسائل آموزشی و پژوهشی به فکر شغل و نگران آینده خود هستند چگونه می‌شود انتظار داشت که آنها بعد از فارغ التحصیلی در کشور بمانند.

وی در ادامه تصریح کرد: متاسفانه مشکلات و دغدغه‌های اساسی در زندگی موجب شده است که جایی برای مطالبه‌گری اجتماعی،‌ سیاسی و فرهنگی برای دانشجویان باقی نماند و در حال حاضر دانشجویان نگران آینده شغلی خود هستند.

توقف ارتباط دانشگاه با صنعت در مرحله شعار

این دانشجوی رشته مهندس شیمی همچنین با بیان اینکه ارتباط دانشگاه با صنعت در مرحله شعار متوقف شده است،‌گفت: چگونه می‌توان انتظار داشت که صنعت و بخش خصوصی به دانشگاه اعتماد کن در صورتی که کارگاه مجهز در دانشگاه‌ها وجود ندارد و آموزش‌های کیفی به دانشجویان داده نمی‌شود.

در ادامه سعید سنگچولی دانشجوی حقوق دانشگاه تهران، با تاکید بر اینکه بیشتر دانشجویان در ترم‌های بالاتر افسرده می شوند، گفت: مهمترین دغدغه ذهنی دانشجویان و خانواده‌های آنها آینده مبهم شغلی است و این مساله موجب شده این دانشجویان هر چه به ترم‌های بالاتر برسند افسرده‌تر به نظر برسند.

وی همچنین از کیفیت پایین فضای خوابگاه‌ها نیز انتقاد کرد و گفت: متاسفانه برخلاف ادعایی که می‌شود دانشجویان از غذای با کیفیت مطلوب بهره‌مند نیستند و این وضعیت در خوابگاه‌های دانشجویی به جز کوی دانشگاه که شرایط مطلوب‌تری دارد، بدتر است چرا که در کوی وجود رستوران‌های مکمل تا حدودی وضعیت را به نحو دانشجویان تغییر می‌دهد.

دغدغه های زندگی خوابگاهی دانشجویان

این دانشجو همچنین ادامه داد: مشکلات دانشجویان ساکن خوابگاه در مقایسه با دانشجویان غیرخوابگاهی بسیار بیشتر است چرا که این دانشجویان دور از خانواده و بصورت شبانه روزی در محیطی عمومی مثل خوابگاه زندگی می‌کنند بنابراین دغدغه های آنها تنها به آینده شغلی و مسایل فرهنگی و اجتماعی خلاصه نمی شود بلکه زندگی روزمره آنها نیز با چالش های این نوع زندگی مواجه است.

پولی شدن آموزش عالی 

در ادامه یک دانشجوی رشته مکانیک در گفت و گو با ایسنا از پولی شدن دانشگاه‌ها و قانون سنوات انتقاد کرد و گفت: متاسفانه ما با دانشگاهی مواجه هستیم که روز به روز سیاست‌های خصوصی سازی دانشگاه و پولی شدن آن را پیش می‌برد و این موضوع موجب شده فقط گروه و طبقه خاصی امکان ورود به دانشگاه‌ها را داشته باشند و طبقات محروم از آموزش رایگان بی نصیب بمانند.

وی در ادامه تصریح کرد: سیاست پولی یا خصوصی شدن دانشگاه‌ها به اندازه‌ای پیش رفته که حتی دانشجویان برای استفاده از آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها هزینه پرداخت می کنند، سلف دانشجویان نیز به بخش خصوصی واگذار شده و دانشجویانی می توانند از غذای با کیفیت بالا استفاده کنند که وضعیت اقتصادی مطلوب تری دارند.

این دانشجو در پایان خاطر نشان کرد: متاسفانه اجرای سنوات در دانشگاه از ۱۰ به ۸ ترم موجب شده بسیاری از دانشجویانی که در ترم ها بالا قرار گرفته به دلیل هزینه‌های زیاد دچار سردرگمی شوند چرا که هزینه سنوات برای دانشجوی مهندسی در دانشکده فنی برای هر ترم به بیش از ۳ میلیون تومان میرسد و دانشجویی که از طبقه محروم جامعه باشند توان پرداخت این هزینه ها را ندارد.