در پی هجمه هایی که در دهۀ اول محرم امسال، در قالب سخنرانی و شعر، به مجالس عزاداری حضرت سیدالشهداء (ع) وارد شد، برخی از شاعران و نویسندگان و هنرمندان در پی بیانیه ای، به این هجمه ها انتقاد کرده اند.
به گزارش تدبیر24 به نقل از عقیق، این بیانیه را حجج اسلام رضا جعفری ، عباس موسوی مطلق و شعرایی چون حاج جواد حیدری ، حاج محمود ژولیده ، یوسفعلی میرشکاک ، محسن عرب خالقی ، محمد علی مجاهدی ، محمد سهرابی ، علی اکبر لطیفیان ، محمود حبیبی کسبی و... امضا کرده اند. متن بیانیه را در ادامه می خوانید.
«حسین (علیه السلام) مظلوم همارة تاریخ است؛ مظلومیتی که با شهادت نیز به پایان نرسید. اگر دیروز در دشت کربلا، صفوف کوفیان عربدۀ «بُغضَاً لِاَبیک» سر دادند، امروز هنوز در کوچه پس‌کوچه‌های تاریخ صدای چکاچک شمشیرهای حق و باطل شنیده می‌شود و همچنان یاران متلون داغ بر داغ می‌نهند. دیروز حسین (علیه السلام) را سر بریدند و امروز می‌خواهند عزایش را... چه خیال خامی!
بهانۀ نگارش این سطور، هجمه‌ای است که این روز‌ها، هم‌زمان با ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام)، با دعوی پالایش محافل حسینی از خرافه و گزافه، به اوج خود رسیده است! نیک می‌دانیم که این رشته سر دراز دارد و پای جریانی در میان است که سودای باطل کم‌رونق کردن عزای اباعبدالله (علیه السلام) را در سر می‌پروراند. جریانی که سال‌هاست می‌کوشد به مدد رسانه‌های صهیونیستی و با اتکا به اندیشه‌های وهابی، به محکمات و مسلمات عقاید مکتب حقۀ شیعۀ جعفریۀ اثنی عشریه مانند عصمت، شفاعت، توسل، زیارت، عزاداری، ظهور و... تشکیک وارد کند و متأسفانه برخی از سخنرانان، نویسندگان و شاعران مسلمان نیز ناخواسته در دام این جریان افتاده و جبهه‌ای را که باید در برابر دشمن بیارایند، در مقابل محبان و شیفتگان آل الله (علیهم صلوات الله) تجهیز می‌کنند.
ما هم قویاً معتقدیم آنچه در طول سال‌های اخیر در معدودی از محافل حسینی جریان دارد، حد اعلای اقامۀ عزا و ذکر جمیل خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) نیست و از آنچه شایسته و بایسته است، بسیار فرو‌تر است. قطعاً اشعار و گفتار و رفتار موجود در معدودی از مجالس پسندیده نیست، اما آیا تذکر محدود به برخی مجالس، اعلان عمومی و لشکرکشی رسانه‌ای و فرهنگی می‌طلبد؟! آیا باید به خاطر چند مورد رفتار ناشایست، به کلّ عزای حسینی حمله‌ور شد و در مقابل همة هیئات و مرثیه خوانان صف‌آرایی کرد؟! آیا باید به بهانۀ نگاه همه‌جانبه به واقعۀ عاشورا، حماسه را در تعارض با مرثیه و شعور را در تقابل با شور قرار داد؟ حال آنکه این مفاهیم هیچ‌گونه ضدیتی با هم ندارند و هیچ یک از آن‌ها به تنهایی به دست نمی‌آید.
آیا اساساً محل نزاع این‌جاست؟ در همین دهۀ اول محرم، خیل رسانه‌های مبلغ وهابیت و هجمۀ آن‌ها را نسبت به اصل عزای سیدالشهداء (علیه السلام) ندیده‌اید؟ طنین ناقوس کلیساهای خانگی و ترویج مسیحیت تبشیری و ممسوخ را کنار گوشمان حس نمی‌کنید؟ در برابر ظهور عرفان‌های نوظهور و تلاش برای جدایی معنویت از مکتب اهل بیت (علیهم السلام) احساس تکلیف نمی‌کنید؟ دست و پا زدن خرده بقایای بهائیت را نمی‌بینید؟ که در منابر رسمی، عنوان هیئات حسینی را به سخره می‌گیرید؟ که ضریح مطهر حسین بن علی (علیه السلام) را که بر سیل اشک دلسوختگان تا کربلای معلا می‌رفت، با نماد شرک بنی اسرائیل قیاس کردید و گفتید تکه آهنی که به کربلا نرسیده، چه شرفی دارد؟ که در ایام عزای اشرف اولاد آدم که زمین و زمان و عرشیان و فرشیان سیه پوشند، رخت سپید پوشیدید و طعنه به سیه‌پوشان زدید و به این رفتار خود مباهات کردید؟! که در مقابل چشم مردم عزادار، در رسانۀ ملی اعلام کردید: روز عاشورا را ـ که مطابق فرمایش معصومین (علیهم السلام) روز اشک و ندبه و عزاداری است ـ به مطالعه گذرانده و در مجالس عزا شرکت نکرده‌اید و تلویحاً در خانه نشستن را به حضور در تکایا و حسینیه‌ها رجحان دادید! که در چنبرۀ جهان‌بینی قافیه‌ایتان، گریستن بر اباعبدالله (علیه السلام) را نشانۀ عدم شناخت حضرتش عنوان کردید؟! که اقامة عزا و مرثیه‌خوانی را بزرگ‌ترین تحریف و انحراف در فرهنگ عاشورا اطلاق کردید! آیا این گفته‌ها به صواب است؟
تأکید می‌کنیم که فضای هیئات، تکایا و حسینیه‌ها باید عاری از خرافه و بدعت و غلو باشد و اتفاقاً زدودن غبار از رخسار مجالس عاشورایی را به شدت می‌ستاییم. اما دوستان! به خاطر داشته باشیم که هرآن‌چه متکی بر خرد خودبنیاد نبود و با عقل منقطع از وحی سازگاری نداشت، انحراف نیست. میان زدودن خرافه و بدعت با وهن مجالس عزای سید و سالار شهیدان، تفاوت از زمین تا آسمان است! اما سوگمندانه باید گفت بسیاری از گفته‌ها و سروده‌های اخیر، به اصل و اساس گریستن بر سیدالشهدا و اقامۀ عزای حسینی هجمه وارد می‌کند. این در حالی است که ائمة معصومین (علیهم صلوات الله اجمعین) بر اقامۀ عزای حسینی توصیة اکید فرمودی و به تعظیم آن کوشیده‌اند. خاصه آنکه مرجع نهضت امام خمینی (رحمت الله علیه)، قیام عاشورا و مبنای پیروزی انقلاب اسلامی، برپایی عزا و اشک بر سیدالشهدا (علیه السلام) بوده است.
ما بر این باوریم که قرائت‌های حماسی، ارزشی، عرفانی، پایداری، اعتراض و مکتبی از فرهنگ فرا بعدی عاشورا در جای خود مفید و محترم‌اند اما در ایام عزاداری سالار شهیدان، نباید از قرائت ماتمی و عاطفی و عزاداری به شیوة سنتی و به دور از مطالب حاشیه‌ای غفلت کرد که در فرهنگ گران‌سنگ عاشورا شور و شعور به هم آمیخته است.
علی ایحال مشفقانه، ناصحانه و برادرانه به دوستانمان ـ که ناخواسته به وادی خرده‌گیری بر بساط عزای سیدالشهداء (علیه السلام) درغلتیده‌اند ـ توصیه می‌کنیم قوای قلمی و قدمی خود را در جهت بسط و گسترش فرهنگ عاشورا که همانا با اقامۀ عزا و اشک بر قتیل العبرات محقق می‌شود، به خدمت بگیرند.
همۀ ما در یک جبهۀ واحدیم و اگر می‌گوییم «یا لَیتَنا کُنا مَعَک»ای کاش بتوانیم هم‌نوا با حجت بن الحسن (اَرواحُنا لَهُ اَلفِداء)، صبح و شام بر مصائب جد مظلومش بگرییم، که: «اَلا وَ صَلی اَلله عَلی الباکینَ عَلی اَلحُسین (علیه السلام) رَحمَهً وَ شَفَقَه»
اسامی برخی از امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا:
«خسرو آقایاری، محمد آقاسی، عباس احمدی، سید علی احمدی، مبین اردستانی، محمدرضا اسدزاده، سعید اسماعیلی، علی اشتری، دکتر اسماعیل امینی، حافظ ایمانی، احمد بابایی، محمد حسین بدری، حجت الاسلام والمسلمین مهدی بنیانیان، رسالت بوذری، کاظم بهمنی، محمد بیابانی، جواد پورسعید، محمود تاری، مجید تال، زکریا تفعلی، مهدی توکلیان، امیر تیموری، هادی جانفدا، حجت الاسلام والمسلمین رضا جعفری، سید محمد جوادی، محمود حبیبی کسبی، روح الله حبیبی‌پور، حامد حجتی، میلاد حسنی، سیدمحمدحسین حسینی، جواد حیدری، شهاب خالقی، صابر خراسانی، احد ده‌بزرگی، حسین دهلوی، دکتر عبدالرضا رادفر، روح الله رجایی، مهدی رحیمی، داود رحیمی، حسین رستمی، کاظم رستمی، جعفر رسول‌زاده (آشفته)، محمد مهدی رسولی، دکتر محسن رضوانی، مسعود زارعیان، مهدی زنگنه، محمود ژولیده، محمد امین سبکبار، میثم سلطانعلی، سید وحید سمنانی، محمد سهرابی، محمد مهدی سهرابی کیا، سید شهرام شکیبا، حسین شکیب راد، قاسم صرافان، محمد صمدی، رضا صیادی، فاطمه طارمی، پیمان طالبی، علی عباسی، محسن عرب خالقی، حامد عسکری، محمود علومی، سید احمد علوی، هانی امیر فرجی، علی اکبر فرهنگیان، وحید قاسمی، مهدی قمصریان، عباس کیقبادی، شیرینعلی گلمرادی، دکتر مرتضی گودرزی دیباج، عبدالرضا لطف اللهی، علی اکبر لطیفیان، محمد ماجد، محسن موسایی، سید داریوش مفتخر حسینی، مصطفی متولی، محمدعلی مجاهدی (پروانه)، امیرحسین مدرس، حامد مرادیان، اسماعیل مصفا، علیرضا معینی، هادی ملک‌پور، حجت الاسلام والمسلمین سید عباس موسوی مطلق، فرشاد مهدی‌پور، یوسفعلی میرشکاک، هادی ناصری، علی ناظمی، نعیم نخعی، محمد سعید نقاشیان ،مرتضی یراق بافان و...»
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
