حدود يك ماه پيش و پس از زلزله سرپل ذهاب همين جا نوشتم و سوال كردم كه برنامه دولت براي زلزله احتمالي تهران چيست؟
تدبیر24»متاسفانه حتي در حاشيه مصاحبه‌ها و سخنراني‌هاي مقامات دولتي به اين سوال مهم و اساسي و خطير پاسخي داده نشد! حالا كه احتمالا مسوولان محترم هم زلزله ملارد را در تهران حس كرده‌اند و خروج سراسيمه ميليون‌ها شهروند تهراني و كرجي و قمي از خانه‌هاي‌شان و بيتوته كردن آنها در خيابان‌ها تا صبح را ديده يا شنيده‌اند اين سوال بيشتر خودنمايي مي‌كند و جواب رسمي و صريح مي‌طلبد.
تهراني كه در محاصره ٣٠ گسل اصلي و فرعي قرار دارد ٢٠ سال پيش بايد برنامه مدون و ابلاغ شده‌اي راجع به زلزله مي‌داشت ولي به هرحال تاكنون چنين برنامه جامعي ارايه نشده و اقدامات پراكنده، حداقلي و كندي انجام شده است كه به هيچ‌وجه همطراز با مشكلات و موانع و حجم «تهديد موجود» نيست. بايد براي هزاران واحد ساختماني فرسوده فكر عاجلي بشود ولي با كمال تاسف نه‌تنها در اين زمينه اقدامي صورت نگرفته است كه حتي براي بيمارستان‌ها و مدارس و ديگر مراكز حساس و حياتي فرسوده هنگام وقوع بحران هم كار درخوري صورت نگرفته است! اگر خداي ناكرده زلزله بزرگي در تهران رخ دهد باز هم اين خلأ برنامه است كه خودنمايي مي‌كند. نه تنها مردم كه بسياري از مراكز امدادي و آتش‌نشاني و خدماتي برنامه مشخصي ندارند كه بلافاصله وارد عمل شوند و ماموريت از پيش تعيين‌شده خود را به مرحله انجام برسانند. اگر هم چنين برنامه‌اي وجود دارد هنوز هيچ‌يك از مسوولان از وجود آن خبر نداده‌اند.
اما تهران واقعا نيازمند يك برنامه دقيق و همه‌جانبه و مشخص است كه در صورت وقوع زمين‌لرزه حداقل خرابي‌ها و تلفات را شاهد باشيم و شيرازه مديريت كلان كشور از هم نپاشد.
بايد با سرعت بازسازي بافت‌هاي فرسوده با اولويت مقاوم‌سازي بيمارستان‌ها و مدارس و مراكز حساس آغاز شود، تعداد ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني متناسب با جمعيت و گستره تهران افزايش پيدا كنند، مراكز اورژانسي تجهيز شوند و نيروهاي آموزش‌ديده آن سريعا افزايش و جا‌سازي شوند. سازمان هلال احمر با انواع امكانات و نيروها به‌شدت تقويت شود و انبارهايش متناسب با نياز يك شهر چند ميليوني پرشوند. وظايف و محدوده امداد‌رساني نيروهاي نظامي و انتظامي از پيش تعيين شده باشند تا با سرعت بيشتري وارد عمل شده از دوباره كاري و تداخل وظايف جلوگيري به عمل آيد. دولت و شهرداري تهران بايد پاسخگو باشند كه ميزان آمادگي‌هاي‌شان براي زلزله احتمالي تهران تا چه ميزان است و براي ارتقاي آمادگي خود چه اقداماتي را انجام داده‌اند؟ اگر در اين رابطه فعاليت‌هاي دقيق و همه‌جانبه انجام شوند مراكز استان‌ها و شهرستان‌ها از آن الگو‌برداري مي‌كنند و سطح دفاع غير‌نظامي كشور افزايش پيدا خواهد كرد. هنوز مشخص نيست كه چرا انرژي و اراده و اعتبارات لازم براي مصون‌سازي كشور و مديريت بحران در قبال بلاياي طبيعي صورت نمي‌گيرد؟ آيا مسوولان معتقد به تهديد‌هاي رو به تزايد طبيعي نيستند؟ آيا تلفاتي كه از اين ناحيه تاكنون به وجود آمده و خواهد آمد برايشان مهم نيست؟ آيا مي‌دانند بعد از هر زلزله يا سيل چه حجمي از رنج و سختي و مشقت و عذاب و آوارگي متوجه مردم مي‌شود؟ آيا تاكنون فكر كرده‌اند كه اگر براي تهران حادثه بزرگي رخ دهد به جز تلفات عظيم، پيامدهاي آن براي كل كشور چه خواهد بود؟ پس لطف بفرمايند براي ما توضيح دهند كه چه كرده‌اند و چه مي‌كنند تا باور كنيم كه دست روي دست نگذاشته و به اميد «باد» ننشسته‌اند! آنچه از خبرها و گزارش‌ها برداشت مي‌شود ميزان اهتمام مسوولان نسبت به تهديد‌هاي موجود نه تنها كافي نيست كه اسفبار و نگران‌كننده است. وقتي در برابر زلزله سرپل‌ذهاب با جمعيتي محدود تا چندين شب حتي چادر به اندازه كافي توزيع نشد و هنوز همه زلزله‌زدگان در اين هواي سرد از كانكس برخوردار نشده‌اند و نا‌هماهنگي‌هاي بسياري بروز كرد آقايان مسوول در برابر جمعيت ميليوني پايتخت چه مديريتي از خود بروز خواهند داد؟ هرچند گستره تهديد زلزله تهران يك موضوع ملي است و اقتضا دارد شخص رييس‌جمهور پاسخگوي سوالات موجود باشند ولي فعلا سوالات موجود را متوجه وزير كشور مي‌دانيم و اميدواريم به افكار عمومي پاسخ گويند. مسلما وفق مسووليت نمايندگي و از آنجا كه هر نماينده در برابر كل مردم مسووليت دارد به زودي با كمك همكارانم وزير كشور را به مجلس فرا‌مي‌خوانيم و در اين رابطه مهم و خطير از او سوال خواهيم كرد.
محمد کاظمی،نماینده
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
