٤ مرحله فروش بلیت
فیفا برای بازیهای جام جهانی چهار مرحله فروش بلیت را در نظر گرفته است؛ یک مرحلهاش که گذشته و کاری نمیتوان کرد، مرحله مربوط به قبل از مراسم قرعه کشی جام جهانی بود. تعدادی بلیت از طریق سایت فیفا به صورت «رندوم» به فروش رسید و آنهایی که این نوع بلیتها را خریداری کردهاند، شانس چندان زیادی ندارند که بازی چندان درجه یکی را از جام جهانی ببینند. مرحله دوم بلیتفروشی هم همین روزهاست؛ از الان تا ٢٨ دی علاقهمندان با رفتن به سایت فدراسیون فوتبال ایران میتوانند بازی مد نظرشان را انتخاب و با پرداخت هزینه بلیت، امیدوار باشند یکی از بازیهای ایران در جام جهانی را هم ببینند. البته دو مرحله دیگر هم برای بلیتفروشی باقی مانده که آن دو مرحله در سال جدید (٢٠١٨) خواهد بود. نکتهای که باید به آن اشاره کرد، این است که برای خرید بلیت از طریق فدراسیون فوتبال فقط یک مرحله فرصت باقی است که آن هم تا ٢٨ دی عنوان شده است. اگر کسی نخواهد از این طریق بلیت خریداری کند، باید به سایت فیفا برود و در بخش تهیه بلیت، ابتدا ثبت نام کند و بعد هم با ویزا یا مسترکارت و... بلیت مد نظرش را بخرد. فعلا اما از طریق فدراسیون فوتبال با همین کارتهای معمول و رایج در ایران هم میتوان بلیت خرید.
بلیتخریدن به معنی بلیتداشتن قطعی نیست!
نکتهای که در این میان باید به آن اشاره کرد، این است که کسی که در این چند روز از طریق فدراسیون فوتبال اقدام به خرید بلیت بازیهای ایران در جام جهانی میکند، الزاما بلیت قطعی را ندارد. ماجرا مربوط به ثبت گسترده درخواستهاست. فعلا همه میتوانند بلیت بخرند ولی دست آخر، یعنی بعد از ٢٨ دی، فدراسیون فوتبال با انجام قرعه کشی، نام آنهایی را که خوششانس هستند، اعلام و بلیت آنها را نهایی میکند. بقیه افرادی هم که نامشان در قرعهکشی نیامده، پولی را که برای هزینه بلیت دادهاند، پس خواهند گرفت.
چند بلیت به فروش میرسد؟
این موضوع محل بحث است؛ این که بالاخره سهم تماشاگران ایرانی در جام جهانی چند بلیت است؟ برای پاسخ دادن به این موضوع ابتدا باید چند نکته را یادآوری کرد که بعضا در نوع خود جالب است. همان طور که عنوان شد، فیفا در چهار مرحله اقدام به فروش بلیت میکند که از این چهار مرحله فقط یک مرحله در اختیار فدراسیونهای مربوطه است. دست بر قضا، تعداد بلیتهایی که به فدراسیون فوتبال ایران تعلق گرفته، چندان زیاد نیست و روی هم رفته پنجهزار و ٦١٩ بلیت است! آن هم نه برای هر بازی، بلکه برای هر سه بازی ایران در مرحله گروهی جام جهانی. حالا موضوع پیچیدهتر میشود، چون طبیعتا تعداد مشتاقانی که از طریق فدراسیون فوتبال قصد خرید بلیت این بازیها را دارند، بسیار بیشتر از پنجهزارو ٦١٩ نفر است و به همین خاطر بحث قرعهکشی مطرح شده است. حالا اما پنجهزارو ٦١٩ بلیت هم به صورت یکسان تقسیم نشده است؛ به این معنی که تعداد بلیتهای ایران برای سه بازی با مراکش، اسپانیا و پرتغال کاملا متغیر است. سهم تماشاگران ایرانی از بلیتی که فدراسیون فوتبال به فروش میرساند در بازی با مراکش ٢٦٢٢، در بازی با اسپانیا ١٥٢١ و در بازی با پرتغال ١٤٧٦ بلیت است. قیمت بلیتها هم سه نوع است؛ ١٠٥، ١٦٥ و ٢١٠ دلاری.
آیا هر ٥٦١٩ بلیت به فروش میرسد؟
این هم سؤالی است که هنوز پاسخ مشخصی برای آن پیدا نشده است. در واقع هنوز به طور قطع و یقین مرزبندی صورت نگرفته که چه تعداد از این بلیتها در اختیار مردم قرار میگیرد و چه تعداد به میهمانان فدراسیون فوتبال! قبل از واکاوی این موضوع باید به شیوه تخصیص این سهمیه از طریق فیفا نگاهی انداخته شود. طبق شرایطی که فیفا در نظر گرفته، هشت درصد از گنجایش ورزشگاهها در اختیار فدراسیون فوتبال ایران قرار گرفته تا بلیتهایش را بفروشد. با این حال، همین هشتدرصد هم با آمار اعلامشده چندان دقیق جور درنمیآید. برای مثال، باید اشارهای به اولین بازی ایران مقابل مراکش در ورزشگاه سنتپترزبورگ کرد؛ ورزشگاهی که فعلا گنجایش آن ٦٧ هزار نفر عنوان شده است. اگر قرار به فروش هشتدرصدی بلیتهای این بازی از طریق فدراسیون فوتبال باشد، باید فدراسیون چیزی نزدیک به پنجهزار بلیت فقط برای این بازی داشته باشد ولی همانطور که در بالا عنوان شد تعداد بلیت تماشاگران ایرانی که از طریق فدراسیون به فروش میرسد برای این بازی فقط دو هزارو ٦٢٢ عدد است؛ یعنی نزدیک به نصف. این که چرا چنین اتفاقی افتاده هم قابل بررسی است؛ خود فیفا اعلام کرده گنجایش ورزشگاه با میزان بلیتفروشیها ارتباطی ندارد و قطعا در مقایسه با گنجایش ورزشگاه میزان کمتری بلیت به فروش میرسد؛ یعنی از تمام گنجایش ورزشگاه استفاده نمیشود و نزدیک به ١٠ یا ١٥هزار صندلی بلیتفروشی نمیشود. موضوع دوم اما خود فیفا است که برای هر بازی تعدادی بلیت برای خودش کنار میگذارد و آنها را نمیفروشد. فیفا هم باید به میهمانانش بلیت بدهد و طبیعی است که بخشی از این بلیتها را برای خود نگه دارد. شاید اختلاف عدد به وجود آمده در این زمینه به همین دلیل باشد ولی برای تماشاگران ایرانی شرایط از این هم دشوارتر است چون همه پنج هزارو ٦١٩ بلیت هم در اختیارشان قرار نمیگیرد! داستان اینگونه است که خود فدراسیون فوتبال ایران هم باید تعدادی از این بلیتها را (طبق عرف) برای میهمانان و البته پیشکسوتان فوتبال نگه دارد. حالا سؤال اینجاست که چه تعداد؟ در فدراسیون فوتبال، کسی به این سؤال پاسخ مشخصی نمیدهد ولی تجربه نشان داده که معمولا بیش از ٢٠٠ بلیت باید کنار گذاشته شود. در جام جهانی قبلی نزدیک به ٣٠٠ متقاضی معرفی شد که دست آخر از میان آنها با غربالگری به ٧٠ نفر بلیت رسید! حالا خیلی سخت است تصور شود که این میزان بلیت برای جام جهانی پیشرو کمتر شود؛ طبیعتا برای جام جهانی پیش رو باید تعداد بلیتهایی که به میهمانان میرسد، بیشتر شود؛ شاید چیزی بین ١٠٠ تا ٢٠٠ بلیت.
و بقیه بلیتها؟
حالا با توجه به گنجایش چند دههزار نفری ورزشگاههایی که ایران قرار است در آنها بازی کند، جای سؤال است که بقیه ظرفیت ورزشگاه چطور پر میشود؟ همان طور که در بالا عنوان شد بلیتفروشیها در چهار مرحله است؛ یعنی بعد از این یک ماه که فدراسیون فوتبال کارش تمام شد آنهایی که دستشان به بلیت نمیرسد، باید از طریق سایت فیفا اقدام کنند؛ اتفاقا بیشتر بلیتهای موجود در همین سایت فیفا ارائه میشوند. به طور میانگین برای هر بازی چیزی نزدیک به ١٥هزار بلیت برای ایرانیها در نظر گرفته میشود که دیگر باید به شیوهای سختتر خریداری شود؛ طبیعتا این بخش بیشتر به مذاق ایرانیان ساکن خارج از کشور خوش خواهد آمد که کار سختی برای خرید بلیت از طریق ویزاکارت ندارند. همچنین ایرانیها میتوانند همین حالا بلیت مراحل بعدی را بخرند. این امکان برای آنها وجود دارد که در صورت صعود نکردن ایران بلیتهایشان را با کسر یک کارمزد کم پس بدهند.