اگر آینده را نسازیم، اکنون را تکرار می‌کنیم

وی با طرح این پرسش‌ که آینده چیست و کجاست؟ اظهار کرد: در قدیم موضوه "آینده" مانند امروز مطرح نبود؛ چون جهان قدیم جهان تحول نبوده است اما جهان جدید جهانی متحول است از این رو آینده نگری ضرورت این جهان است.

رئیس فرهنگستان علوم ادامه داد: به عنوان مثال ، 40 سال آینده به معنای فیزیکی و نجومی آینده است اما ممکن است هیچ تحولی در آن صورت نگیرد. دو کشور کره شمالی و جنوبی در چند سال پیش تجزیه شدند. از نظر زمانی گرچه هر دو یک زمان را طی کردنده‌اند اما دو کره با هم قابل مقایسه نیستند.

رئیس فرهنگستان علوم، اکنون را حاصل ادغام گذشته و آینده دانست و افزود: آینده، آینده ماست. اگر آن را بسازیم آینده داریم، در غیر این صورت اکنون را تکرار می‌کنیم. 

داوری اردکانی با بیان اینکه مساله "آینده" مساله "آسان و دشواری" است، گفت: از 70 سال پیش تاکنون به فکر منابع کشور نبودیم و از زمانی که به فکر آن افتادیم با دقت پیش نرفتیم چراکه آینده نگری نداشتیم.

وی اضافه کرد: در زمینه آینده نگری مقالات و گزارش‌های قابل تاملی چاپ شده است، اما مساله مهم به کار بردن آنها است.

رییس فرهنگستان علوم با بیان اینکه آینده، آینده کشور نیز هست، نفش سیاست در ساختن آینده را مهم برشمرد و اظهار کرد: سیاست می‌تواند برنامه ساز آینده باشد و در این مسیر بهترین راه‌ها را باید تشخیص دهیم. سیاست در آینده نقشی مهم دارد چون مساله آینده یک کشور و ملت مطرح است.

وی لازمه تأمین آینده را اقدامات هماهانگ دانست و با تاکید بر اینکه واژه پایدار در ترکیب "توسعه پایدار" ترجمه غلطی است، خاطر نشان کرد: بنابراین توسعه پایدار باید توسعه هماهنگ و دارای تناسب باشد؛ اورگانیسمی که دارای دست کوتاه، پای بلند و سر کوچک باشد، دارای تناسب نبوده و غیرقابل قبول است.

رئیس فرهنگستان علوم زمان شروع برنامه توسعه پایدار در کشور را سال 1325 و در دولت قوام‌السلطنه عنوان کرد و افزود: تاکنون در هیچ زمانی برنامه هماهنگ توسعه کشور نداشته‌ایم.

اردکانی همچنین یادآور شد: با توجه به ملاحظات پیش رو، همکاران من در این همایش مطالب حاضر را به روش علمی بیان خواهند کرد.