فرهنگ‌سازی وسط زلزله

در حالی که رسانه ملی و رسانه‌های رسمی اتفاقات مربوط به زلزله غرب کشور را پوشش می‌دهند و از فرهنگ‌سازی درباره چگونگی برخورد مردم با این حادثه عقب مانده‌اند، برخی شهروندان از رسانه‌های مجازی به بهترین شکل برای فرهنگ‌سازیِ برخورد با این حادثه استفاده می‌کنند.

دیدگاه اخوت درباره خاطره‌نویسی

محمدرحیم اخوت بر اصالت خاطره‌نویسی تاکید کرد.

تسلیت کیهان کلهر به مردم کرمانشاه

نوازنده کُرد چیره دست کمانچه درپی زلزله شامگاه گذشته در غرب کشور درگذشت هموطنان‌مان را به ملت ایران به ویژه استان کرمانشاه تسلیت گفت.

پذیرش دانشجو در رشته هنر

مجید سرسنگی معتقد است که دانشگاه هنر برای بازبینی دروس و اصول آموزشی خود باید دو سال دانشجو نپذیرند.

آوازخوانی در گمنامی

امروز، 22 آبان ماه، «سالِ» مردی است که عمری گمنام زیست و تنها چند روز از گمنامی درآمد؛ و آن هم روزهایی بود که خبر مرگش در رسانه‌ها پیچید.

افراد می‌ترسند خاطرات خود را بنویسند

هرمز همایون‌پور می‌گوید: در کشورهای دیگر خاطره‌نویسی آزادانه‌تر است اما در کشور ما افراد می‌ترسند خاطرات خود را بنویسند.

زندگی هنرمندی با نان و ماست

نواختن ساز و بافتن حصیر کارهای مهمش بعد از کارگری بوده‌اند، اما بعد از بی‌توجهی‌ها دلسرد و دلشکسته شده؛ درد معده و دیسک کمر آرامشش را گرفته‌اند و تنها غذایش نان و ماست است.

اقتباس ادبی در سینمای ایران

سینما و ادبیات دارای رابطه ای در هم تنیده هستند، بر این اساس اقتباس از آثار ادبی در سینما یکی از گونه های پرطرفدار در عرصه هنر هفتم است. در سینمای ایران نیز تک آثارِ اقتباسی خوش درخشیده اند اما این گونه هنوز راه درازی را پیش رو دارد و نیازمند تجربه های بیشتر است.
اکنون فعالان رسانه‌های دیجیتال طلایه‌دار فرهنگند نه روزنامه‌نگاران مکتوب
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی:

اکنون فعالان رسانه‌های دیجیتال طلایه‌دار فرهنگند نه روزنامه‌نگاران مکتوب

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی معتقد است: فعالان عرصه رسانه‌های دیجیتال اکنون طلایه‌دار فرهنگ کشور هستند. اگر تا چند سال گذشته نویسندگان و روزنامه‌نگاران مکتوب خط نگه‌دار بودند اما امروز فعالان عرصه رسانه‌های دیجیتال پیش قراولان فرهنگ و انسانیت جدید هستند. امیدوارم که برای فعالان و مسؤولان عرصه فرهنگ فرصتی فراهم شود که فرصت‌های این حیطه را دریابند.

حسودان چشم دیدن نداشتند

«مدت‌ زیادی واقعا کسی کاری به کار علی تجویدی نداشت. اصلا انگار هیچ‌نامی از او برده نمی‌شد. وقتی من آن مراسم برای ایشان برگزار کرده بودم، خیلی شگفت‌زده شده بود و با تعجب نگاه می‌کرد. حتی زمانی که سخنرانی‌های مراسم داشت انجام می‌شد او آرام‌آرام اشک می‌ریخت.»
قبلی۵۷بعدی