از لس‌آنجلسِ سرد و بی‌روح در فیلم « مخمصه » مایکل مان تا ونیز اسرارآمیز در «حالا نگاه نکن» نیک روگ و تهران متفاوت در «چهارشنبه سوری» فرهادی‌؛ این فیلم‌ها به بهترین شکل ممکن با ارائه تصویری واقعی یا آرمانی از شهرها از آنها به عنوان یک شخصیت اصلی در جهت پیشبرد داستان و فضاسازی فیلم بهره برده‌اند.