در سال ۵۸ که وی در اوج قدرت و محبوبیت بود و در نماز جمعه تهران، شعار مرگ بر بازرگان داده شد، واکنش هاشمی این بود که از جمعیت خواست آن شعار را ندهند و گفت که بازرگان، مستحق آن شعار نیست. سی سال بعد در‌‌‌ همان نماز جمعه شعار «مرگ بر هاشمی» داده شد. شاید اگر آن روز هاشمی در برابر شعار « مرگ بر بازرگان » ایستادگی بیشتری می‌کرد و با فرهنگ عدم تحمل منتقد و مخالف به مبارزه برخاسته بود، سی سال بعد این فرهنگ جا افتاده بود که در ایران اسلامی هم همچون جوامع توسعه‌یافته، مخالفِ منتقدِ ناراضی تحمل شود و هیچ‌کس علیه فرد منتقد حکومت، شعار مرگ و نابودی ندهد، اما ایشان فقط گفت که «بازرگان مستحق این شعار نیست» و خودِ آن شعار و روش را نکوهش نکرد.