در دو سال یا سه سال اول پس از پیروزی انقلاب تقریبا تمام احزاب از راست و چپ، اسلامی و غیر اسلامی فعال بودند و ستاد و روزنامه داشتند. درگیری و تقابل میان این احزاب وجود داشت، اما به هر حال تحمل می‌شدند. بسیاری از این احزاب به شرایط و موقعیت سیاسی – اجتماعی آن دوره توجه نکردند و اثرات مخربی بر جای گذاشتند. از جمله دلایل دوری مردم ایران از تحزب همین خاطرات تلخ اوایل انقلاب است.