سال ۸۳ با پایان امتحانات دانشگاه کوله‌اش را برداشته و راهی تهران شده بود به هوای جشنواره فیلم فجر. با دلش عهد کرده بود که «وقتی همه خوابیم» بهرام بیضایی را در نخستین نمایش عمومی‌اش ببیند اما خاطره‌ای که از تماشای این فیلم دارد به‌همان صف‌های بلند خرید بلیت در باغ فردوس و موزه سینما قد می‌دهد. صف‌هایی که زیر آسمان پر از برف تهران آنقدر قد کشید تا تماشای فیلم بیضایی را به خواسته‌ای دور تبدیل کند و در نهایت در مقابل محدودیت صندلی‌های سینما قد خم کند.