"جیکا" نام یک سازمان مستقل بینالمللی در ژاپن است که در زمینه توسعه به دولت ژاپن و همچنین کشورهای در حال توسعه کمک میکند.
رویکرد به مدیریت خطر لرزهای شهر اگر چه از لحاظ تعداد کم است، اما میتواند به طور گسترده در دو گروه در نظر گرفته شود.
در گروه اول، اغلب خواص لرزهای ساختمانها به وسیله تجزیه و تحلیل ژئوفیزیکی و مهندسی و توصیههای مربوط به تکمیل یا حذف، بر اساس معیارهای فنی و اقتصادی مورد بررسی قرار میگیرند.
در گروه دوم، توصیههای مدیریت شهری بر آسیبپذیری سیستمهای شهری به دلیل خطرات طبیعی متمرکز شده است.
گزارههای این رویکرد دوم اغلب حاصل از اندازهگیریهای فنی است که باید از طریق فرایندهای کنترل کاربری زمین و ابزار برنامهریزی شهری توسط مقامات شهری انجام شود.
طرح جامع مدیریت زلزله استانبول (EMPI) در سال 2003 تکمیل شده است و فرصتی را برای جایگزینی با روشهای کهنه در مدیریت ریسک زلزله در شهر فراهم کرده است.
این رویکرد خطرات با منشاء طبیعی و انسانی را به صورت ترکیبی در چارچوب «بخشهای ریسک» در نظر میگیرد و خط مشیهایی را برای ورود مفید و موثر تمام جامعه شهری پیشنهاد میکند.
هدف این است که هر "بخش ریسک"، اجزای مرتبط با مدیریت عمومی، کسب و کار و صنعت، سازمانهای غیر دولتی و عامالمنفعه و نمایندگیهای محلی در مدیریت بلندمدت خطرات شهری، گردهم بیایند و فعال شوند. در عین حال برای حصول توافقنامههای دو جانبه در زمینه عملکرد و کنترل و اجرای پروژههای مختلف تلاش کنند.
در مجموع 13 "منطقه خطر" نسبتا منحصر به فرد برای کل شهر شناسایی و در نظر گرفته شده است.
ماهیت خطرات و ریسک در هر منطقه نمایش داده شده است؛ روشهای اجتناب از خطر، به حداقل رساندن آن و به اشتراکگذاری اطلاعات خطرات نشان داده شده و مسئولین هر حوزه در این برنامه جامع مشخص شده و معرفی شدهاند.
مناطق پرخطر به عنوان مناطقی برای برنامه "اقدام فوری" تعیین شدهاند که در آن پروژههای جامع اسکان و بازسازی برای اجرای فوری در نظر گرفته شده است.
ارزیابی مجدد رویههای موجود در شهر، قابلیتهای پیادهسازی موثر، ابزارهای جدید برای برنامهریزی فیزیکی، تشویق مشارکت و سرمایهگذاریهای خصوصی در نوسازی جامع از جنبههای تکمیلی "EMPI" هستند.