ایران در پیوستن به پالرمو حق تحفظ بگیرد

تدبیر24» الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با جرایم سازمان یافته (پالرمو) مساله‌ای بود که اخیرا در مجلس به تصویب رسید. صرف نظر از مضرات و منافع حضور ایران در این کنوانسیون که اگر بخواهیم بدان بپردازیم قطعا منافع بیشتری نسبت به مضرات خود دارد، باید بدین مساله عمیق و ریشه‌ای پرداخت که چرا هرعملی از دولت سر می‌زند، عده‌ای به تخریب دولت و عملکردش می‌پردازند. انگار برخی قصد دارند برنامه‌ای که بر سر راه تصویب برجام در مجلس پیاده کردند را در راستای طرح پالرمو نیز پیاده کنند. البته تفاوت میان مجلس نهم و دهم نیز همین است که با وجود برخی مخالفت‌ها این طرح در مجلس دهم به تصویب می‌رسد. از سوی دیگر برخی دلواپسان حتی به خود زحمت کسب اطلاع از این طرح را نداده‌اند و صرفا به خاطر اینکه سدی در مقابل دولت باشند به تخریب دولت می‌پردازند. از این رو بیراه نیست اگر بگوییم که عده‌ای به هر صورت قصد زمینگیر کردن دولت را دارند. برای بررسی الحاق ایران به کنوانسیون پالرمو، تصویب مجلس و مخالفت دلواپسان با آن «آرمان» با مرتضی مبلغ فعال سیاسی اصلاح‌طلب به گفت‌وگو پرداخته است که می‌خوانید.

اخیرا طرح الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با جرایم سازمان یافته به تصویب مجلس رسیده که در این راستا عده‌ای طبق معمول به مقابله و تخریب دولت و این کنوانسیون پرداختند، به نظر شما چرا برخی دلواپسان با هر اقدامی مقابله می‌کنند و سعی در تضعیف دولت دارند؟

ایران چون عضو سازمان ملل و جامعه جهانی است و عملا در راستای مقررات و قوانین بین‌المللی رفتار می‌کند طبیعتا باید مبتنی بر قواعد و قوانین در بسیاری از کنوانسیون‌ها عضو شده و مقررات آن را رعایت کند. شکی نیست که اگر ایران بخواهد از کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی فاصله بگیرد و هیچ‌کدام را امضا نکند کاملا منزوی شده و مشکلات بسیار گسترده‌ای را پیش رو خواهد داشت. ورود به این کنوانسیون‌ها منافع و مضراتی را به همراه دارد که باید در نظر گرفته شود و بر اساس آن سیاست عملی اتخاذ گردد. گرچه نمی‌شود همه چیز صددرصد مثبت باشد چون این طبیعی است که در ازای اخذ امتیازی امتیاز دیگری باید داد. از این رو بسیاری از مناسبات ایران با کشورهای دیگر و مراکز بین‌المللی اقتصادی و مالی به نحوی به این موضوع مرتبط است و طبعا با عدم ورود به این مقوله مشکلات باقی مانده، حل نشده و حتی مشکلات جدیدی را نیز اضافه می‌کند. از این رو باید مقررات بین‌المللی کنوانسیون‌های بین‌المللی را پذیرفت. این قبیل قرارداد‌ها گرچه معایبی دارد، اما محاسن آن به مراتب بیشتر است. حتی در بعضی از موارد به‌گونه‌ای است که برخی کشورها نسبت به شرایط کشور خود در اجرای لوایح یا قرارداد‌های بین‌المللی برای خود حق تحفظ می‌گذارند و بعضا مواد را بر اساس قوانین کشور خود تعریف کرده و ورود خود را بر اساس شرایط می‌پذیرند. البته اینکه چرا برخی در داخل کشور با حضور دولت در کنوانسیون‌هایی مثل پالرمو مخالفت می‌کنند، می‌تواند چند دلیل عمده داشته باشد. نخست در نظر گرفتن جهالت این افراد است چون این افراد چنین مقولاتی را نشناخته و با آن آشنایی ندارند و حتی به خود زحمت تحقیق و شناخت درباره این مسائل را نمی‌دهند و صرفا اظهار نظر می‌کنند. گرچه این دور از انصاف است که افرادی از روی جهالت بخواهند با امری مبارزه کنند. علت دیگر این است که برخی‌درصددند در راستای اقدامات مخرب خود علیه دولت تلاش کنند و هرکاری که دولت انجام می‌دهد را برجسته و تخریب کرده و به هر نحوی دولت را زمینگیر کنند. البته کار این افراد نیز کاملا ضد منافع ملی است، چون دولت اگر عمل اشتباهی انجام داد باید مورد انتقاد قرار گیرد، کارهای مفید و سازنده را که مورد انتقاد قرار نمی‌دهند بلکه باید مورد تشویق قرار داد. از سوی دیگر شاید با الحاق ایران به چنین طرح‌هایی یا عملکرد دولت و شفافیت بیشتر در مناسبات و معادلات منافع برخی دلواپسان به خطر بیفتند. از این رو کسانی که منافعشان در این شفافیت به خطر می‌افتد سعی می‌کنند که در راستای اجرای این مسائل مشکل سازی و مخالفت کنند.

برخی مطرح می‌کنند بدین علت که غربی‌ها نسبت به ایران تعریف متفاوتی از تروریسم و جرایم سازمان یافته دارند مصادیق این جرایم را به دلخواه خود مطرح و اجرا می‌کنند؛ به نظر شما ایران باید در چنین مواردی در اقدام متقابل چگونه عمل کند؟

اینکه غربی‌ها تلاش می‌کنند در راستای منافع خود عمل کنند و این مسائل را به نفع خود تفسیر و تحلیل کنند بحثی رایج است و به هر حال آمریکایی‌ها شناخته شده هستند و برخوردهای دوگانه آنها کاملا مشخص است. در این زمینه نیز همین گونه است این مساله مستقل از ورود یا عدم ورود ایران به این کنوانسیون است. البته همان‌طور که غربی‌ها برای خود حقی قائل می‌شوند متقابلا ایران نیز در این مقولات و مسائل سخنان جدی دارد و دست بسته نیست. همین‌طور که بیرون از این کنوانسیون‌ها شاهدیم امپراطوری رسانه‌ای غربی‌ها ایران را به تروریسم و... متهم می‌کند، ایران نیز برای مقابله از خود دفاع خواهد کرد و مصادیق تروریسم یا تروریسم سازی این کشورها را افشا خواهد کرد. البته این بدین معنی نیست که ایران به علت سوء استفاده این کشورها خود را از فرایند پیوستن به این قبیل معاهدات جدا کند، مضرات آن را متوجه خود کند و از فواید آن برخوردار نشود. از این رو باید کاری عقلایی صورت پذیرد تا ایران از سویی حرف خود را بزند و با هجمه‌هایی که می‌شود مبارزه کند و از سوی دیگر نیز با پیوستن به این کنوانسیون میانگین بهره‌مندی لازم را از آن به‌عمل آورد تا به نحوی ارتباطات سازنده با جهان برقرار کند.

برخی مطرح می‌کنند عضویت ایران در کنوانسیون پالرمو در امتداد قرارداد FATF است که غربی‌ها از این طریق ایران را مهار کنند، با توجه به اینکه این نوع امور برای همه کشورها یکسان اجرا می‌شود این قبیل نظریات جایی برای توجه دارد؟

اتفاقا FATF نیز مانند کنوانسیون پالرمو دارای منافع و مضاری است که هردو باید مورد توجه قرار گیرند و دید که این طرح‌ها منافع بیشتری دارند یا از مضرات بیشتری برخوردارند. بانک‌های ایرانی که قبل از انعقاد برجام تحت تحریم بودند، با اجرای برجام این فرصت را یافتند که بتوانند با بانک‌های دیگر کشورها مراودات بین‌المللی داشته باشند و در این راه حتی برحی بانک‌ها نیز برای ارتباط با ایران قول مساعد دادند، اما بر اساس مشکلاتی که به‌وجود آمد آنها نیز نتوانستند به قول خود عمل کنند. از این رو باید با عضویت در چنین معاهدات و کنوانسیون‌هایی موانع را برای ارتباطات موثر اقتصادی با سایر کشورها از سر راه برداشت.