بعد از این چالش منطقهای، عربستان و امارات اعلام کردند که در رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا به دوحه سفر نخواهند کرد و خواهان برگزاری مصافهایشان با تیمهای قطری در کشور ثالث هستند. آنها در ابتدای کار تا حدی هم موفق بودند ولی مقاومت شدید قطر نسبت به این درخواست باعث شد تا کار گره بخورد و در این میان عربستان و امارات برای بیشتر کردن فشار خود و تاثیرگذاری روی رای نهایی، تهدید به کنارهگیری از لیگ قهرمانان آسیا کنند، با این حال قطریها کماکان روی موضع خود ایستادند و از حقشان دفاع کردند. در نهایت شنبه رسما اعلام شد که تیمهای سعودی و اماراتی باید به قطر سفر کنند.
این اتفاق در حالی رخ داد که فوتبال ایران مدتهاست نسبت به احقاق حقش مقابل زیادهخواهیهای سعودی اقدامی نمیکند. زمانی که قطریها نسبت به احقاق حقشان تلاش میکردند، در ایران مسئولان فقط حرف میزدند و میگفتند تلاشمان را میکنیم. قطر نشان داد حق گرفتنی است. آنها نه از تهدیدهای سعودی ترسیدند نه خودشان را دست کم گرفتند. قطریها بر عکس مسئولان ایرانی کاملا بر این نکته واقف بودند که بهانههای سعودی و اماراتی ما به ازای واقعی ندارد. ظاهرا برخی از مسئولان ایرانی خودشان هم باورشان شده که هیچ راهی برای بازی کردن تیمهای سعودی در ایران و یا بازی کردن تیمهای ایرانی در آن کشور وجود ندارد.
از مدتها قبل در ایران این بحث مطرح بود که آیا در این فصل تیمهای عربستانی به ایران میآیند یا نه؟ جلسهای در همین رابطه در سازمان لیگ ایران میان تاج و نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا برگزار شد. بعد از این جلسه اعلام شد که ایران به هیچ وجه از حقش کوتاه نخواهد آمد ولی در عمل این اتفاق رخ نداد و شاهد سفر نمایندگان ایران به چند کشور بودیم. کشورهایی که قرار بود نقش کشور ثالث را داشته باشند. به عبارت بهتر نه مهدی تاج و نه مدیران فوتبالی ایران هیچ امیدی به حل این مساله نداشتند و تنها برای بازی رسانهای و کم کردن اعتراضات به وعده و وعید دادن مشغول بودند و در عمل دست به هیچ کاری نزدند.
روز یکشنبه باز هم جلسهای برگزار شد و در این جلسه باز هم اعلام شد که از حقمان کوتاه نمیآییم. احتمالا این جلسه هم ناشی از پیروزی قطریها بود وگرنه مدیران فدراسیون فوتبال خیلی وقت پیش دستشان را به علامت تسلیم بالا برده بودند و آماده بازی کردن در کشور ثالث بودند.
متاسفانه ضعف دیپلماسی و مدیریت خنده در فوتبال ایران علیرغم تغییر مدیریت، تغییر چندانی نکرده و مدیران جدید فدراسیون فوتبال هم متاثر از سیاستهای اجرایی رییس سابق، با جدی نگرفتن دغدغههای آسیایی و بینالمللی فوتبال ایران، راهی را در پیش گرفتهاند که خلاصه آن "سیاست هر چه پیش آید، خوش آید" است.