ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

ایران و آمریکا؛ دیپلماسی در آینه تاریخ و آزمون آینده

مینو خالقی - «صلح پایدار تنها زمانی ممکن است که طرفین به هزینه‌های تنش‌آفرینی بیشتر از منافع آن بیندیشند»، شاید بیش از هر زمان دیگری درباره رابطه ایران و آمریکا، خصوصا در شرایط فعلی، مصداق داشته باشد.
روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

روندها و چشم‌‌‌انداز اقتصاد دیجیتال در ۲۰۲۵

محمدمهدی محمدی - اقتصاد دیجیتال با تعریف سازوکارهای اقتصادی مبتنی بر داده و فناوری، به یکی از مهم‌ترین عناصر ساختار اقتصادی جهانی تبدیل شده است. این مفهوم نه تنها شامل تجارت الکترونیک می‌شود، بلکه به تمامی ابعاد استفاده از فناوری‌های دیجیتال در زندگی روزمره، از مبادلات مالی تا ارتباطات، پرداخته و تأثیر قابل توجهی بر رفتارهای اجتماعی، فرآیندهای مدیریتی و ساختارهای زیرساختی جوامع دارد. با پیشرفت‌های مداوم و ظهور فناوری‌های نوآورانه، به‌ویژه در حوزه‌های هوش مصنوعی، بیگ دیتا، اینترنت اشیاء و بلاک‌چین، تحولات عمیق‌تری در بازارهای جهانی و شکل‌گیری مدل‌های کسب‌وکار جدید مشاهده می‌شود.
شنبه ۰۴ مرداد ۱۴۰۴ - 2025 July 26
کد خبر: ۱۰۲۴۹۸
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۳۹۶ - ۰۷:۳۰

طنز راه‌های پرفشار غلبه بر آلودگی هوا

«می‌خواهیم آلودگی هوا را بدون کمک و دخالت دولت، خودمان حلش کنیم برود پی کارش ولی ...»
تدبیر24»روزنامه ایران در ستون طنز خود نوشت:‌ «متأسفانه عادت کرده‌ایم که کنج خانه لم بدهیم و پا روی پا بیندازیم یا توی تشت شیر بگذاریم و منتظر بنشینیم تا دولت همه کار برایمان انجام بدهد. از دادن یارانه گرفته تا پیدا کردن شغل دوم و سوم برای خودمان و شغل اول برای فرزندان‌مان و باز کردن راه‌ها و فرودگاه‌ها و تأمین بیمه و سایر امکانات و مایحتاج زندگی. اصلاً دولت ما را تنبل بار آورده است، از بس نگذاشته خودمان روی پای خودمان بایستیم.

مگر دولت چه گناهی کرده که از آب و نان گرفته تا تخم مرغ و بنزین و کفش و کلاه و کانکس و برف و باران و دلار مردم را باید تأمین کند؟ یک جایی باید این روند قطع شود و چه موردی بهتر از همین معضلی که این روزها کل مردم کشور درگیرش هستند، یعنی آلودگی هوا. می‌خواهیم این یک مورد را بدون کمک و دخالت دولت، خودمان حلش کنیم برود پی کارش، ولی با فشار. هر چند الان با این بارندگی‌ها یک مقداری اوضاع درست شد، ولی‌ آش و کاسه که عوض نشده و دو روز دیگر باز همین بساط است.

در قدم اول بهترین راه حل این است که خودمان راه بیفتیم و هرچه خودروی فرسوده می‌بینیم پنچر کنیم تا نتوانند حرکت کنند. هزینه‌ای هم ندارد، فقط کمی فشار می‌خواهد و یک میخ. این طوری تا صاحب خودرو بخواهد پنچری‌اش را بگیرد یا زاپاس عوض کند، وقت تلف می‌شود و یکی از عوامل آلاینده حذف می‌شود. برای رونق سیستم حمل و نقل عمومی هم چون وسع‌مان نمی‌رسد از جیب بگذاریم و اتوبوس و مترو و تاکسی‌ها را اضافه کنیم، این بار هم باید کمی فشار بدهیم و فشرده‌تر سوار اینها بشویم تا وقتی که پول دست‌مان بیاید و بتوانیم بدون کمک دولت تعداد وسایل نقلیه عمومی شهرهایمان را افزایش بدهیم. یک کم دیگر که پس‌انداز کنیم حتی می‌توانیم خودروهای استاندارد خارجی و هیبریدی هم وارد کنیم.

مورد بعدی کارخانجات و صنایع آلاینده هستند. خب این هم کمی فشار لازم دارد تا خودمان حلش کنیم. فشار اول به مدیران صنایع است تا در کارخانه هایشان را تخته کنند و بروند جایی که ورشکسته نمی‌شوند و بیمه و مالیات و فلان و بهمان پا بیخ خرشان نمی‌گذارند. فشار دوم هم به کارگران آن کارخانه‌هاست تا توان‌شان را بالا ببرند و بتوانند در برابر فشار گرسنگی و فشار صاحبخانه و قسط و قبض و شهریه و... طاقت بیاورند.

با این حساب تقریباً عوامل اصلی آلودگی‌ها از بین رفتند. می‌ماند چند مورد جزئی مانند فشرده کردن خاک دشت‌ها و بیابان‌ها و مرطوب کردن‌شان تا بلند نشوند، فشار دادن ماسک جلوی دهان و بینی، خوردن پرفشار شیر، وارد آوردن فشار به اهالی شهرها و روستاهایی که خیلی اوضاعشان خراب است تا نقل مکان کنند یا کمی به خودشان فشار بیاورند تا به جای شش، خاکشش دربیاورند و چند مورد خرده ریز دیگر.

در آخر هم یک فشار کوچولو کافی است تا صدا و سیما چند تا برنامه و مصاحبه درباره مزایای خاک خوردن و تأثیر دود بر سلامتی جسم و روان و اهمیت آلودگی هوا در گرم شدن کانون خانواده‌ها بسازد و خلاص. انصافاً دیدید کاری نداشت و نباید برای هر موضوع پیش پاافتاده‌ای مزاحم دولت شد؟ اینم از این.»

بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما: